Walibi World

Ik was echt compleet vergeten om te vertellen over Walibi World. Als NG me niet erop had gewezen, zou hij er nooit op gekomen zijn. En tsja, dan lopen jullie een goed verhaal mis.
Op 6 juli 2010, een dag waarop we vrij hadden van school, maar nog geen vakantie hadden, hadden we afgesproken om naar Walibi World te gaan met z’n vijven. Op die dag was ik 16 jaar en 364 dagen, dus op alle foto’s ben ik nog 16:P We hadden eigenlijk afgesproken om met z’n allen in shorts te gaan, maar ik had uiteindelijk toch gekozen voor een korte broek, want je weet het nooit met het Nederlandse weer. Net zoals vandaag ging het vijf minuten keihard regenen en daarna lijkt het opeens alsof het allemaal nooit gebeurd is. Dus ik dacht, een korte broek is kort genoeg om niet spontaan flauw te vallen en lang genoeg om niet ijskoud te rillen als de hemel besluit om zes liter eruit te gooien. Na de eerste metro te hebben gemist (typisch) was ik eigenlijk iets te laat op de afgesproken plek, dus ging ik rennen. Ik kreeg wel op mijn kop van KH, omdat ik een korte broek aan had en geen shorts. (En de dag erna had ik wel shorts aan xD) Na een auto ritje kwamen we eindelijk aan in Walibi World. Hij was nog net open, en omdat we dankzij mijn moeder (die Remia sauzen had gekocht, met de speciale Remia codes waarmee je per persoon (!) minder hoeft te betalen. Ze zijn overigens nog steeds geldig! ) 10 euro per persoon minder hoefden te betalen, begon de dag al lekker.
Na de grote opening waarbij een kind op de knop mocht drukken, gingen we naar binnen =D We gingen als eerste in de Crazy River, wat echt wel geinig was xD Ik zat helemaal voorin en de mensen achterin werden geplet xD Maar de geplette mensen achterin kregen niet 86 liter hun gezicht in gesmeten de daling naar beneden xD Dus waren we kletsnat :) Vooral ik. Dat wordt ook wel KARMA genoemd:P Daarna gingen we volgens mij door Walibi for kids, waar we heel vrolijk High School Musical liedjes hoorden =D Ik moet toegeven dat ik veel van die liedjes kende, ehum. Onderweg daarheen gingen we nog even in de Hudson Bay, zo’n schip die voor dat lekkere buikgevoel zorgt xD Ik houd van dat gevoel, dat had ik ook in de vliegtuig met turbelentie en in liften:P Als ik het me goed kan herinneren zijn we daarna in de Splash Battle geweest, we waren toch al nat. Omdat we met z’n zessen waren, gingen we dus met drie, drie. Eerst gingen ik en nog twee anderen en zaten we hysterisch te gillen als we door een muur van water gingen en daarna ging de rest. Het geinige was dat er ook twee jongens waren die aan de kant stonden. Aan de kant staan ook van die waterpistolen, dus zaten ze op ons te schieten xD Maar toen zij eenmaal in hun wagentje zaten, was het payback time, muahaha. Laten we zeggen dat ze heel, HEEL veel water hadden geïncasseerd:P Daarna zijn we naar een draai ding geweest, waar geen naam bij staat, zie plaatje. Hij is dicht in de buurt bij de Piccolini.
Ik zat dus in dat apparaat en naast me zat NG. Nadat de gordels vast zaten, zei ze tegen me: Weet je dat je van dit ding super misselijk wordt?
Ik: Wat? NEE, Ik wil eruuuuit! En toen begon hij te draaien. O my goodness, het was een hel. Net als je denkt dat hij stopt, schakelt hij over naar de vijfde versnelling O.o Toen ik eruit kwam, was ik misselijk en duizelig en had ik hoofdpijn, dus moesten we eerst even tien minuten op een bankje gaan zitten om bij te komen. Voor me was de Piccolini en die bleef maar draaien en draaien en draaien. Na een tijdje wilde mijn entourage naar de Superman. NG was er een keer in geweest en dat was tevens de laatste keer. Omdat ik nog steeds misselijk was besloot ik ook maar niet te gaan, dus hadden we een belachelijk dure hotdog gehaald, zodat als ik misschien wat in mijn maag had, mijn misselijkheid zou stoppen. En mwaah, het viel wel mee. Het was niet helemaal weg, maar wel iets minder. Van de rest wat ik me nog kan herinneren is dat wel naar El Rio Grande, wat best een rustig ritje was. Terwijl we in die kilometerslange rij stonden, waren er een paar meisjes achter ons die blijkbaar de hele tijd een paar van ons stonden te duwen en over ze zat te praten. Ik had eigenlijk niks gemerkt, ik stond vooraan. Op een gegeven moment drongen ze voor, daar waren we ook vanaf. Toen ze voorbij reden met hun bootje staken ze hun middelvingers op. IC riep keihard: HOER! In their face. En toen gingen we in ons bootje, en ik zat weer op de ideale plek, ik werd niet nat, muahaha. Soms heb ik het gewoon:P We waren nog een keertje in Crazy River gegaan, want we wilden een foto. We waren namelijk naar Walibi voor MA’s verjaardag. Voor in de rij vroeg een jongen aan ons met hoeveel we waren.
Ik zei op een heel doodgewoon normale toon: Zes.
Daarna begon hij te praten tegen NG en opeens word ik geroepen en zegt JI dat ik met die gast aan het flirten was! HET ENIGE WAT IK ZEI WAS ZES, en die gast stond de hele tijd tegen NG te kletsen. Dus schoof ik het feit dat ik aan het flirten was over naar NG:P Zij stonden te praten over dat we al sinds 10 uur ‘s ochtends in het park zijn en blabla. En ik stond af te luisteren. Tsja, wat doe je anders als je in de rij staat te wachten:P
En last but not least moest ik nog in de El Condor, want dat was de enige achtbaan waar ik nog niet in geweest was. =D En damn, het was keihard + hoofdpijn xD
De rest van de attracties waar we in waren geweest waren de Flying Dutchman, met die scherpe bochten. Dankzij die attractie heb ik een nieuw natuurkundig begrip geleerd, wat op het bord stond naast de wachtrij.
Massatraagheid: Als je een richting op beweegt, en dan opeens de andere kant op gaat, gaat je lichaam (de massa) eerst de oorspronkelijke richting op en dan pas de nieuwe richting.
Dus als je bij een scherpe bocht komt tijdens je rit in de Flying Dutchman, lijkt het alsof je er zelf bijna uitflyt. We zijn ook in de Space Shot geweest, tijdens het wachten telden we hoelang het ritje duurde en telkens vergaten we weer wat het was:P
En meer weet ik nu even niet:P De rij was wel gigantisch en we hebben in de rij leuke foto’s gemaakt, maar die rij was het echt waard:P Het grappig was dat de rijen daar eigenlijk best kort waren, vergeleken met normaal.      

Anywayz, we hebben nog wel lekker eten gehaald. Op deze foto’s staan wat we in het park hebben gegeten. We hadden een speciale Walibi Swirl, die ik geforceerd heb opgegeten. Ik moest en zou hem opkrijgen, anders vond ik het geldverspilling. Die wafel was echt goddelijk. Zo zoet dat het eigenlijk verboden moest zijn. Ik heb er echt van genoten, jamjam. Ookal kreeg ik die ookal bij niet op, want we hadden natuurlijk al wat op. En die gedraaide aardappelchips ding was heel apart, maar ook lekker. AANRADERS!

En dit was Walibi =D We hadden op het einde nog een gezellige foto gemaakt, bij de fontein, door een bewaker laten maken :)
It was a great day <3

seeyounexttime! x

Canada: Buffalo, NY

Tijdens ons verblijf in Canada, besloten we ook even naar Buffalo in New York te gaan. We stonden vroeg op en vertrokken met de auto naar de Verenigde Staten. Mijn nicht bestuurde de auto, een rit van ongeveer 4 uur. Omdat het zo’n lange rit was, stopten we even een stukje voor de grens. Na een pauze van zo’n tien minuten, waarin mijn oom even geld ging wisselen, gingen we weer verder. Iedereen zat erin, alleen in half omdat mijn zusje haar gordel nog vast moest zetten. Ik wil net in gaan stappen, opeens neemt mijn nicht gas en wilt ze achteruit rijden, terwijl ik nog met de helft van mijn lichaam een luchtje aan het scheppen was:P Mar ze kwam er op tijd achter, anders zou ik mee gesleept worden over de grens naar Amerika. 
Het grappige is, dat als je bij de Niagara Falls bent, en over de brug gaat, dat je dan in de Verenigde Staten bent =D Maar voordat we naar New York mochten, moet je natuurlijk jezelf identificeren blabla. Canadezen komen zonder moeite in Amerika, Nederlanders zijn een andere geval. (Canadezen hebben trouwens papieren paspoorten, alleen wij hebben echt een pas. En waarschijnlijk ook nog een paar andere landen:P) Zodra die gast zag dat we Nederlanders waren, moesten we parkeren en naar het overheidsgebouw of zoiets dergelijks. Daar moesten we met een lift naar boven en in een wachtkamer gaan wachten. Na zo’n tien minuten werden we opgeroepen (zoals gewoonlijk hebben ze onze hele achternaam verpest, alleen wel beter uitgesproken dan normaal hier.) Eenmaal daar moesten bij een man met z’n allen gaan staan en gingen ze allerlei rare vragen stellen zoals tegen mijn nicht en oom: Hoe komt het dat jullie iemand kennen helemaal uit Nederland?
Nicht: What is that kind of question? Can’t we have relatives in other countries? This is ridiculous.
Agree :)
We moesten formulieren invullen, vinger afdrukken nemen (ik had weer troubles met links en rechts:P) en in een camera kijken. Mijn moeder moest precies hetzelfde doen, alleen mijn zusje hoefde niet. Degene die het hield, had als achternaam Arredondo of zoiets dergelijks en ik kon het niet laten om Alejandro te zingen maar dan met zijn naam (a).
Op het einde moesten we nog 18 dollar betalen, kreeg ik mijn stempel met als bewijs dat we naar de VS waren geweest (yeah) en toen konden we eindelijk gaan. Ik wilde nog een foto maken van een bord waarop stond, Welcome to New York beginnen ze er een heel probleem van te maken, niet bellen en geen foto’s! Hang dan een bord op ofzo =.=
Voordat we de stad in gingen, reden we eerst langs een arme buurt. En het was écht heel erg, oude huizen, gebroken ramen, getimmerde deuren, niet onderhouden tuinen (dat kan ik nog geloven, als je een lazy ass bent) en iedereen stond buiten. We zagen zo een man voor zijn niet zo sjofele huis op een stoel zitten, gi-gan-ti-sche buik, niet normaal. Voor de rest zag je al die mensen langs de weg staan, typische gangster looks die je auto na staren. Daar wordt je echt gewoon bang van. Ik mocht van mijn moeder ook geen foto’s maken, voordat we neergeschoten zouden worden xD Op een gegeven moment kwamen we bij een winkelcentrum en gingen we even snel shoppen. Ze hadden daar een actie dat als je de dag erna terug zou komen, je zo’n 30% korting zou krijgen. Dus we vroegen naar de manager, en die kwam. A. meteen met een vriendschappelijk stem: Hey manager, how are you.
Hij: O, I feel you guys are up to something, haha.
A.: Yeah, there’s a small problem. We’re Canadian and only in town for today, so can we get the discount today?
Hij: Haha, I’m sorry guys, I can’t do that
A leest naambordje: Come on, Matt, I’ve visited this place here for years, don’t you want me to come back?
Matt: Sure, but I have to keep my family in mind, I can’t get fired it these hard times. You know about the economic crisis?
A: Yeah, I’m pretty sure it won’t be such a problem, come on Matt.
Matt: I’m sorry but I’ve got a boss above me, I can’t afford this.
Jammerrrrrr :P Maar het was fascinerend om het gesprek te horen, goed voor mijn engels. Merci beaucoup.
Toen we terug kwamen, hadden we belachelijk veel honger. Mijn moeder had in de ochtend snel broodjes gemaakt en bananen mee genomen. En nu mag je gokken wat de temperatuur was toen we gingen =D Hint?

Dit zijn onze bananen, nadat ze twee uur in de auto hadden gelegen in de brandende zon. En geloof me, ze waren knalgeel toen we ze mee namen. We konden ze niet eens eten want hij was helemaal heet en zacht, NASTY.

ps. Het was 30 graden.

Na onze eerste shoppingmall, waarin een meisje zich verwonderde dat ik zuuulke grote voeten had (en bedankt:P) gingen we naar een nog grotere. Op een gegeven moment kwam ik langs een I <3 NY shirt en ik had beloofd ze te kopen voor een paar vrienden. We gaan naar binnen, zegt die gast: 13 dollar per stuk, goedkoper krijg je ze nergens!
My ass. Ik stond op het punt ze te kopen, maar ze hadden de goede maten en kleuren niet. Een Large was een XXXXXL voor het hele gezin als ze een band proberen scheppen en intiem willen worden. En de S was een L in het roze. Maar mijn zusje, met haar super arendsogen zag aan het begin van NY een winkel met die shirts, dus daar zouden we daarna naartoe gaan. Op weg naar beneden zagen we mijn oom en moeder lopen. Mijn zusje en ik stonden boven en PSSSSSSTen naar ze en gingen zwaaien zodat ze ons zouden zien. Opeens hoor ik psssst en zwaait er een onbekende jongen naar ons. Canadezen zijn echt leuke mensen (:
In het winkelcentrum gingen we dus op jacht naar wat leuke dingen. Op een gegeven moment kwam ik een sieraad tegen die ik MOEST kopen. Ik heb namelijk een vriendin die in mei jarig was en ik moest haar nog een kado geven:P Ik weet zeker dat ze erom zal lachen en er is een kans dat ze dit leest dus ik zet het er maar nog niet op xD Zodra ze hem heeft, vertel ik het wel:P
Hij was 7 dollar en mijn moeder zei dat het geldverspilling was, maar ik wist dat ik het moest kopen, dus ik bleef zeuren tot het mocht.

Ik: If you were a girl, which one would you choose?
Verkoper 1:Whaaat?
Ik: Which one would you choose if were a girl
Verkoper 2: I think the most important thing is that it has hearts on it and there is written *** on it. xD
Ik: True xD Well, my friend dislikes ***, so I thought it might be funny to buy for her
Verkoper 2: Ahaha, well. What’s her favourite color?
Ik: …
Verkoper 2: Which color does she use the most?
Ik: WHITE =D Thanks!
Verkoper 1: Do you want to donate a dollar for the Music Foundation somethingsomethinganother
Ik: Sure.
Have a nice day =D

Ik liep helemaal vrolijk naar mijn moeder en ze keek me echt aan alsof ik gestoord was. Maar dat maakt niet uit, ik heb een kadootje =D Waarschijnlijk draagt ze het niet, maar hij krijgt vast een ere plek in haar kamer xD En dan blijkt dat een speciale editie te zijn die 300.000 dollar waard is ofzo over 10 jaar:P
Toen we verder gingen, ging mijn moeder een winkel in. Ik volgde haar en kwam twee tegenliggers tegen. Die jongens keken naar me en fluisterden, maar ik dacht: Whatever. Ze lopen dus voorbij en dan duwt die ene jongen zijn vriend tegen mij aan.
Oh sorry, excuse me.
Wat doorzichtig, dat deed ik ook toen ik 13 was en wist dat een vriendin van me een jongen leuk vond, sigh.
En toen liepen ze giechelend weg.

Wat ik ook niet moet vergeten om te zeggen is dat er in het winkelcentrum een pad was met Aziatische restaurants waar ze gratis kip en garnalen enz. laten proeven.
Ik ben vier keer langs gelopen.
Toen we honger kregen besloten we daar te gaan eten, dus ik koos een kids meal. Het was meer vlees dan rijst, dat moet ik wel toegeven. Alleen het vreemde van het eten was ons drinken. Ik zeg nu volledig de waarheid, dit keer overdrijf ik niet: Ik had Sprite gekozen en na een paar hapjes had ik dorst. Ik neem dus een slok van mijn Sprite en het smaakte naar AFWASWATER! Okay, ik heb nog nooit afwaswater gedronken, maar je proeft met je neus en ik was heel vaak af. Met afwaswater bedoel ik natuurlijk het water wat al gebruikt is om af te wassen, niet de verse uit de kraan. Volgens mij hergebruiken ze die ijsblokjes ofzo. Iedereen vond dat ik me aanstelde, maar nadat ze een slok namen proefden ze het ook. Het was zo ranzig, dus gingen we terug. Zegt die gast: Oh yeah, lots of people have complained about it. But I don’t taste anything strange.
My ass. We kregen een nieuw drankje en ik koos voor Icetea, maar dat was echt van dat waterige Icetea. Alsof het op was, ze geen nieuwe wilde kopen en alles verdund hebben ofzo.

Op de weg terug was ik een beetje in de stress, aangezien ik niet wist hoeveel die shirts kosten en of ze nog wel open waren. Het was rond 7 uur toen we vertrokken en iemand vertelde dat de winkels rond 8 @a 9 uur dicht gingen. Dus ik dacht, we hebben nog meer dan genoeg tijd. Maar de vrijdag ervoor was er een Caribana festival (waar ik ook ben geweest) en toen was het een publieke feestdag. Het was dus een lang weekend en veel Canadezen zijn dus naar de VS geweest. De file was zoo belachelijk lang, de stoplichten gingen 6 keer op groen en nog waren we geen nanometer opgeschoven. Ik was echt in de stress, want ik dacht: Hoe kun je nou naar New York gaan en geen enkele I <3 NY shirt vinden? Na twintig minuten besloten we een korte weg te nemen, maar het enige voordeel was dat we 500 meter verder in de file kwamen te staan. We zagen allerlei politie dus ik dacht eigenlijk dat er iets gebeurd was. Maar het waren gewoon veel mensen die tegelijk naar Canada wilden gaan. I can’t blame them, who wouldn’t love to go to Canada =D Mijn moeder zag dat ik onrustig was, dus uiteindelijk toen we de omgeving een beetje herkende stapten we uit en liepen er naar toe. Mijn ma zei dat ze zag dat ik bijna dood ging van vreugde toen ik die winkel zag en met mijn lange benen binnen twee seconden overgestoken was naar de winkel. Ze was bang dat ik van happiness aangereden zou zijn xD Ik was echt in de hemel toen ik die winkel zag met 3429348923859258 i <3 NY shirts =D En 3 voor 10 dollar (in you face, man van het winkelcentrum). Nadat we de inkopen hadden gedaan, konden we eindelijk terug naar Canada.

That’s all, meer dan genoeg denk ik.
see you next time! x

Canada: anekdotes

Ik weet alweer wat ik wilde zeggen!
Naast ons waren Aziatische buren. Mijn moeder ging de was buiten ophangen, toen die kinderen aan de andere kant van het hek begonnen te roepen: Ma’am, ma’am, a raccoon is in your garden!
Mijn moeder zag niets en ze wist ook niet wat een raccoon was (NB: een wasbeer). De buurman kwam onze tuin binnen en ging naar de zijkant van ons huis. Mijn ma vroeg aan mijn tante wat een raccoon was en zij zei:

Een soort van gestreepte kat. Ik wist meteen dat het een wasbeer was, maar ik weet eigenlijk niet of ze gevaarlijk zijn. In tekenfilms meestal wel.
Onze buurman zei dat hij hem zou gaan vermoorden en hij had een schep bij zich. Mijn moeder ging even kijken om het huis, zag de wasbeer en ik knipperde even en toen stond ze al achter me o.O Dat was heel erg snel. Ik zag de buurman met zo’n schep slaan en prikken en toen met een blok hout slaan en slaan en je hoorde de wasbeer keihard schreeuwen: KGGGGGGR!
Het was zooo zielig.. Arm beest. Toen rolde hij hem in onze tuin en maakte ik een foto. Het was mijn eerste keer dat ik een wasbeer heb gezien, alhoewel, deze leefde niet meer.

Ik heb ook veel eekhoorns gezien, een dode, maar ook heeeeel veel levende =D   Ze waren eigenlijk niet zo schuw. Ik had verwacht dat als ze ons aan zouden zien komen dat ze al 5 kilometer verderop zouden zijn.
Those animals are awesome! Ze werden trouwens chipmunks genoemd, geen squirrels. I wonder why..

 

 

tadaaaa.

Canada (verblijf)

Ik zal maar niet zeggen dat deze vakantie de allergeweldigstesuperduper ooit was. Het was wel leuk, maar geef toe. Als je zolang op vakantie gaat, zijn er momenten waarop er geen moer te doen is. Als je een maand op vakantie gaat, doe je niet elke iets, dat is vanzelfsprekend. De eerste week bijvoorbeeld had ik last van een gigantische jetlag. Ik dacht altijd: Jetlag, nonsense. Ik blijf gewoon 6 uur langer op en dan ben ik helemaal in mijn ritme.
Dus niet. Ik ging 10 uur (lokale tijd, dus in NL 4 uur ‘s nachts) naar bed. Ik werd om half 8 wakker (in NL, half 3 ‘s middags), dus eigenlijk ben ik laat naar bed gegaan en “laat” wakker geworden, maar toch 11 uur geslapen. En zo ging het de hele week, wij staan belachelijk vroeg op, terwijl het alle Canadezen in het huis nog sliepen.
In het vliegtuig las ik een boek Mzzlmeiden naar Hollywood. Daarin bleven ze maar praten dat alles zo groot was in Amerika, maar dat kon ik me niet voorstellen. Tot ik daar kwam, en ja, alles is groot. Als je me niet gelooft, ik heb een paar foto’s gemaakt.

 

 

 

 

Een hele grote vis

 

Een heel groot gebouw, maar ja. Als je dit al groot vind..

… kan het nog altijd groter. Het paste nauwelijks op mijn camera :P

Maar dan is er natuurlijk altijd weer iets wat dat allemaal moet overtreffen, namelijk Canada’s National Tower, de CN Tower in Toronto.

Misschien vraag je je nu af: Okay, de gebouwen zijn groot en er is heel toevallig een grote vis. What else?
Well, there’s more!

De praalwagens zijn groot, tijdens het Caribana festival in Toronto, die is er jaarlijks.

 

 

 

Voor een kleine kindermeal, 16 stukjes kip (het was wel lekker:P maar er was meer vlees dan rijst.)

 

 

Zelfs de straatnamen zijn belachelijk lang. Ik heb deze foto gemaakt tijdens de auto rit, dus hij is een beetje donker. Als je flits, krijg je de weerspiegel van de autoruit =D Als je het niet kunt lezen: Chinguacousy.
Zeg dat maar eerst 5 keer achter elkaar (nadat je hebt geleerd hoe het uitgesproken moet worden. Ik zei de hele maand: Tjinguwakoezie, maar blijkbaar is het Tjinguhkoezie. En de guh moet je uitspreken als of het niet uitgesproken mag worden, dus heel snel. 

 

 

Zie deze pizza. Vergelijk het met de lengte van de stoelleuning van de keukenstoel. Je ziet dat ongeveer de helft van de pizza bijna net zo lang is als 7/8e deel van de stoelleuning. Imagine how big it is than!
Omdat hij zo groot was, moest iedereen ervan eten. Ik had vier stukjes en tijdens mijn derde stukje zei mijn tante: Kom, eet nog twee stukjes erbij? =D  Ik neem er nog twee bij, maar toen ik de eerste vier op had, ontplofte ik bijna. En dan te bedenken dat ik tijdens mijn vakantie in Ghana in 2006 anderhalve pizza op kon (mijn eigen en mijn zusje die die van haar niet op kreeg:P)

De blauwe is die mijn moeder altijd koopt en de gele is de Family Size pak cornflakes die we daar aten. En jullie kennen die Kellogg's pakken die gigantische bij ons in de schappen. Stel je voor dat je die daar koopt o.O

En dan ook nog de huizen. Niet waar ik verbleef, ik vond het een beetje lullig om die te posten. Dus heb ik maar van onbekende mensen hun huis gefotografeerd =D

Wij verbleven ook in een vrij groot huis, 6 slaapkamers, 4 badkamers, twee verdiepingen, supergrote huiskamer, boven nog een huiskamer voor de kids om te chillen, nog een basement waar ook mensen wonen, een voor en een achtertuin. Beneden wordt het verhuurd aan studenten. Om bij hun te komen, moet je via een deur vijf treden naar beneden en dan sta je ervoor. Als je dan weer vijf treden omhoog gaat en weer een deur opent ga je naar de garage. Die ruimte met die trappen, daar staan ook wasmachines. Ik wilde zo naar de wasmachine gaan, opeens vliegt een deur open en staat iemand voor me. Ik schrok me de *** en bleef eerst twee seconden zo staan O_o. Daarna zei hij: Oh, sorry I scared you.
Enige wat ik kon uitbrengen was: O, no problem.
In het huis moest ik wel slapen naast mijn zusje. Dat was wel een beetje vervelend. Aan de ene kant was het wel gezellig. Aan de andere kant, het was een grote eenpersoonsbed, dus ik zei steeds: Dit is mijn zone, dit is de jouwe. HEY, ga weg van mijn zone! etc.
We hebben gepuft, elkaar geduwd, soms een voet bij iemands gezicht en mijn zusje heeft één keer mijn gezicht gekrabd (in haar slaap). En we hadden ook een pact: Als je twee kussens hebt, krijgt de ander de één kussen en een deken. Ik sliep de tweede nacht aan de kant waar de muur is en mijn zusje aan de kant van de grond. Midden in de nacht hoor ik opeens keihard BOEM, en lag mijn zusje op de grond =.= Sindsdien heb ik nog maar één halve nacht aan de muurkant geslapen.
Het vervelende aan de vakantie was dat we echt 86 keer op bezoek zijn geweest bij familie die ik bijna allemaal heb ontmoet voor mijn vierde levensjaar. En sommige helemaal niet, die hebben alleen mijn broer ontmoet. Dus mijn moeder en tante lopen gezellig twee uur te kletsen, en wij zitten daar maar een soort van te niksen.

Voor der rest was er nog iets schandaligs gebeurd. Naast onze kamer is er een badkamer en toilet (NB: Kraanwater stinkt in Canada, naar chloor bweeuh.) De toiletten in Canada hebben een kleine gaten en ik ben iemand die grote boodschappen achterlaat. En toen zat het toilet verstopt. Twee keer. De eerste keer heb ik 458345 keer doorgespoeld en ging het niet weg. Op een gegeven moment was er alleen toiletpapier over. Ik heb een hekel aan plonswc’s dus ik doe eerst toiletpapier erin als ik weet dat ik daar druk bezig zal zijn, I know, awkward (a).
Ik heb gepompt alsof ik ervoor betaald werd en alle toiletpapier eruit gehaald en in de vuilnisbak gegooid, die toen nat was en daarna doorgespoeld. Uiteindelijk ging het weg en ging ik naar boven. Toen dacht ik: Stel iemand gaat naar dat toilet? Dus ging ik weer terug, alle toiletpapier er weer in gegooid en doorgespoeld. Daarna had ik boven weer verstopt (niet dezelfde dag) en toen moest mijn oom erbij geroepen worden om te pompen. Ik heb serieus eerst een uur bij het toilet gezeten, in de hoop dat het weg zou gaan, toen weer doorgespoeld en liep het bijna over =.=

Er was nog iets wat ik wilde zeggen, maar ik ben het kwijt. Ik zet het wel bij Canada (anekdotes) als ik me het weer herinner.

O ja: Toevoeging aan Canada: vlucht (heen en terug)
Ik had ook nog twee koters achter me zitten die maar bleven trappen. #$^#$%#$%

en ik voeg nog een paar delen erbij,  want ik voel dat het gewoon te lang word, dus:

1. Canada: vlucht (heen en terug)
2. Canada: verblijf
3. Canada: Buffalo, NY
4. Canada vs. Nederland
5. Canada anekdotes (evt.)
6. Canada (shoppen)
7. Canada (sightseeing)
8. Canada (Wasaga Beach)

see ya next time! x

Canada: vlucht (heen en terug)

Hiya.
Om het gemakkelijk te maken, zal ik de verhalen in verschillende delen indelen. Ik weet nog dat de Barcelona verhalen (Barcelona Day 1, Day 2, Day 3, Day 4 en Day 5) ellenlange berichten werden, die misschien niet eens iedereen heeft afgelezen, if you didn’t you, shame on you big time! Dus we gaan het zo indelen:

1. Canada: vlucht (heen en terug)
2. Canada: verblijf
3. Canada: Buffalo, NY
4. Canada vs. Nederland
5. Canada anekdotes (evt.)

Okay, let’s go!
De dag van vertrek was aangebroken, 13 juli. Onze auto stond klaar om weg te racen van de plek die ik zo gewend was. Ik wist niet wat me te wachten stond in Canada, maar ik wist dat ik ervan zou genieten. We hadden onze koffers al ingepakt van tevoren (duh) en ik had eigenlijk maar 15kg, maximum was 20. Mijn ma: Ik heb 726 euro betaald, dus beter benut je die volledige 20 kg. Ik: Maar ik heb niks meer nodig.
Dat had ik dus niet moeten zeggen, want mijn ma had nog 6 à 7 kg erbij gegooid, zodat ik over mijn limiet was. Ik zei tegen haar dat als ik spullen uit mijn koffer had moeten halen, haar spullen eruit gingen. Zij zei dat ik me aanstelde:P Het overgrote deel van onze koffers zat vol met cadeaus die mijn moeder aan onze host etc. zou schenken. Ik was er dus volledig van overtuigd dat als we terug zouden komen dat hij echt praktisch leeg zou zijn, ervan uitgaande dat we niet zoveel zooi zouden kopen:P Maar natuurlijk gaat er meer zooi terug naar huis dan mee op vakantie.
Anyway, eenmaal op het vliegveld aangekomen moesten we de rij voor Arkefly vinden. Ik denk dat als je al mijn zenuwen eruit zou halen en achterelkaar zou leggen, dat die rij nóg langer dan dat zou zijn.

Als je alle zenuwbanen achter elkaar legt is de totale lengte van het perifere zenuwstelsel ongeveer 150.000 kilometer. Dat is bijna vier keer de aarde rond.

Ik overdrijf, I know. Er zijn drie klassen: Economy class, Comfort class en Star class. De goedkope mensen (wij dus xD) gaan met Economy class. De mensen die iets meer comfort willen, Comfort class (duh) en de luxe mensen die niet met belachelijk dure KLM wilde, maar wel rijk genoeg om met Star Class te gaan, gingen dus met Star Class.
Onze rij was belachelijk lang, terwijl we echt 3 of 4 balies hadden. Comfort en Star was gecombineerd en dan nóg stonden er maar 20 mensen, als het niet minder was. Dus wij hebben zo’n uur in de rij gestaan. Toen we eenmaal aan de beurt waren, vreesde ik voor mijn bagage. Het was ongeveer 21 of 22kg, dus we mochten alles houden, jeej. Eenmaal binnen en afscheid te hebben genomen gingen we rondwandelen, spullen duty-free kopen (racend, aangezien we daar om twaalf uur waren aangekomen en  om kwart over 1 of zoiets uit waren en we het vliegtuig in mochten om half 3 als ik me niet vergis) en gingen we richting onze gate. Toen ze de handbagage gingen checken (daar waren we ook overload, max was 7 kg, wij hadden soms zelfs 12kg. Alleen die van mijn zusje wilde niet over de 6.8kg) was ik vergeten dat ik nog een fles water had. Dus die man zegt: Mag ik je tas even openen? Ik had moeten zeggen: Wat als ik nee zeg? ^^ Maar ik zei: Ja. Kort maar krachtig. Hij haalt mijn fles water eruit en zegt: Deze mag je helaas niet meenemen.
Ik dacht, damn geldverspilling, al was het 6 flessen voor 75ct bij de Lidl, dus ik zeg: Oh ja. Ehm, kan ik hem dan misschien aan u verkopen? ^^ Hij: Haha, nee sorry. Ik: Zucht, mag ik hem dan opdrinken. Hij, grinnikend: Okay, is goed. Dus ik begin te drinken, mijn ma ziet me en zegt: Laat ook wat voor mij over:P Dus wij drinken die flessen leeg, ging naar het toilet en had even later weer dorst =D
De reis was op zicht wel relaxt, al heb ik het gevoel dat de terugreis korter was dan de heenreis. Heenreis was volgens mij 7.5 uur en de heen reis 6.58 uur, maar ik weet al hoe dat komt want..
Hier komt een mooie brug!
.. we hadden bijna twee uur vertraging tijdens de terugvlucht. Het was echt BE-LA-CHE-LIJK warm weer toen we vertrokken uit Brampton naar het vliegveld, niet normaal. 29 graden was het, en ik had lange kleren aan want ik wist dat het ongeveer 21 graden zou zijn in Nederland. Mijn moeder had een shirt met halflange mouwen. Tien minuten in de auto, en haar zweetplekken waren net zo groot als mijn voeten. En geloof me, die zijn groot. Ik kon nauwelijks schoenen vinden in mijn maat, terwijl ik dacht dat alles groot was in Amerika =.= Eenmaal aangekomen op het vliegveld begon het al wat frisser te worden, laat staan in de vliegtuig. Buiten had ik mijn shirt nog uitgedaan. In het vliegtuig, shirt aan, vest aan, deken over me heen. Tijdens de eerste vlucht ging de tijd vrij snel voorbij. Maar dat was waarschijnlijk omdat ze films afspeelden ((die je niet kon horen, tenzij je oordopjes had, die ik had, ik ging zelfs nog muziek luisteren, het kwam gewoon niet in me op. De terugvlucht kwam ik er wel op, maar toen speelden ze geen film af. Bummer.) Op Toronto Pearson International airport aangekomen, hadden we zo'n karretje nodig. Ik, lui beest, zag een lege ergens staan en dacht: Waarom moeite doen? Dus ik pak hem, opeens zie ik wat erin liggen and you'll never guess what it was. Die gast zou waarschijnlijk zijn leven haten als hij erachter kwam. In het karretje lag een paspoort en vliegticket! Van een 19 jarige pakistaanse jongen, wordt 20 op 17 oktober (7 juli is een veel mooiere datum, de allermooiste eigenlijk, just in case you guys want to challenge me with your dates) en immigreert naar Canada. Mijn oom was naar de klantenservice geweest om het te droppen, maar als die gast niet naar het vliegveld belt, is hij dood. Mijn tante zei nog dat hij geluk heeft dat een afrikaan het heeft gevonden, als een Pakistaan het had gevonden, had hij het kunnen doorverkopen of zelf gebruikt hebben. So if you ’re reading this, you must be damn lucky. Tenzij je niet naar het vliegveld bent geweest, dan ben je de pineut.
Even nadenken, wat is er nog meer gebeurd? Oh ja, natuurlijk. We hadden dus te zware koffers, totaal waren we 16 kg over het maximum, dus mijn zusje kreeg een sticker op haar koffer met heavy xD Terwijl mijn moeders spullen erin zaten:P Geinig. Toen de handbagage werd gecontroleerd, bleek dat ik mijn nagelsetje in mijn handtas had zetten, dus ze hebben mijn schaartje ingenomen. En toen we naar new York waren gegaan, had mijn moeder goedkoop een crème gekocht die wij altijd gebruiken. Blijkbaar had ze de volle per ongeluk in haar handbagage gestopt en de bijna lege in de grote koffers, dus ze baalde nogal:P
Anyway, vanwege de vertraging kregen we een cheque van 30 Canadese dollars. Mijn oom vroeg of het per persoon was, en de vrouw achter de balie zei ja. Ik vond het vreemd, aangezien het eten in het vliegtuig al geen 30 dollar waard was, maar misschien was het zo omdat alles zo belachelijk duur was op het vliegveld. We gingen dus naar een Bacardi cafeetje, een soort van de enige spot waar je normaal avond kon eten. Wat ik en mijn zusje namen was 12 dollar en mijn moeder nam iets van totaal 15 dollar geloof ik. Blijkbaar was ons drinken 10 dollar per glas, aangezien het totaal bijna 60 dollar was.  Wij gaven dus ons briefje en die vrouw vraagt: En het wisselgeld? Contant of bankpas?
Wij: Oh, geef het maar contant hoor.
Zij: Geven? Jullie moeten nog ongeveer 30 dollar betalen?
Ma: Eh, nee. We hebben 30 dollar per persoon, dus 90 dollar.
Zij: Nee, helemaal niet.
Ik: Helemaal wel, er staat hier 30 dollar, party of 3
Zij, geduld verloren: Wacht. gaat naar een andere klant en neemt zijn cheque. Kijk, hij is alleen, dus 10 dollar. Jullie hebben 10 dollar per persoon.
Shit.
Ik zag mezelf al afwassen xD Wegrennen heeft geen zin, want buiten kom je toch niet meer:P Ervoor had mijn moeder iets duty-free gehaald, dus ik moest het terugbrengen. Het was best wel schandalig, aangezien ze wilde weten waarom en ik opeens mijn engels compleet kwijt was. Drama, maar uiteindelijk was het me wel gelukt. Wat als mijn ma expres al het geld buiten het vliegveld had opgemaakt, zodat we niks mee hoefden te nemen. We would be screwed as a doll who’s  being used as a dummy to test if the car seatbelts are safe enough. Het eten was niet eens zo lekker…     
Vliegreis was wel okay, ik heb geen moer gedaan, alleen geprobeerd te slapen. Wat niet lukte. Ik heb wel lekker gegeten in het vliegtuig, al bleef ik maar honger hebben:P
Dit was onze vliegreis =D Ik ga proberen van mijn jetlag af te komen. In het vliegtuig kon ik niet slapen met mijn slaapmasker, misschien nu wel. Hopelijk voor 6 uur ‘s ochtends
later meer, see you next time! x

back in town again

Hello peeps,
Ik ben terug in Nederland, en aangezien ik een jetlag heb (in Canada is het nu 6 uur ‘s avonds), ben ik nog klaarwakker. Je zou me nu een marathon kunnen laten lopen. Of ik hem win is weer iets anders.
Ik ben eigenlijk nog helemaal in Canada stijl, ik ben mijn bed niet gewend, kraanwater, eten en alles is hier opeens zo klein. Toen we vertrokken richting het vliegveld reden we op een snelweg met vier rijbanen en het uitzicht was immens groot. Eenmaal op Schiphol aangekomen was zelfs de gang vanuit het vliegtuig naar het vliegveld kleiner, and I’m not kidding. Eenmaal terug naar huis aan het rijden, op een tweebaansweg met alleen maar bomen en huizen langs de weg.
Welcome back in Amsterdam.

Dit is trouwens mijn 100e bericht, woehoee!