Youtube

Een paar van mijn favoriete youtubefilpmjes die ik in een melige bui heb bekenen:

I just love the way they dance!

Zonder grap, deze man is gracieus én geniaal! Can’t stop watching him xD

Ik lachte hier eigenlijk alleen om vanwege het feit dat de titel zei dat ik zou lachen én dat het er zo achterlijk (no offence) uit ziet xD

Elke keer als ik deze reclame zie, moet ik gewoon lachen, het MOET gewoon! heerlijk! <3

Dit is zo stereoptype en de koppen van die mannen, hilarisch xD

serieus. a black guy dancing while eating KFC is called a commercial. deze moest ik gewoon zien zodra ik het hoorde.

Dresscode

Ik ga écht niet meer fanantiek mee doen met dresscodes. Echt, gewoon niet meer. Ik bedoel maar, als iemand zegt ‘het is een verkleedfeest’ en je slooft je uit om als een geweldige powerpuffgirl te komen ofzo en je ziet dat iedereen als kat gekomen is met alleen wat oortjes en getekende snorharen, dan denk je awkward, let’s go change!

Ik ben deze week uitgenodigd geweest voor een zaalvoetbalwedstrijd, om te gaan supporten. Ik moet eerlijk zijn, ik houd niet van voetbal. Ik vind het een stomme sport die veel te veel aandacht in de media krijgt. Het WK, EK en ACN volg ik nog wel (alleen als Nederland of Ghana speelt), maar al die Champions League, UEFA Cup, KNVB beker en nog meer dingen kunnen me echt geen moer schelen. I don’t really care als Ajax iets wint, al woon ik zowat naast de Amsterdam Arena. Ik weet het verschil niet tussen al die verschillende wedstrijden. Als je het WK wint, dan ben je wereldkampioen, als je het EK wint, ben je Europees kampioen en als je ACN wint, dan ben je Afrikaans kampioen. Maar wat ben je als je Champions League wint? Kampioen van wat? Van hoe? Al sla je me dood. Én, ik weet nog steeds niet wat buitenspel is. Iets met verdedigers en een keeper en nog iets ofzo, maar als ze aan het spelen zijn, ziet mijn broer in twee seconden dat het buitenspel is en ik staar dan alleen naar het scherm. Met een lege blik. Geen idee wat zich daar afspeelt, wie er tegen wie speelt en wie waar moet scoren.

Maar omdat ik zo’n ongelooflijk leuke meid ben, ben ik toch maar gegaan, inclusief back-up! Ik kan sociaal zijn, maar liever niet alleen, zodat ik nog iemand heb om op terug te vallen als het très awkward wordt. Ik realiseer me nu pas dat ik voetbal alleen leuk vind, als ik een persoonlijke relatie met de wedstrijd heb. Als Nederland/Ghana speelt, voel ik een soort nationale band. En aangezien ik tijdens die wedstrijd wat spelers kende, was het eigenlijk leuker dan verwacht. Ik hoefde alleen maar een beetje met mijn team awesome vlag te zwaaien, een beetje te springen en te schreeuwen en de bal te ontwijken omdat iemand blijkbaar ballen aantrekt.
Máár, terugverwijzend op die dresscode, op de facebookpagina dat we maagdelijk wit aan moesten trekken. Ik helemaal enthousiast mijn hele kast leeghalen om een witte broek, shirt en vest te vinden. Ik had nog net geen witte schoenen aangetrokken. Dus, ik ga helemaal in het wit naar de VU en krijg ondertussen allerlei opmerkingen van ‘wat ben je wit zeg’. Ik voelde me echt, té opvallend en bekeken. Dat kwam vooral die witte broek, die draag ik normaal echt nooit. Maar het was allemaal voor een goed doel dacht ik :)
Na colleges hebben we gewacht tot het tijd was en onderweg wordt dit aan mij verteld: Ik ga echt keihard lachen als jij de enige in het wit bent.

…

Daar had ik dus niet over nagedacht. En wat blijkt, op de voetballers na (die sowieso wit aan moesten omdat dat hun teamkleur was) was ik de enige die helemaal in het wit was gekomen. Ik was nog van plan geweest om ‘Team Awesome’ op mijn hoofd te schrijven met dikke zwarte stift, gelukkig was ik hem vergeten. Ik had echt even een fml momentje, haha.

Maar goed, ik was wel überfanantiek en kreeg zelfs een applausje :D & ik had een leuke avond (en de mensen die genoten van mijn leed ook), dus het viel nog mee. Maar de volgende keer doe ik het wat minder, haha.

ps. Wat ik écht leuk vind aan voetbal, is dit:

Geweldig hoe die voetballers helemaal losgaan als ze gescoord hebben. Vooral die Ghanezen kunnen er wat van <3

Over een aantal weken is er een feest met als dresscode roze. Dat wordt wat jongens!

xxxxxx

Het studentenleven

Ja, ik zit in een nieuwe fase in mijn leven; het student zijn. Ik ben officieel  drie weken een student en het is allemaal zo.. apart. Heel anders dan de middelbare school, waar ik met 60 vwo-scholieren zat en iedereen elkaar kende. Er was altijd één plek om te chillen, binnen twee seconden was je van A naar B en op donderdag was het visdag en vrijdag kipdag. Van die eenvoud, ben ik nu naar een gigantische collegezaal met 230 man. Elke keer als ik in de collegezaal zit en er mensen naar binnen komen, zie ik nieuwe gezichten. Elke keer. Met nieuwe gezichten bedoel ik niet, die heb ik ooit wel eens gezien maar ik weet niet wie het is, maar echt zo van; ik heb jou nog nooit in mijn hele leven gezien, ik wist niet eens dat je ook G&L studeerde.

Het gaat me waarschijnlijk niet lukken om iedereen te leren kennen, het zijn er gewoon te veel. Ik ben niet echt van plan om iedereen te leren kennen, het irriteert me gewoon dat ik soms anderhalf uur naast iemand zit die niet ken. Als ik dan een gesprek met diegene voer, om de tijd te doden, zal ik na het college hem/haar niet meer zien, omdat ik tijdens een andere werkgroep totaal naast iemand anders zit. Het is eigenlijk net Chatroulette, met iemand kletsen en hup, volgende.

Wat me ook opgevallen is, is dat iedereen zo ‘aanrakeriger’ is (ik heb er geen mooier woord voor). Normaalgesproken knuffel ik nooit. Echt nooit. Alleen van die sarcastische knuffels uit zogenaamde medelijden, of soms op verjaardagen, maar dan word ik meestal geknuffeld. Mensen die ik pas heb ontmoet geef ik ook geen ‘bye-bye kusjes’, hoogstens een zwaai, knipoog, wenkbrauw move of een stralende glimlach. Op de VU word ik platgegooid met knuffels, kusjes, boxen, high fives en low fives. Ik moet toegeven, dat ik het eigenlijk zeer amusant vind. Vooral als je zowat nuchter bent (staat waarin je wel wat heb gedronken maar niet aangeschoten bent, is daar een woord voor?) en een dronken iemand een diepzinnig gesprek met je voert. Het is maar goed dat ik zo’n goedgeoefende pokerface heb, anders had ik de rest van de avond alleen gezeten gisteren omdat ik iedereen uitlach.
Maar ja, je wordt eigenlijk gewoon meegesleurd in die ‘aanrakerige’ sfeer. Het is ook gewoon fucked up als een ouderejaars weggaat en zijn armen spreidt om je een afscheidsknuffel te geven en jij wilt hem/haar gewoon een hand geven.

Het studentenleven bevalt me nu eigenlijk wel. Een veel chillere rooster dan eerst, je ontmoet heel veel nieuwe mensen waarmee je een drankje drinkt en ze vervolgens niet meer zult zien (of niet herkent) en heel veel kortingen.

Yeah, I could live like this :)

De Klonie, dag 1

‘IDEE-week is softdrugs, de Klonie is harddrugs.’ Dat heb ik letterlijk geciteerd uit ons Superhelden boekje met informatie over de IDEE-week. Deze zin vat eigenlijk dit hele kamp samen, eigenlijk ben ik nu al klaar. Maar omdat het dan korter is dan wat jullie gewend zijn, ga ik lekker door.
De échte diehards die na de IDEE-week nog bikkel genoeg zijn om in the middle of nowhere te gaan overnachten met mensen die ze nauwelijks kennen, gaan dus mee naar de Klonie in Drenthe. Daar ben ik dus één van. Voordat de IDEE-week zelfs was begonnen wist ik al dat ik meeging, no matter what. I have to admit, toen het eenmaal zover was, dacht ik wel waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Ik kan nu nog rennen. Maar gelukkig heb ik het niet gedaan, want het was een leuke week, eentje die ik niet zo snel zal vergeten. Als ik meer had gedronken, zou ik het waarschijnlijk nu al vergeten zijn, haha.

Het was een regenachtige vrijdagochtend, ik stapte uit de metro en keek verwilderd om me heen. Vanaf overal zag ik mensen komen, richting de VU lopen. Sommigen bepakt met tassen, anderen met maar één tas.
Eigenlijk zag ik bijna niemand. Gelukkig kwam ik nog wel twee jongens uit mijn mentorgroep tegen die blijkbaar wisten waar we heen moesten. Ik ben niet echt een ochtendmens, dus ik was een echte kletskous, zong constant en was en het zonnetje in huis! Na bijna een uur (!) of meer te hebben gewacht, konden we eindelijk de bus in, waar ik meteen ging slapen met mijn mp4-speler op. Aangezien elke keer als ik met school op werkweek ging van die chantage ‘kijk hoe idioot ze slaapt’ foto’s van iedereen gemaakt werd (tot nu toe géén van mij, yeah) nam ik mijn voorzorgsmaatregelen. Ik ging letterlijk onder het zeil, met mijn hoofd onder mijn jas ging ik slapen. Mensen dachten wel echt van; what the hel is she doing? Maar aangezien we de hele IDEE-week achtervolgd zijn met een camera en ik niet van undercover foto’s houd, nam ik het zekere voor het onzekere. Tijdens de busreis kregen we dus een heel droog boekje in, met als enige academische waarde de telraam op de achtergrond (zonder grap). Die telraam moest je er overigens vanaf scheuren vanwege het spel die we zouden spelen.

Belangrijk detail: We hadden ook een smoelenboekje gekregen met iedereens foto en naam and guess what my name was? Ik heette Sjoerd. Ik zie er niet uit als een Sjoerd. Waarom heette ik dan Sjoerd? Ik denk omdat degenen die die foto’s maakte ondertussen bier aan het drinken waren en het hebben verkloot, haha.

Het spel heet Kiss or die (geloof ik) en het idee was dat iedereen zijn/haar naam op een briefje schreef, die inleverde en na het ophaalrondje mocht je een naam trekken. Diegene moest je dan proberen te vinden, kussen (op de blote huid) en dan kreeg je diegene haar/zijn briefje. Het doel is om zoveel mogelijk briefjes te verzamelen en dan win je.
What are the odds, ik trok degene die naast me in de bus zat, waarmee ik een hele week heb doorgebracht tijdens de IDEE-week en degene met wie ik een stapelbed deelde! My homegirl! Dat was écht heel toevallig, haha. Het maakte het spel wel minder leuk, ik had verwacht dat als ik een soort detective iemand moest proberen te vinden in de massa en diegene te bespringen om zo de wedstrijd te winnen. En als het toevallig een leuke jongen zou zijn, zou ik het helemaaaal niet erg vinden :) Omgekeerd ook niet, haha. Jammer genoeg is de realiteit niet zo.

Eenmaal aangekomen in het bruisende dorpje Ellertshaar moesten we een afdeling kiezen waar we zouden slapen, kleren aantrekken die vies mochten worden en gingen we kennismakingsspellen doen. Jongen, ik heb echt 300 namen naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Het grappige is dat ik er eigenlijk nog best veel weet. Wat ik heb is dat als je je voorstelt, je naam zo’n twee à drie keer zegt en we een gesprek hebben of samen wat doe, dat ik dat makkelijker onthoud dan ‘handshake; hoi, ik ben Tim’-achtig iets. Er waren zo’n twaalf spellen en mijn allereerste spel was.. aan de bar hangen. We vertelden wat over onszelf en hadden de mogelijkheid om wat bier of wijn te kopen. Ik had geen geld of zin in een van beide, maar een jongen (een echte heer die mijn shirt leuk vond) trakteerde ons allemaal op bier.

Shit.

Ik lust geen bier.

Hij had het al gekocht en uitgedeeld dus uit beleefdheid heb ik het ..niet..helemaal.een soort van..nauwelijks opgedronken. Ik bedankte hem, nam een slok en glimlachte alsof ik net mijn verstandskies heb laten trekken. Lekker hoor, dank je! Vervolgens gingen we een spel spelen, volgens mij komkommer sjoelen. Het doel was dat je een komkommerschijf in iemands mond moest proberen te schuiven (sjoelen) over een tafel met zure yoghurt. Dat zorgt voor een troep. (Volgens mij is dit ook gefilmd). Ondertussen had ik nog steeds dat biertje en ik was aan de beurt. Ik had het nog heel subtiel op een tafel gezet en gooide zonder genade yoghurt volop in het gezicht van mijn medespeler. Vervolgens wilde ik er heel sneaky vandoor gaan, maar ik werd tegengehouden want ik moest ook nog de volle laag krijgen van hem, jammer genoeg. Kortom, ik zat onder de stinkende yoghurt. Toen ik eindelijk weg kon, was ik opgelucht tot iemand achter me aankwam en zei; Is dit jouw bier?

Crap.

Uiteindelijk heb ik het gewoon op de grond gezet, “per ongeluk” op een plek waar veel mensen lopen en is het dus “per ongeluk” omgeschopt.
We hebben nog meer van die droge spelletjes gespeeld zoals knuffeltikkertje, de stoelendans waarbij de verliezer moest zingen (Ik zong een geweldige aria van De wereld is mooi, zo mooi, zo mooi. Ik weet eigenlijk niet eens wat een aria is en van wie dat liedje is en hoe het lied verder gaat na zo mooi, zo mooi)

Na de kennismakingsspellen gingen we eten (lekker, dank u kookploeg!) en vervolgens hadden we een boswandeling in de nacht. De groepen werden ingedeeld door alweer lootjes te trekken. Ik zat in groep varken en moest mijn groepsgenoten vinden door te knorren. Heel achterlijk, maar wel grappig. Ik liep dus rondjes ‘knor knor, varkens? oh, apen. knor, knor, varken!’ Wat bleek is dat mijn groep pas na twee uur mocht vertrekken, dus kon ik even lekker douchen en me lekker warm aankleden. Toen we eindelijk mochten vertrekken was het keihard aan het regenen, dus gingen we gewapend in poncho’s en met paraplu’s het duistere bos in. Ik ben niet snel bang in het donker, maar zonder grap, ik zag allemaal vreemde dingen in het bos. Het leek alsof er een dode olifant in het bos lag, serieus! Gelukkig had ik mijn big ass zaklamp bij me, zodat ik binnen een straal van 6 kilometer alles scherp kon zien (wat niet zo was want 1. mijn zaklamp is niet zo sterk en 2. ik ben bijziend en moet mijn lenzen nog halen)
Anyway, ik zat in een vrij leuk groepje. Het probleem alleen was dat ik de meeste van ze alleen in het donker heb gezien, dus als ik nu zou moeten aanwijzen wie ze waren, al sla je me dood. Degene met wie ik het langst gepraat heb, herinner ik me alleen nog. Omdat wij de laatste groep waren, hadden we een korte route en omdat het nog harder regende, werd het nog korter. We hadden twee stops, eentje waarbij we griezelverhalen moesten vertellen (die niet eng waren, gelukkig) en eentje waarbij je zo veel mogelijk kleding uit moest trekken en daar kreeg je punten voor. Je kon gelukkig zo ver gaan als je zelf wilde, maar er was één groep die niemand kon overtreffen. All of them went all the way, we couldn’t compete against that. Dus we hielden het ‘netjes’.

Na de wandeling ging ik me op onze kamer (die bestond uit 40 man ofzo) opwarmen, nog een keer (deels) douchen en gingen we los in de Klonie disco :)

Maar wel t/m 4 uur, want de dag daarna moesten we volgens het schema om 8 uur eruit en ik moest nog een heel weekend.

That was day 1! xx

ps. Trouwens, over dat Kiss or Die spel, ik lag er de eerste dag al uit. Ik had een nieuw iemand ontmoet daar en die ‘heeft mij betrapt’ toen ik mijn ‘lootjespartner’ een lebber op de arm gaf en dus moest ik de mijne inleveren :)

Quote van de dag

”Vrouwen hebben twee X-chromosomen en mannen één X- en één Y-chromosoom. Het Y-chromosoom is vrijwel ‘leeg’ en liggen maar een aantal genen op, zoals bijvoorbeeld die voor achteruit rijden en inparkeren.””

IDEE dag 4

Om even aan alle drukte in huis te ontsnappen, heb ik besloten weer eens wat te posten. Want, de IDEE week duurde niet drie dagen, nee. Vier hele dagen en ik moet nog wat schrijven over de vierde dag! Wat ik ook mee wil delen is dat ik lid ben geworden van het sportcentrum VU. Vandaag heb ik een vriendin ingeschreven en daar stond iemand achter de balie die best leuk was. Niet dat ik daardoor meer ga sporten, of sowieso ga sporten, nee. De reden dat ik ga sporten zal verduidelijkt worden met het volgende verhaal:

Mijn wekker ging zoals gewoon om 9 uur, want ik heb gewoon een überchill rooster. Zonder ontbijt zou ik waarschijnlijk kwart voor 10 zijn opgestaan, maar dat terzijde. Ik had House van donderdagavond opgenomen omdat ik bezig was met iets (?) en keek dat dus vanochtend. Op een gegeven moment was het bijna 10 uur en ik wilde de metro van 10.20 halen. Normaal gesproken neem ik de metro van 10.30, maar omdat ik de vorige keer te laat gekomen was toen we in het hoofdgebouw college hadden, neem ik liever de eerdere.De vorige keer keek ik én verkeerd op mijn rooster én ik had geen flauw idee waar 12A00 was (op de 12e verdieping dus) en moest ik dus op de trap komen zitten met een houten kont en alles. Dat dus nooit meer. Anyway, het was dus bijna 10 uur en ik was net klaar met ontbijten, dus ik had nog zo’n kwartier om me klaar te maken en naar het station op 8 minuten (5 minuten op mijn tempo) loopafstand. Wil ik me net gaan omkleden, belt mijn moeder beneden aan en moet ik boodschappen vier trappen omhoog sjouwen. Resultaat, de metro van 10.20 heb ik dus gemist. Maar met die van 10.30 kom ik gewoon op tijd, dus ik heb eigenlijk ook geen moeite gedaan om die daarvoor te nemen. Eenmaal op Zuid aangekomen, wilde ik de tram van 10.42 nemen. Vanaf station Zuid naar de tramhalte gelopen, zag ik de tram wegrijden om 10.39.. En de volgende kwam om 10.49, wat niet zo fijn was. Uitgerekend zou ik dus vijf minuten hebben om op de 12e verdieping te komen en dan zou ik op tijd zijn. Ik wilde niet het risico nemen dat de lift stampvol zat en ik zou moeten wachten, dus als een echte diehard beklom ik die trappen. Achter me, kwam iemand die wat ouder dan mij was en die liep de trap op als een gazelle huppelend door de savanne. Ik ook..de eerste vier verdiepingen. Op de vijfde begon ik de inwendig te vloeken maar weigerde ik een rustpauze in te lassen, want diegene achter mij die liep nog steeds alsof hij niet doorhad dat hij bergopwaarts ging. Op de zevende verdieping ging hij eindelijk weg, maar toen kwam er weer een hele stroom naar beneden, dus moest ik wel de schijn aanhouden dat ik een topatlete was die geen enkele moeite had om twaalf verdiepingen met de trap omhoog te klimmen. Eenmaal aangekomen voelde ik mijn hart kloppen door mijn borstkas heen en was ik helemaal bezweet nét te laat aangekomen. Máár, wel eerder dan de mensen die de lift hadden genomen.

Dus, de reden dat ik wil sporten is omdat ik een conditie van een bejaarde walvis in een pierenbadje heb :)

IDEE dag 4

Het was alweer de laatste dag van de IDEE week, de laatste officiële dag als groep. Niet dat we altijd compleet zijn geweest, op de laatste dag bijvoorbeeld kwam er nog iemand bij en volgens mij misten we er nog een aantal, maar als ‘mentorgroep’ zou dit onze laatste dag samen zijn. We spraken om half 11 af in de Melkweg (wat kennelijk vroeger een melkfabriek was) waar we een show van Gili. Het was een hele aparte show, maar ik weet nu wel: We zijn allemaal paranormaal! Ik denk dat ik mijn eigen paranomaliteit blokkeer, want ik ben net zo paranormaal begaafd als een bevroren visstick. We moesten allemaal op de grond zitten en ik weet niet hoe het met mij zit, maar ik kan nooit lang stilzitten en vooral niet op de grond. Tijdens de colleges op de VU begin ik me na zo’n twintig minuten ongemakkelijk te voelen en verander ik de hele tijd van positie. En dat terwijl ik sommigen onophoudelijk kaarsrecht naar het scherm zie staren, ik weet niet hoe ze het doen. Maar tijdens die show viel mijn been dus constant in slaap, ik heb negen mensen rondom mij een elleboogstoot gegeven, zestien per ongeluk getrapt en waarschijnlijk het beeld van drieënnegentig mensen geblokkeerd. Ik kan vrij irritant zijn. De show was eigenlijk wel leuk vond ik. Er zaten dingen bij waarvan ik dacht haha of cliché of huh. Maar ik vond het leuk, gewoon lekker entertainment voor als je je een keertje verveelt ofzo.

Vervolgens gingen we naar Artis! Daar was ik écht écht lang niet meer geweest. En met écht bedoel ik écht écht. Minstens zes jaar, al denk ik dat het veel meer is. Ik denk zelfs acht jaar. Dat is lang, als je het vergelijkt met het aantal jaren dat ik nu leef :P Aangezien het onze laatste dag als groep was, was het plan om met z’n allen Artis in te gaan. Op een gegeven moment waren we in plaats van de oorspronkelijke twintig man, met een stuk of vijf man. Er bleef altijd wel iemand staan of er een ander vond dat de schilpadden in Artis niet zo leuk zijn als de Ninja Turtles en ging er weer vandoor enz. Of iemand zag Wolter Kroes lopen en wilde op de foto. Ik moet toegeven, als ik Wolter Kroes tegen zou komen, zou ik hem echt straal voorbij zijn gelopen. Zelfs als hij me tegen zou hebben gehouden om me wat te vragen, zou ik hem écht niet herkend hebben. Ik heb namelijk' géén flauw idee wie dat is, ik krijg steeds een beeld van Dries Roelvink voor me bij die naam. Ik moet toegeven, ik heb zijn naam wel eens gehoord op televisie, maar volgens mij zap ik elke keer als ik dergelijke muziek hoor keihard weg. Vandaar dat ik zo een leuke tijd had op de Beurs van Berlage :) Maar ik zal hem wel even Googlen (Indien je initialen HZ zijn, met Googlen bedoel ik dat ik op Google zijn naam in ga tikken en niet ga googchelen. Lees dus goegul als in de zoekmachine en niet goochel als in ‘magie’<3)

Oh, dat hoofd ken ik wel! Maar alsnog zou hij me niet opgevallen zijn, ik zou waarschijnlijk een vaag heb ik jou niet eerder gezien moment hebben, net zoals die ik nu heb met al die mensen die ik tijdens de IDEE week en Klonie heb ontmoet (A)
Artis was wel leuk, vooral het insectenhuis betreden met mensen die bang zijn voor spinnen is geweldig. Dan moet je ze vooral onverwachts gaan kriebelen in hun nek, de schrik die optreedt, goud waard! Ik ben niet bang voor spinnen, ze hangen meestal gewoon ergens en doen mij niets. Niet dat ik het prettig vind om ze in mijn kamer te hebben ofzo, maar je zult mij niet moord en brand horen schreeuwen als ik een doos van een tijdje geleden open en er zit een spin in. Waar ik wel helemaal gestoord van word, zijn muggen & wespen. Het gezoem, it drives me crazy. Die week was er elke dag wel een ***wesp die het leuk vond om bij ons te komen chillen. Als reactie ga ik dan in foetus houding, want zodra ik het gezoem bij mij oor hoor, begin ik om me heen te slaan en weg te rennen. Ik weet ook niet waarom, maar het is bloedirritant.
In Artis heb ik nog een leeuwenwelpje, een giraffenwelpje, een gorillawelpje en een olifantenwelpje gezien.

NB: Ik weet dat het niet allemaal welpen zijn, maar wat het wel zijn? Veulens? Geen idee. Anders: babyleeuw, babygiraf, babygorilla en babyolifantje.

Misschien dat het aan mij ligt, maar ik stond er niet echt bij van Aaw, wat een ongelooflijk schattig beessie! maar meer van O, daar is het pasgeboren [insert name]. Cool, leuk. Next? Ik heb veel minder met dieren dan dat ik vroeger had, waarschijnlijk omdat ik zolang niet naar Artis ben geweest, hè mama? *hint* Nou ja, mijn moeder houdt niet van dieren, dus daar kan het ook aan liggen :P Onze enige huisdieren ooit waren goudvissen, voor de rest heb ik nooit écht contact gehad met dieren. Mijn laatste keer was tijdens het paardrijden vorig jaar, wat wel leuk was!

Mijn IDEE-week eindigde helaas na het Artis uitje, want ik had daarna een verjaardag waar ik nog heen moest, van mijn BFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF. Daarna kon ik jammer genoeg niet naar het slotfeest, maar dat hebben we ingehaald tijdens de Klonie! Dat de volgende keer ;)

Om even samen te vatten:

Ik ben blij dat ik mee heb gedaan aan de IDEE-week! xx

Hoe overleef ik de Hogeschool 3

Stap 3 : Karma's a bitch, so just make sure that she is beautifull (K)

Dag 3: The pimp my mentor day

Alweer een ochtend te vroeg opgestaan om te douchen, ontbijten en naar de Dam te gaan.
Programma van dag 3: Het ruilspel doen, pimp my mentor met de geruilde spullen, buy your mentor en heitje voor karweitje. Dus we begonnen met het ruilspel. We kregen allemaal een elastiekje en een paperclip en moesten dit vervolgens gaan ruilen voor spullen, waarmee we onze mentor mee moesten aankleden. Wat een ramp xD Volgens de winkelmensen werd het per jaar best vaak gedaan, dus kregen we veel te maken met vet chagrijnige mensen. Na lang onderhandelen kregen we van een aardige vrouw een wietlolly (waar je niet high van wordt xD) en een mankini, weet je wel zo een borat zwempak. Toen moesten we de mentoren ermee gaan versieren en was de belangrijkste vraag: wie verdient de manikini het meest de een of de ander?

TIJD VOOR EEN RIJTJE :
- De een had een ochtendhumeur - De ander niet
- De een had me een preek gegeven- de ander niet
- De een is/was een mr de jong versie 2.0 - de ander niet

Dit was een duidelijke keuze , degene met ochtendhumeur , preken en vernieuwde versie van meneer de jong was het helemaal waard om in een mankini te staan lopen. Muhahahahahahaha. Als ik naar de foto’s kijk, ga ik nog stuk xD. Dus ja, nadat we onze mentoren hadden verkleed (als dragqueens) was het tijd om ze te verkopen/mentor groepen kochten mentoren zelf/het was gewoon een vage bezigheid. Ik voelde me niet aangesproken om te bieden xD Ondanks dat het geld naar een goed doel ging xD . Toen moesten we een heitje voor een karwijtje doen en nu ga ik ff rascistisch doen ABER welke negra gaat bedelende klusjes doen om het geld vervolgens aan iemand anders te geven, nooo way hose als jij mijn schoolboeken, huur, voedsel en allerlei rekeningen betaald zodat mijn leven chiller is, wil ik andere mensen helpen, maar eerst mezelf G. Maar zo koudbloedig ben ik ook weer niet, heb wel mijn kleingeld gedoneerd aan het goeie doel. But DAMN hoeveel geld wouden ze wel niet van me :S. Nha ja, in de avond waren we nog uit eten gegaan bij een of andere pizzeria (vanaf haarlemmerstraat recht door lopen achter/naast een kerk) In de pizzeria zaten mijn buddies (alle v.i.p ofcourse ) aan een eigen tafel lekker chillen pizza eten en te kaarten (I won ofcourse ---> big ego :P). Dat was echt een leuk vriendenmoment <3 gewoon gezellig eten met je vrienden over alles en nog wat praten en een kaartspelletje ondertussen doen , just sweet.
In de avond nog lekker gepartyd !! in het usc <3 en vervolgens weer een nacht veilig geslapen :p ondanks Balie Fm en ondanks de fysio's .

Lots Of Love Ck

IDEE dag 3

Ah, jammer genoeg de een na laatste dag van de IDEE week, het Uilenstede festival. Na de regenachtige dinsdag, hoopten we uiteraard op een zonnige woensdag. Die dinsdag zou het 27 graden worden, met regen (daar twijfelde ik aan) en aangezien het –10 graden en ik kletsnat ben geregend, heb ik besloten om vanaf nu het weerbericht nooit meer te vertrouwen :) En dat was maar goed ook, want zodra ik uit de metro stapte, begon het te motregenen en nadat ik het perron verliet regende het pijpenstelen. Gelukkig was ik bewapend met mijn paraplu! Ik kwam nog wat mede studenten tegen en samen liepen we naar Uilenstede. In de regen verzamelden we en hoorden we de burgemeester van Amstelveen aan om vervolgens de meerkamp te winnen. Dachten we, het weer werkte niet echt mee. Ons eerste onderdeel was rupsrennen, waar ik eerst niet veel van snapte, de laatste tijd snap ik bijna niets, maar vervolgens wel aan mee deed. Wat ik beter niet had kunnen doen, het zag er belachelijk (leuk voor de mensen die toekeken) uit, was hartstikke intensief en we hebben een paar keer modder moeten happen, maar we waren wel het snelst! Op dat moment dan, aangezien wij de eerste waren die moesten. De groep na ons had ons afgekeken en een hele strategie verzonnen en waren dus sneller. Maar we waren wel tweede! Op dat moment..
Daarna moesten we over een stormbaan, wat aardig veel weghad van een opblaasbaar zwembad, zoveel water was erin geregend. Die sloeg ik even over, maar de enige echte diehards van ons groepje gingen er wel even tegenaan. Respect hoor :)
Op een gegeven moment begon het zo hard te regenen dat het niet te houden was. De helft van de meerkamp was gecanceld, dus gingen we maar naar binnen. Een aantal groepsleden wilde nog zo’n bewegende surfboard uitproberen (imagine een mechanische rodeostier maar ipv een stier een surfboard) en ik zag het al helemaal voor me hoe ik eraf zou vallen en zes keer mijn nek zou breken, mij niet gezien. In café Uilenstede deden we nog even de pubquiz, waar we al zeg ik het zelf best wel goed in waren :D Die vragen waren ook niet zo moeilijk:
- Welke tram en metro stoppen er bij de VU? 
- Wie vervangt Charlie Sheen bij Two and a half men? enz.

Al had ik bij sommige echt geen idee:
- Wat is het laatste vreemde voorwerp wat langs de A2, of A3, of A5, geen idee, in ieder geval een snelweg, gevonden?
- Wie won de Giro d’Italia? Al sla je me dood.
Maar we waren best goed :)
Na doodgeknuffeld te zijn door iemand die kletsnat was (nog bedankt) deden we een cursus hoofdmassage geven. En ja mensen, ik ben nu een volleerd hoofdmasseuse. Een soort van, haha. Het was wel heel apart en daar te zitten met nog twintig anderen waarvan bij de helft hun haar helemaal in de war zat, heel grappig. Gelukkig heb ik een professionele pokerface, zoals hier uitgebeeld.

 

 

 

 

 

 

Oke, toen ik op zoek was naar dit plaatje kwam ik nog een andere tegen waardoor ik helemaal stuk ging, die moet ik gewoon even plaatsen.

En ik herken me zo erg in deze:

En nu even back to business. Volgens mij gingen we daarna onder een parasol zitten, waarna het nog zestien keer ging regenen, ben ik wezen kijken naar een kamer op Uilenstede (ikwilook!) en vervolgens zijn we naar de Albert Cuyp markt gegaan om daar te gaan eten bij de Bazar. Echt, ik kom zo vaak op de Albert Cuyp en die Bazar is me nog nooit opgevallen. Echt nooit nooit nooit. Never. Jamais. Als ik het woord nooit in meer talen kende, had ik die er bij geschreven, maar echt nooit. En het eten was gewoon lekker, het was mooi ingericht. Het enige nadeel was die spin die over mijn rug heen liep, maar dat maakt niet uit. Ik ben niet bang voor spinnen en had hem gewoon weggehaald :)

Na het eten gingen we naar het Amsterdams Festival in de Beurs van Berlage. Ik verwachtte.. iets aparts, iets wat ik nog nooit had meegemaakt. Maar dan positief. Ik ben niet zo van die Nederlandstalige muziek, maar als het gezellig is vind ik het niet erg.

Je had mijn kop moeten zien.

Echt, als je van de emoticons boven je hoofd kon krijgen bij een bepaalde emotie, zou je boven mijn hoofd wtf?! zien. Ten eerste kende ik geen enkel liedje, echt niets! Misschien wel een enkele van Gerard Joling, of een zin van een liedje die wel eens op tv komt bij de reclames van CD’s, je weet wel: Radio 538 presents the hottest tunes of this summer:

David Guetta & Rihanna met Who’s that chick..Dries Roelvink met Waar Dries is, is Crisis..

Maar voor de rest kende ik nauwelijks wat. Dus ik kon niet overdreven vrolijk meeblèren ofzo. Toen die tante Annie op het podium was (geen idee wie dat is) en ze soms mensen op het podium trok, zat ik echt te hopen dat ze mij niet uit zou pikken, want ik zou daar echt met mijn mond vol tanden staan. Dus elke keer als ze een beetje onze richting op liep, begon ik heel vrolijk te dansen, geen oogcontact te maken en te doen alsof ik mee zong (gewoon lalala zeggen dus) zodat ze niet zou denken: Die doet niet mee, misschien als ik haar het podium op trek, doet ze dan wel mee.
In principe stond ik dus de hele avond als een boer met kiespijn daar te doen alsof ik een leuke tijd had, mee te doen met de groepsdansjes en de polonaise terwijl ik ondertussen uitgelachen werd omdat het gewoon van mijn gezicht af droop dat ik het echt niet leuk vond.
Al met al kan zeggen, het was zo verschrikkelijk dat het gewoon leuk was. Dus toch een geslaagde avond, haha.
Op het einde had ik nog samen met een medestudent een midnight swirl gehaald. Jumjum.

Calorieën <3 xxxx

Opening Academisch jaar

Vandaag is zo’n typische dag; als je slecht wakker wordt, is de rest van je dag ook verpest. Dat heb ik nu dus. Ik kan er niet tegen als ik eventjes wakker ben geworden, weer indommel en dat iedereen in huis keihard loopt te praten en 36x de kamer in en uitloopt, frustratie. Dan ben ik dus noodgedwongen om onvrijwillig op te staan en ben ik de rest van de dag chagrijnig. Nu dus. En dat straal ik ook uit, dus ik ga het huis vandaag even niet meer uit, twee keer is genoeg.

Morgen is officieel de opening van het academisch jaar op de VU, dan ben ik dus officieel een student. Geen scholier, geen schoolgaand kind, maar een heuse student. Klinkt wel een stuk stoerder, ik ben een eerstejaars student op de VU, ja dat klinkt wel leuk :)
Wat verwacht ik dit jaar?
Nou, ik weet nu al dat ik elke dag te laat ga komen want ik snap geen moer van de lokaalindeling. Dat had ik donderdag ook al, op de anguilladag, ik had werkelijk géén idee waar ik naar toe moest. Gelukkig kwam ik lotgenoten tegen die het ook niet wisten, maar één van hen kwam een oudere student tegen en die wist het gelukkig wel. Ik had geen flauw idee waar we heen liepen en ik zou er ook nooit zelf  zijn gekomen. Waarschijnlijk zou ik nu nog aan het lopen zijn, pfft. Waarom zet je dan ook twee letters en drie cijfers voor een collegezaal? Nou ja, onze faculteit alleen al is gigantisch, dus ik snap wel dat er veel zalen zijn, maar de logica ontbreekt bij mij. Très.

Wat ik nog meer verwacht is dat ik een stuk gezonder ga leven. Op de middelbare school begon ik vaak 8.15u, soms 9.00u en zelden 9.45u, maar volgens mij beginnen we hier op zijn vroegst om 9 uur. Aangezien ik naar mijn oude school zes keer (lees: één, soms twee) moest overstappen, moest ik vrij vroeg opstaan. Omdat ik nogal een slaapkop ben, heb ik zo’n zes jaar lang het ontbijt overgeslagen voor het naar school gaan, tenzij ik de eerste dertien uur vrij had ofzo en in de toetsweken. Nu ga ik waarschijnlijk vaker ontbijten en kan ik nog genoeg slapen ook. Wat een prachtleven, haha.

Wat er ook voor gaat zorgen dat ik gezonder ga leven, is het ‘24-uurs’ sportcentrum bij Uilenstede. Eindelijk niet verplicht sporten, maar wanneer je maar wilt, geweldig! Niet gedwongen voetballen met fanatiekelingen die boos worden als je bal scheef schiet naar de tegenpartij, of rondjes lopen in de regen. VRIJHEID! En het feit dat ik ervoor betaal stimuleert mij waarschijnlijk wel om te gaan, haha. Én, het kan met mijn mede eerstejaars studenten :) Beter kan het toch niet?

Hopelijk wordt het een geweldig academisch jaar!