Skiën

Als afsluiting gingen we skiën in Snow World, en eigenlijk was het nogal een disaster. De allereerste keer toen ik ging schaatsen, was ik ongeveer negen jaar oud en heb ik zo’n vijfentwintig keer ijs gehapt. Ik ging ervan uit dat ik dit keer ook best wel vaak sneeuw zou happen, maar dat viel wel me. SD, HZ en ik zijn in ieder geval tot een conclusie gekomen, Afrikanen (allochtonen) horen niet op het ijs. Ik denk dat als je mijn acties had gefilmd, je gewoon zou huilen. Van verdriet of van vreugde, wat je leuk vindt. Voordat w vertrokken, moest ik natuurlijk mijn maag vullen, dus had ik een Turkse pizza en een kaasstengel gehaald <3 Als het moet, eet ik snel. En ik at ook snel, want je mocht de bus niet in als je aan het eten was. Op een gegeven moment zat bijna iedereen in de bus behalve de twee geliefde jongens van onze school, ik zal maar geen namen noemen. Die bastards weten wel wie ze zijn. Als jullie dit lezen, ik haat jullie niet? CK says “Dont hate, congratulate!” Dus, ik haat jullie niet. Ik verafschuw jullie alleen maar :) Deze twee toppers waren buiten nog kip aan het eten en ik zei: JA, NU WEG RIJDEN!!! Het gevolg daarvan was dat HZ het zo grappig vond dat ze bijna haar hele mondinhoud had geleegd in de bus :P Maar ik was serieus. Het liefst zou ik achter het stuur zitten en zoals Eddie Murphy zeggen: Watch me how fast I can make these motherfuckers run.
Tsja, ik zou wel graag mijn rijbewijs willen hebben, dan zou ik gewoon overal naar toe kunnen gaan (wat toegankelijk is voor de auto) zonder afhankelijk te zijn van een buschauffeur die misschien geen zin heeft en één shift over slaat zodat ik te laat kom. Wat HZ en ik me wel afvroegen was hoe onze buschauffeur aan zijn rijbewijs was gekomen. Ten eerste, de bocht die hij maakte om vanaf onze school op de weg te komen, was echt heel lelijk. Je zag de andere bestuurders gewoon lachen. Daarna nam hij een drempel ook heel lelijk waardoor de onderkant van de bus tegen het wegdek schuurde. En het toppunt was toen hij ging rijden met één hand en met zijn telefoon in zijn andere o.O Dus gingen we met z’n allen bidden in de hoop dat we veilig gezond en wel in Snow World zouden aankomen. En niemand wist eigenlijk waar het lag. In Spaarnwoude dacht ik? Maar waar dat ligt, not a clue. Het zal wel :P
Aangekomen in Snow World kwamen de VSC-havisten tegen die net hun ritje hadden gehad. Uiteindelijk waren wij aan de beurt . Ik zag iedereen in hun hele ski-outfit met alles erop en eraan. Wat had ik? Een oude funky broek met wijden pijpen die hoogwater waren. De schoenen die we kregen waren nog funkier, je kon er nauwelijks decent op lopen, haha. Ik voelde me net een pinguïn met reuma. Vooral toen ik moest bukken om de rest te helpen. Dat ging nog moeilijk dan toen mijn zusje me had laten vallen en ik mijn heup kneusde.

Small flashback:

Het was een doodgewone zondagochtend in januari. Althans, dat dachten we. Als je vanuit het raam naar buiten keek, was het weer gewoon normaal. De sneeuw was verdwenen en geen ijs te zien. Met goede moed stapten ik en mijn zusje naar buiten, richting de kerk. Bij de eerste stap al merkte ik dat het glad was, en na nog meer stappen dacht ik: dit wordt gevaarlijk. Dus liepen mijn zusje en ik schuifelend over de stoep. Nadat we op 3/4 van de weg waren, kwam er een jogger langs. Ik zei nog tegen mijn zusje dat diegene gek is, aangezien het hartstikke glad is. Volgens mij vond die gene ons juist raar, maar goed. We liepen verder en mijn zusje slaakte opeens een kreet. Ik draaide om, om te kijken wat er gebeurd was en ik zag haar nog net vallen. Als reactie spreidde zij haar benen om zo goed mogelijk terecht te komen, ten nadele van mij. Ze trapte namelijk tegen het been waar ik op steunde, waardoor ik keihard onverwachts onderuit ging, recht op mijn rechter heup. En ja, het deed pijn. Die jogger keek naar ons en ging gewoon verder, trut. Ik zat daar nog vijf minuten een beetje boos dat ik was gevallen en van de pijn en ging toen verder naar de kerk. De pijn bleef aanhouden en bij elke poging om te bukken deed het nog meer pijn. Na een week was de pijn nog niet weg, dus ging ik naar de huisarts. Die zei dat ik het gewoon gekneusd had en dat het na dat weekend wel weg zou zijn. Het is nu eigenlijk vrijwel weg, alleen merk ik dat als ik in een bepaalde situatie lig, ik nog steeds wat pijn voel. Maar dat komt wel goed :)

Back to the present: Ik had gekozen voor skiën met les, maar dat ging ook niet zo lekker. Als eerste moesten we met één ski een rondje lopen en KH schoot maar niet op, maar inhalen ging ook niet. Daarna moesten we zijwaarts omhoog lopen, dat voelde ik wel in mijn benen, damn. Bij het skiën naar beneden zij onze “lerares” de hele tijd, naar voren leunen en handen op de knieën, maar dat wilde ik wel eens vergeten. Het gevolg daarvan was je of door crosst naar de verkeerde baan, of gewoon sneeuw hapt. Ik had beide. MAAR, ik ben maar twee keer gevallen. En de eerste keer was niet echt vallen, ik verloor mijn evenwicht en gleed verder naar beneden met mijn handen. De tweede keer ging ik wel echt neer :P Echt precies nadat ik onze lerares had gevraagd hoe het ook alweer moesten (we moesten slalommen en pionen raken) ging ik neer :P
Omdat we echte daredevils zijn (ehum) besloten we op de lichtgevorderde baan te gaan. Dat had ik niet moeten doen, total disaster. Ten eerste, de lift lukte wel  maar van de lift(baan) afgaan, ging echt niet. Ik liet dat liftkoortje ding los, die knalde natuurlijk weg. Daarna wilde ik naar beneden skiën, maar ik kwamen gewoon niet van die baan af! En dat terwijl er mensen aankwamen, gelukkig kende ik hem. Hoe meer ik van de baan af wilde, hoe meer ik naar achter gleed. Volgens mij stond ik er echt zo’n vijf minuten en niemand kon me helpen omdat ze anders ook mee weg zouden glijden. Kortom: Allochtonen horen niet op het ijs. Nu ik dat zeg, ik zie altijd blanken of Aziaten (kunst)schaatsen :P Wel heel mooi.
Toen ik einde van de baan af was, kwam die liftbediener op me af en gaf me tips hoe ik er de volgende keer van af moest gaan. Dus ging ik nog een keer en toen ging het ook niet zo soepel, maar wel beter =D Daarna moesten we hem peren, omdat je per extra minuut één euro moest betalen, gierigheid.
Onderweg naar school kregen we nog sushi, zelfgemaakt door HZ =D

En dat was v6 naar Snow World, afsluiting van gym! Aan de ene kant is het jammer dat ik geen gym meer heb, want nu sport ik gewoon niet meer:O Dat komt wel goed.. sprak zij hoopvol.

xxx

SE-week voorbij!

Feeeeeeeest! Eindelijk, toetsweek voorbij. Deze ging het kutst van allemaal =D Wiskunde verkloot, economie verkloot, biologie ging wel, frans ging voor het eerst minder. En dit wilt een 8 gemiddeld staan? Dat kan ik alvast op mijn buik schrijven.

Nee, ik ga gewoon de volgende toetsweek vlammen! Niet meer een week van te voren twee hoofdstukken scheikunde maken en natuurkunde sommetjes afraffelen. Ik ga (proberen) echt wat (te) doen tijdens de lessen economie en alles af te hebben een week voor de toetsweek.
Dit zeg ik al sinds de vierde klas, maar dit keer ga ik het ECHT doen, anders ben ik dood. Ik ga ook op examentraining een paar weken ervoor,  dus de onvoldoendes van deze week moet ik zo op kunnen krikken.

Als afsluiting van gym, gingen we skiën in Snowworld. Ik zal het in een zin samenvatting: Deze sport is niet voor mij weggelegd.
Onze ski lerares vond ons volgens mij bijzonder vervelend, maar ja, ik heb nog nooit op ski’s gestaan :O Dus als ik 458459x vergeet mijn handen op mijn knieën te houden en neerga en sneeuwhap, dat kan de beste overkomen.
Ik heb ook een soort van de hele lift opgehouden door niet van de baan af te kunnen komen. Ik wilde niet helemaal omhoog, dus halverwege liet ik los. En toen kon ik niet van de baan af want ik gleed steeds naar achter, terwijl er mensen achter me aan kwamen die tegen me op zouden crashen o.O Total drama.

Skiën, niets voor mij.

twentyeleven

Een nieuwe post in een nieuw jaar. Ten eerste: Gelukkig Nieuwjaar! We zitten in een nieuw decennia en dit keer gaan we het goed doen, 2011! <3
Ten tweede: Sorry dat het zo ongelooflijk lang duurde voordat ik met een nieuwe post kwam. Maar dat komt omdat ik het zo ziek druk ben, niet normaal. Er was een toets week, PO’s, presentatie, schrijftoetsen and last but not least, mijn Profiel Werkstuk. Die is nu gelukkig af, alleen heb ik er een foutje in gezien. Eigenlijk moet ik die pagina opnieuw printen, maaaaaaar: het papier is op. Dit is typisch een geval van: Scheiße.
Ik print het morgen wel op school denk ik.. Ik had eerst nog vier pagina’s over, toen ik erachter kwam dat mijn conclusie niet klopte. Dus moest ik mijn conclusie opnieuw uitprinten, maar de groene kleur van het plaatje van de Tonic Lemon was oranje geworden. Dus deed ik het opnieuw en werd hij weer oranje. Na wat te hebben zitten klooien met de printer, printte ik het voor de derde keer uit en toen kwam hij er wel goed uit. Dus ik had nog één pagina over. Toen zag ik dat ik in mijn voorwoord had staan: “neger” in plaats van “negen”. Dus had ik die ook maar opnieuw geprint. En nu blijkt dat ik nog wat mis in het voorwoord, maar dat was mijn laatste blaadje! Dus tenzij mijn ouders toevallig papier hebben, moet het morgen op school uitgeprint worden, great.

Ik zit hier trouwens half gebroken achter de computer, want ik ben zo smerig gevallen.. Ik was vanochtend met mijn zusje op weg naar de kerk toen ik merkte dat de grond vrij glad was. Er lag geen ijs of sneeuw, maar er was toch glij-gevaar. Dus we gingen beide schaatsend verder, tot we bijna bij de kerk waren. Ik zag een jogger aan komen en ik dacht: Gestoord wijf, straks glij je uit.
Opeens hoorde ik achter me mijn zusje keihard ‘au’ schreeuwen en voelde ik een schoen (een #%#$%#$%#% Ugg) tegen mijn voet trappen. Ik verloor evenwicht en de grond was al zo stabiel met heeel veel wrijving (niet) en smack tegen de grond op mijn heup. Het leek alsof de tijd in slow motion ging, maar ook in fast motion. Slow motion: Er gingen 45398359 gedachten door mijn hoofd, waaronder “wat was dat bij mijn voet,” en “waarom komt die grond zo dichtbij?” en “kut, ik moet mijn hoofd beschermen”. Fast motion, voor ik het wist lag ik op de grond, zonder mijn armen uit te hebben gestoken om mijn val te breken. Van de pijn draaide ik zestien rondjes (lees: anderhalf) en ik zag die jogger nog voorbij joggen, één blik op ons werpend. Pfft.

Anyway, ik verlang naar de zomer. Ik kan niet wachten tot ik mijn diploma heb, dan weet ik dat ik in ieder geval niet meer hoef te leren voor 502% voor drie maanden lang! <3 Als ik wat mensen kan overhalen, zou ik naar Bulgarije willen voor examenreis.  Ik heb echt een geweldige villa gevonden, als we z’n allen gaan betalen we elk maar 84 euro voor een week! Daarnaast kunnen we nog met de bus naar Bulgarije of anders voor 260 euro (heen en terug) met het vliegtuig =D Als Eyjafjallajokul maar niet dom gaat doen *afkloppen, afkloppen, afkloppen*.
Ik zie het al helemaal voor me, op het strand zonnen, op een jetski in de zee, kanoën, kajakken, met een golfkarretje over de wegen crossen en de Bulgaarse cultuur opsnuiven. En dan ‘s nachts de clubs hitten, it must be great.

Maar ja, dan moet ik wel wat mensen overhalen regelen. Ik heb geen zin om in die twee weken tussen het examen en de uitslag alle twintig nagels eraf te bijten terwijl ik thuis zit. Never. Ik heb namelijk nog nagels nodig om eraf te bijten terwijl ik wacht of ik word aangenomen voor mijn studie.
Ik ben al begonnen met sparen voor de reis, dus we gaan :) Desnoods gaan we naar Reykjavik, voor mijn part mogen we de kaart van Europa ophangen en het geblinddoekt met dartpijltjes beschieten om zo onze bestemming te kiezen, we gaan. Ik ben 17 (en dan ook, maar dan hoef ik nog maar zo’n drie weken tot ik 18 ben) dus waarom niet?

Mijn 2011 motto: Just do it, if it doesn’t kill you, it makes you stronger!

Let’s rock this year! x