Vrijwilligerswerk in Ghana

Afgelopen zomer ben ik naar mijn land van herkomst gegaan, Ghana. Niet om te chillen en te genieten van de zon, maar om kei en keihard te werken. Samen met World Servants ging ik met een groep mensen van het Leger des Heils naar Greater Accra om daar een school voor basisschoolkinderen te bouwen. Jazeker, ik, met nul ervaring op het gebied van bouwen. Ik, die met Bison lijm alles probeert te repareren. Maar het is gelukt, heel erg gelukt. Zo erg gelukt dat vandaag waarschijnlijk een aantal schoolkinderen les heeft gekregen in een lokaal waar ik stenen op elkaar heb gemetseld, waar ik gepleisterd en geverfd heb. Like a boss.

Ik zou graag alle informatie willen opschrijven, maar helaaas. Ik faal nogal. Ik heb tijdens de reis bijna elke dag in mijn logboek geschreven, zodat ik alles netjes had kunnen overtypen voor op mijn blog. Na drie weken kwam ik vrolijk terug uit Ghana en wil mijn koffer openmaken, tevergeefs.. De sleutel van mijn slot was weg.

Duuuuus, de helft van mijn spullen zitten nog in mijn koffer, de rest heb ik door een gat kunnen trekken. Ik heb nog wel hoop dat ik ooit de sleutel zal vinden, maar tot die tijd, zullen bepaalde spullen rotten in mijn koffer.

Ik zal dus kort vertellen wat er zich helemaal afgespeeld. We sliepen op het hoofdkwartier van het Leger des Heils in Accra. De kamers waren superchill, ik vond het zo leuk dat in een klamboe mocht slapen, het leek op mijn eigen plek waar ik kon chillen, ideaal! We hadden ook een binnenplaats waar we konden chillen, waar we soms in de avond gitaar/djembe speelden. Het enige waar ik maar niet aan kon wennen was dat we het toiletpapier niet mochten doorspoelen, omdat het toilet anders zou kunnen verstoppen. Boy, wat een drama was dat toen iedereen aan de diarree was.. Want ja, dat was gebeurd, ons vermoeden was dat we allemaal niet expres Ghanees water binnenkregen. Ghanees water ain’t for Europeans. Zelfs niet voor Ghanese-Nederlanders. Het waren nachten waarbij steeds rond dezelfde tijd wakker werd, mijn slippers aan deed, met de zaklamp op zoek ging naar toilet papier en in het donker over de binnenplaats naar het toilet sloop, in de hoop dat niemand anders wakker werd. Het aparte was, toen ik een halve dag terug in Nederland was, mijn lichaam helemaal was van ‘sweet heavens, we’re home, let’s go back to normal mode.’

Het bouwen zelf was best zwaar, de eerste dagen had ik eerst spierpijn en het vroege opstaan was niet chill, maar het was te doen! Het was best grappig dat elke keer als we met de bus door de stad reden mensen naar ons keken van: ‘Omg, white people! Look white people, white pe.. what is that black girl doing there?!’ Ze noemden mij serieus black American, en lulden in het Ghanees over ons en ik stond er bij met een blik van ‘Ik weet precies wat jullie zeggen, muahaha.’ Heerlijk. Tegen het einde aan kwamen ze er wel achter dat ik een volbloed Ghanees was en ook nog de taal sprak, dan vonden ze allemaal geweldig.

De mensen daar waren zo dankbaar voor het werk die we daar leverden. We deden ook nog kinderwerk, waarmee we speelden met de kinderen en ze ook nog lesgaven over HIV/aids.

Je weet toch dat mensen zeggen dat als ze op zo een reis zijn geweest, dat ze terugkomen en de wereld in een ander licht zien en willen veranderen? Dat is ook zo. Na een spelletjesdag op de school hadden we wat vies water in een flesje ergens staan. Een jongentje kwam op mij af en vroeg: “Mevrouw, ik heb zoveel dorst, mag ik dat water drinken?” That really broke my heart. In Ghana had ik ook nauwelijks gedoucht omdat het water zo koud was en als ik douchte, was het maar voor drie minuten. Sinds ik terug ben, douche ik kort en raak ik geïrriteerd als iemand de kraan lang en hard open laat staan. Maar, ik begin wel steeds langzamer langer te douchen..

Het was zeker een mooie ervaring en ik weet dat mensen daar heel blij zijn met het project die we opgestart hebben. In drie weken hebben we heel veel werk geleverd en niet alleen die drie weken, maar ervoor ook, op het voorbereidingskamp, tijdens het geld ophalen voor de reis, zoveel moeite.

It feels good to be nice.

Our masterpiece:

Ik ga sowieso deze zomer nog een keer terug om te kijken hoe het uiteindelijk geworden is :).

What’s new?

Het is inderdaad een tijdje dat ik geblogd heb. Ik zie dat ik nog maar minder dan een half uur hebt, dus dit wordt even een samenvatting van wat ik de laatste tijd heb uitgevoerd. Ik zie dat ik echt geen moer heb geschreven, terwijl er best veel gebeurd is. Ik zal het op chronologische volgorde kort proberen samen te vatten en vervolgens de komende dagen alles uitgebreider opschrijven. Dan heb ik in ieder geval iets waar ik de rest van de maand over kan praten!

• Juli 2012: Ik ben 19 geworden en deed vrijwilligerswerk in Ghana!
• Augustus 2012: Ik kwam terug van mijn vrijwilligerswerk in Ghana, ik heb geholpen tijdens de IDEE-week, ik heb gewerkt bij GTST en nog andere awesome events, ik heb geholpen tijdens de Anguilladag
• September 2012: Ik deed mee met een jongerendebat van het stadsdeel ZuidOost, heb gewerkt tijdens de Grand Prix, school begon weer en ik had een vak met biomedische wetenschappen, ik begon met het Honoursprogramma, ik ging naar de Kente dance, ik werd lid van AEGEE, ik begon met basketbal
• Oktober 2012: Er was een feest, ik ging naar ladies night van Pathé, ik ging op overdrachtsweekend met Anguilla, kreeg een nieuw bijleskind, ik ging naar mijn eerste constitutieborrel, ik ging door mijn enkel en moest naar de EHBO, ik ging op uitwisseling met AEGEE-Bamberg, ik ging in het bestuur als secretaris van Anguilla
• November 2012: We kregen een tegenprestatie van studievereniging Kraket, ik ging op eerstejaarskamp en op liftweekend met AEGEE naar Hamburg.

Genoeg stof om heel veel over te kletsen! Dit wordt een leuke maand met heel veel spannende verhalen.

Alweer drie jaar!

Ik was het bijna vergeten, maar ik heb vandaag mijn blog alweer drie jaar en sinds augustus weer enorm verwaarloosd. Ik moet morgenochtend om vijf uur op om te werken, dus ik zal het kort houden.
Sinds mijn laatste post is er heel veel gebeurd, teveel om nu te vertellen. 
Ik ben lid geworden bij studentenvereniging AEGEE, en dit is mijn eerste verhaal over hen:

Mijn eerste reisje als AEGEE-lid was dan zo ver, we gingen op uitwisseling naar Bamberg! Ik had er veel zin in, Duitsland is dan niet mijn favoriete land om op vakantie te gaan, maar een weekendje weg naar een typisch Duits stadje, daar zeg ik geen nee tegen! Op de heenweg zaten we met vijf man in een lekkere ruime auto, waarin we tot de grens nog vrolijk naar de radio luisterden. Eenmaal de grens over, toen alle smartphone verslaafden hun data uit moesten doen (ik) en de radio overging naar Duitse zenders, ging Acda en de Munnik erin. Helaas waren er geen andere cd’s en aangezien ik niet echt fan ben van Nederlandse muziek, sloot ik me maar af door mijn mp3-speler keihard te zetten. Toen we op een gegeven moment stopte om te gaan tanken, zag ik plotseling iets naar beneden dwarrelen. Het leek op een wit pluisje, maar het verdween heel snel. Een aantal minuten later, nadat we allemaal naar het toilet waren geweest, werd het duidelijk wat het witte pluisje was. Het begon namelijk te sneeuwen! In de ijskoude sneeuwstorm reden we richting Bamberg, waar we uiteindelijk bij de universiteit aankwamen en werden verwelkomd door de eerste groep AEGEE-Amsterdammers en de hosts, AEGEE-Bamberg. We sliepen op een zaal met een badkamer, keuken toilet en voldoende ruimte voor ons allemaal. Eerst deden we gezelschapspelletjes, aten we lekkere pasta en maakten we onze slaapplek op voor de korte nacht die zou volgen. De service was perfect, alles wat wilden, kregen we en meer! Er lagen zelfs matrassen, voor de mensen die een falend luchtbed of zo een dun matje hadden dat ze net zo goed op de grond konden slapen. Onze eerste nacht uit was supergezellig! We gingen met z’n allen naar een club in de buurt van onze slaapplek, waar we tot aan het einde bleven doorfeesten. De muziek was lekker, waarbij de beats uit de boxen bonkten. De DJ ging zelf helemaal los op zijn eigen muziek,  de mensen waren gezellig, het was wel een vrij kleine club, maar dat schepte juist de sfeer. Zoals gewoonlijk waren er vreemde dronken Duitse mensen in de club, die hoopten te scoren die avond. Helaas, zo makkelijk ben ik niet, haha. Nadat we al onze moves in Bamberg  die avond hadden laten zien en de beveiliging ons er bijna uit moest trappen, sloten we de nacht af.

De dag daarna hadden we een soort speurtocht door de stad. We kregen opdrachten die we in de stad moesten vervullen en daarbij ook foto’s maken als bewijs dat we er waren geweest. Dit waren simpele opgaves, zoals ‘Wie staat er afgebeeld op het standbeeld?’ en ‘waar staat dit standbeeld?’, maar juist zulke opgaven zorgen ervoor dat je echt de hele stad door moest en de mooie authentieke gebouwen zagen die Bamberg rijk is. Ik zat samen met Muhsen en Marien in het groepje en we hadden allemaal een taak: Muhsen sprak de mensen aan in het Duits, Marien las de kaart en ik was de mental support :). We gingen als een speer, maakten leuke foto’s en hebben uiteindelijk de speurtocht gewonnen! We kregen als echte winnaars Bambergs bier, chocola en pretzels, heerlijk. Het was ook de European Night, waarbij we allemaal Nederlandse drank en snacks hadden meegenomen en ook spelletjes speelden. We deden superhilarische drankspelletjes, zoals Vikingen, aten snacks, lachten heel wat af, übergezellig. Toen de European Night was afgelopen en iedereen zich langzamerhand ging klaar maken. Die avond zijn we dus weer uit geweest, naar een ‘80s feestje! Niemand had echter gezegd dat het een Duits ‘80s feestje was. De muziek vond ik echt minder, dus ik moest geforceerd dansen en doen alsof het leuk was. Af en toe kwamen er een aantal leuke nummers tussen.. en dan was het weer voorbij. Ik was zo blij dat het eindelijk bijna vier uur was en ze gingen sluiten! Tot bleek dat de klok een uur achteruit ging en ik nóg een uur langer moest blijven, je had mijn hoofd moeten zien! Toen we uiteindelijk gingen, was ik dan ook superblij en viel ik als een blok in slaap.
De laatste dag in Bamberg brachten we door op een oud kasteel, die al sinds de 15^e eeuw daar stond. Eerst kregen we een typisch Bavariaans ontbijt, met bier en weiβwurst. We deden ook een Bierbachelor, er waren zes soorten bier die we moesten drinken, die mocht je dan afvinken op je diploma en dan krijg je een Bierbachelor! Helaas ben ik geen bierdrinker, dus ging ik maar aan de worst. Die moest je heel apart opeten. Er zat een klein gaatje boven en dan nog een soort vel eromheen. Je moest het gat dippen in de mosterd en vervolgens de worst eruit zuigen. Ik was bloedserieus als een pro bezig met dat ding eruit te zeggen, wat er echt superhilarisch uitzag. Het is me uiteindelijk wel gelukt en het was nog lekker ook! Na het ontbijt gingen we dus naar het kasteel. Je kon met de trap naar boven en dan had je uitzicht op de velden en de pittoreske huisjes van Bamberg, heel mooi. In de universiteit deden we nog allerlei spelletjes en werd er nog bier gedronken. Ik en nog een paar mensen nog een kaartspelletje en als je verloor moest je een mix van drankjes drinken. Ik kreeg een combinatie jägermeister, koffie, mosterd, ham en azijn, superranzig. Ik dronk het met een pokerface, maar ik ging bijna over mijn nek. Een geslaagde avond! We bleven die nacht thuis, omdat de volgende groep vroeg in de ochtend moest vertrekken, maar het was desalniettemin een geslaagde avond.

Vroeg in de ochtend vertrokken wij, we kregen gesmeerde broodjes van AEGEE-Bamberg mee, namen afscheid en gingen na een geslaagd weekend weer terug naar Nederland.

Ik heb me niet aan mijn belofte gehouden om meer te posten, dus morgen meer!