C’était horrible.

Waarom doe ik zo moeilijk? Waarom doe ik mijn PWS niet gewoon over AIDS, vind een geneesmiddel en word ik belachelijk rijk..
Nee, ik moet het zo nodig over leefstijl doen, zucht. Met als experiment mensen alcohol laten drinken om te kijken hoe ze erop reageren.
Maar, wat heb je nodig voor zo’n experiment? Exactly, alcohol. Ik was van plan één kratje te kopen, maar dat was blijkbaar niet genoeg o.O Dus nu gewoon iedereen een Six pack, klaar. Hopelijk krijgen ze het op, anders heb ik mijn geld voor niks uitgegeven. Het scheelt nog dat ik niet hoef te betalen voor de zaal, anders was ik kapitalen kwijt.
Ik dacht, laat ik eens grappig doen en terug gaan naar Dirk van den Broek. Ik had op www.ah.nl gekeken hoeveel het bier kostte en ging de prijs vergelijken met Dirk. En Dirk was goedkoper =D Er was alleen een probleempje, ik heb een minderjarig zusje. Dus ik dacht, laten we heel undercover doen. Zij zou bij de ingang wachten, terwijl ik naar binnen zou gaan. Als het bier duurder of er helemaal niet was, zou ik haar bellen en mocht ze mee naar binnen. Als het er wel was en goedkoper, bel ik ook en zeg ik dat ze nog even moest wachten. Als het er is, en ik heb het gekocht, moet ze wachten tot ik het sein geef, dan mag ze me komen helpen. Onderweg ernaartoe keken mensen naar ons alsof we achterlijk waren. Ik had gewoon een normale jas aan, met normale kleding. Met oorwarmers en handschoenen, misschien keken ze daarom? En elke keer als ik rende, rende ik als een pinguïn. Daar zou het vast aan gelegen hebben.
Het was er, dus ik spreek nog wat ex-collega’s aan en ga dan een wagentje halen. Terug in de winkel ging ik naar de drank afdeling en ik pak 10 Six packs bier o.O Hoe meer ik pakte, hoe meer ik me schaamde. Echt, ik voelde me zo’n dronkenlap. Of zo’n chick die 24/7 aan de bar hangt om dronken in een steeg te belanden, shame shame. En het vervelendste was dat iedereen die langs me liep, in mijn karretje keek, tien Six packs zag liggen en afkeurend keek =.= En dat terwijl ik er niet eens van ga drinken! Daarna moest ik nog even wat halen, snacks etc. Gelukkig had ik daar zo’n 10 maanden gewerkt, dus ik wist ongeveer waar alles stond, behalve de Tuc. Die kon ik niet vinden, dus had ik later mijn zusje naar binnen gestuurd. Ik heb echt rondjes zitten draaien met mijn belachelijk zware winkelwagen, met mensen die naar me staarden alsof ik al dat bier al had opgedronken voor ik het had gekocht en dus nog een lading nodig had. Behalve dat ik er niet van ga drinken, vind ik het ook niet lekker. Ik houd van zoet, zoet, suiker, suiker <3 Na tonnen met geld eraan te hebben uitgegeven, ging ik terug naar de plek waar mijn zusje stond. Ik geef haar het sein (smooth over mijn haar strijken) en zij keek me echt aan van: Was dat het sein, of zat je haar niet goed?
Heel smooth ja. Uiteindelijk kwam ze en gingen we inpakken. Er kwam nog een man langs en die vroeg of hij ons kon helpen. Sure, dan brengt hij het naar de tramhalte, vraagt 10 euro, wat ik niet heb en als wraak trapt hij het voor de tram. Dus ik zeg nee, is niet nodig.
Mijn zusje en ik pakken in, en zien al gauw dat het niet genoeg was (ons aantal tasjes). Ik kocht nog even snel zo’n plastic tasje en ging weer inpakken. Die 4(!!) tassen waren belachelijk zwaar, niet normaal. Ik hoorde mijn botten gewoon kreunen en zuchten. Ik loop twee meter en opeens *KRAK*. Nee, niet mijn arm, maar het tasje. &$%^#%^#$%#$%#$% Het grootste tasje, nog zo’n solide van stevig materiaal. Maar blijkbaar was het “houd-vast” koordje van mijn tas niet zo stevig =.= Dus ik sta daar te kijken en mijn zusje ook. Komt die man weer langs, hebben jullie echt geen hulp nodig? Ik: Eigenlijk wel, mijn tasje is kapot.
Hij: Oh, dat maakt niet uit, ik draag het wel even, naar uw auto toch?
Ik kijk hem echt aan met zo’n blik van: Welke auto =.= Ik ben minderjarig en werkloos.
Ik: Ik ben niet met de auto.
Hij: Oh, naar uw fiets dan maar?
Tuurlijk, 60 flesjes bier in mijn fietstassen :P
Ik: Ik ben met het openbaar vervoer.
Hij: Okay, dan draag ik het wel naar de tramhalte.
Ik: Dat heeft niet echt zin, want als ik uitstap kan ik het nog steeds niet naar huis dragen.
Hij: O ja, inderdaad
Ik: Zucht, dan moet ik maar een tasje kopen.
Hij: Ja, dat lijkt me wel het beste.

Dus ik ga een tasje kopen, wat weer lang deed aangezien ze in Dirk nog steeds dat %&%^$ pasjes systeem hebben. (Uitleg over pasje, zie regelcorrecties @ bijbaantje :) )
Maarja, uiteindelijk was het gelukt en liepen we naar de tram halte.
En dat ging zo ongelooflijk kut. Ik bleef maar zeggen: Dit nooit meer. Nooit meer, nooit meer. Wat een k$#$%#$ dag.
Het was aan het regenen, het waaide (woei?), het was koud, die tassen waren zwaar en nog een tasje was aan het scheuren =.=
We hadden het uiteindelijk gered, en na zo’n zes minuten kwam de tram. Eerst ging mijn zusje naar binnen en ik daarna. Ik sleep die tassen naar de eerste de beste vrije plek, met een chauffeur de me aankijkt met een blik van: Poor girl. Ondertussen hoor je al die flessen tegen elkaar klinken en iedereen keek naar mij én in de tas en glimlachten =.= Toen moest ik weer terug om in te checken, en dat vonden ze blijkbaar nog leuker. Maar helpen, ho maar. Leedvermaak mensen.
Daarna werd het nog erger. We stapten uit op Amstel station en daar hebben ze van die belachelijke lange trappen, die meevallen als je geen ballast bij je hebt. De lift was aan de andere kant van het perron bij de ingang en ik dacht: Never, dat ik een %^#%^ half rondje ga lopen voor een lift. Dan ben ik nog eerder boven via de trap.
Ik heb gestruggled, serieus. Eenmaal boven de trap, moest ik weer door de OV poortjes, wat ook niet zo soepel ging. Het ging zo:
1. Zakken vast houden in één hand
2. OV chipkaart pakken, scannen
3. Binnen twee seconden met OV in de oksel de tassen door de poorten slepen voordat je vast komt te zitten tussen de poortjes.
Dan ging okay, maar niet geweldig. Gelukkig stond ik meteen bij de lift, dus gingen we naar boven. Komen we boven aan, verdwijnt mijn glimlach als sneeuw voor de zon. SHIT!!!
Zusje: Wat?
Ik: WE STAAN OP HET VERKEERDE PERRON &$^%^$&$^&%^&
Ondertussen kon ik mijn OV niet vinden, want ik had geen flauw idee waar ik hem had gelaten. Ik dacht dat ik het met mijn handschoenen misschien nog in een van die bier tasjes had gegooid, maar nee. Dus ik ga met de lift naar beneden, zoek en zoek en kan hem niet vinden dus sprint met de trap weer omhoog met het slechte nieuws.
And guess where it was? In my bag. Waarschijnlijk heb ik het zonder er bij na te denken in mijn tas gestopt, heel onbewust. OV-chipkaart geeft alleen maar stress, damn.
Anyway, we moesten weer met de lift naar beneden om vervolgens de goede lift naar boven te nemen. Nu ik erover nadenk, we hadden ook met de roltrap kunnen gaan. Maar ja, eenmaal boven kwam de metro meteen, uiteindelijk namen we eentje die verder van mijn huis stopte, maar dan konden we de bus nemen om zo vlak voor de deur afgezet te worden. In de metro werden we weer aangestaard (sinds Parijs heb ik daar een nog sterkere sensor voor ontwikkeld, voor het geval dat). Je zag die mensen echt afkeurend kijken, pfft. (Waarschuwing: Mijn proefpersonen gaan nu dus álles drinken, anders ben ik voor niets door deze hel gegaan! Ik heb er een snee aan overgehouden die brandt!)
In de bus werden we natuurlijk ook aangestaard, heerlijk. Vooral omdat die bus zo vol was en je gezellig dat gekling van bierflessen hoorde.

Maarja, nu liggen die flessen in de kelder (ideetje van moeders, ander moet ik ze maandag weer naar beneden slepen.) te koelen. Maandag neem ik gewoon een boodschappenkarretje van mijn moeder en sleep ik ze naar de plek waar mijn experiment wordt uitgevoerd. Of desnoods breng ik één voor één, het is toch maar anderhalve minuut lopen.

We zien wel hoe mijn experiment verloopt! xx

Parijs, day 2

Ah, onze eerste, laatste en enige volledige dag in Parijs. We gingen vrij laat slapen, maar verassend genoeg was ik niet zo moe als de dag daarvoor, dat lag toen waarschijnlijk aan de busreis. Reizen is best vermoeiend, vandaar. We hadden ontbijt om 7 uur ‘s ochtends t/m half 8, maar daar heb ik de energie niet voor. Dus werd ik 10 voor 7 wakker, ging uit mijn bed om 7 uur en was beneden om 10 over 7. Zo doe je dat dus =D Ik heb alleen mijn tandengepoetst en ben in mijn pyjama naar beneden gelopen. Wist ik veel dat ik de enige was die dat zou doen, geen idee dat die anderen echt energie ervoor hebben uitgetrokken om echt een decent broek en shirt aan te trekken. Na het ontbijt nog even snel douchen en klaarmaken and we were ready to go! We liepen eerst een stukje naar het metrostation, waar ik een dooie muis zag liggen, smakelijk op de ochtend na je ontbijt (die trouwens prima was!) om naar Sainte Chapelle te gaan. Eenmaal aangekomen moesten we een klein stukje lopen tot we aangekomen waren. Daar spraken we af waar we moesten verzamelen om naar Place des Vosges te gaan, bij de Bastille. Bij de entree werden we weer gecheckt en sommigen moesten worden gefouilleerd en ik wilde dat ook, maar ja, ik ben zo’n pechvogel (geluksvogel?) die geen metaal bij zich had, omdat ik geen riem had. En ik neem aan dat niet iedereen als een stripper zijn riem in één keer eraf wilde/kon rukken om niet gefouilleerd te worden :P Na dit gingen we dus de kapel binnen, die van Lodewijk de Veertiende, Louis Quatorze, de Zonnekoning was, waar hij zelf ging chillen. Als echte Hollanders begonnen we weer te klagen over het feit dat het zo klein was, terwijl ik het veel groter verwachtte. Het was ook vrij klein, de grote van een eenpersoons appartement? Nee, twee eenpersoons appartementen. Dus dat viel eigenlijk wel tegen, tot mijn mentor zei dat we ook naar boven konden, dus gingen we de wenteltrap op die me deed denken aan de Dom. In de derde klas gingen we naar  Keulen en daar moesten we de Dom helemaal klimmen, maar gelukkig was ik niet claustrofobisch. Ik vond het wel grappig om enge ringtones af te spelen, wat best hilarisch was omdat sommige mensen niet wisten waar dat enge gelach vandaan kwam xD I’m so evil, haha.
Anyway, dat deel was immens groot en met al dat glaswerk en de grootte daarvan was het best indrukwekkend.

Maar ja, het is een gebouw en na een kwartier al dat moois te hebben bekeken, is het natuurlijk tijd voor wat nieuws, dus gingen we weer naar beneden en toen vetrokken we. NG en KH moesten naar het toilet en er was een bordje met een pijltje die naar beneden wees waar op stond “Toilettes”. Dus: Ga op de luiken staan, spring op en neer, dan belandt je zelf op het toilet?
Nee, de toilet waren er naast met een duister trap naar beneden. Het grappig was, dat er naast het Toilettes bord een bord met HIY stond en ik dacht dat er HIV stond, dus dat je op dat toilet HIV kunt krijgen xD Ahaha, idioot :P The girls besloten toch maar niet te gaan, want het was niet zo super beneden. Ik vond het ook maar duister, bweeh. Dus gingen we lopen, langs de Notre Dame, foto’s maken, mensen spotten en richting Centre Pompidou (die naam blijft leuk). Het was vrij ver lopen, en onderweg kwamen we een man tegen, die naakt stond te chillen. Omdat het niet zo’n leukerd was als die gast van gisteren in de metro (<3<3<3) was ik blij dat hij achter een kastje stond bij de brug. Als we over de kade aan het lopen waren, hadden we vast zijn hele Adamskostuum gezien, en niet van harte. Uiteindelijk kwamen we op een plek terecht met winkels, dus MA en KH gingen daar even checken. Ondertussen had ik al een Ben & Jerry’s winkel gespot, dus daar gingen ik en NG naar toe. En toen gebeurde er iets onwerkelijks, iets wat je van je leven langs niet zult begrijpen en waarschijnlijk nog vele nachtmerries over zult krijgen:

De Ben & Jerry’s winkel was gesloten o.O

Hoe is dat nou mogelijk?! Mensen hebben 24/7 behoefte aan ijs, dan ga je toch niet sluiten?? Zelfs niet in de winter, want ik ken mensen die dan ijs eten, wat ik apart vind :P Maar ja, als het lekker is, dan snap ik het wel :) And it is good! Ik heb die hele winkel afgespeurd naar openingstijden, maar er stond geen moer. I was devastated. Ik wilde naast die twee toeristen die midden op de weg stonden kaart te lezen gaan staan en geschept worden (nee, tuurlijk niet, afkloppen afkloppen.) Wat ik echt wilde doen was die met een auto de ruit inrijden om zo aan het ijs te komen, maar ja. Ik heb geen rijbewijs, dat was het probleem. En geen auto, maar dat is een bijzaak, die regel ik zo wel, ehum.
Dus hebben we een tijdje zitten wachten op MA en KH en zijn uiteindelijk naar een soort franse bijenkorf geweest, waar ik een leuke baret tegenkwam maar ik had niet echt zin om twintig euro daarvoor te betalen, dus zette ik hem op, met een idioot masker en het zag er niet uit :P Ook heb ik ALLE mogelijke hoedjes gepast die daar waren, maar mijn hoofd was gewoon te groot. Frustrerend. Maakt niet uit, in Canada hadden ze wel hoedjes in mijn maat, awesome. Let’s continuez, waar was ik?
Oh ja, na die Bijenkorf liepen we verder, maar NG en ik waren niet echt in een shopbui, dus gingen MA en KH verder en gingen wij naar de Bastille. In de hoop dat we goed liepen volgde we gewoon elk bordje waarop “Bastille” stond en uiteindelijk kwamen we daaraan (NB: Wat nou 20 minutes walk? Als je een combinatie bent van Speedy Gonsalez en Roadrunner, dan wel ja.) We kwamen langs ontiegelijk veel stoplichten en op een gegeven moment op een kruispunt waren twee mensen ruzie aan het maken, midden op de auto weg en ontstond er een kijkersfile. Zoveel viel er trouwens niet te beleven, wat zijn ze toch nieuwsgierig. Uiteindelijk kwamen we er aan en zagen we een paar klasgenoten tegen, dus gingen we samen met hen richting de Place des Vosges. Onderweg werden er natuurlijk blikken uitgewisseld met leuke fransen, woeeh. Maar we kwamen de leraren tegen, liepen toen weer helemaal terug naar de Bastille om daar op de anderen te wachten, om vervolgens jongens uit te lachen die van de reling probeerden te glijden, slechte ideeën krijgen over een jongen die we wilden aanvallen om zo zijn Starbucks beker af te pakken en weg te rennen, om daarna weer terug te lopen naar de plek waar we al waren gelopen. Vanwege mijn oplettendheid (ego) zag ik een bord met Place des Vosges die naar rechts wees, anders waren we rechtdoor gelopen en in Barcelona zijn uitgekomen. Dat deel vond ik wel superchill want we hebben heerlijk gerelaxt in dat park, great <3 Moeten we vaker doen :D Na de lunch gingen we naar het Louvre en daar heb ik een man “ernstig” verwond. De metro kwam eraan en het was zo belachelijk druk dat het me meteen deed denken aan Japan. Daar is als ik me het goed kan herinneren een man die mensen de metro in duwt, want iedereen moet passen! Dus ik ging erin en stond een beetje op een vrije plek, tot de overige 29 leerlingen plus leraren er nog bij moesten. Uiteindelijk kwam ik tegen een man te staan en ik drukte zo hard tegen hem aan dat hij het uitbrulde van de pijn, ik vond het zo zielig (a). Als ik kon blozen, zou ik dat zwaar hebben gedaan. Ik zei: Excusez-moi, waar hij weer om kon lachen en ben op een wat veiligere plek gaan staan, met KH aan mijn arm zodat ze zich niet aan de paal vast hoefde te houden. Nadeel: Het was snikheet in de metro en iemand die aan mijn arm hangt en net zo warm is, dat koelt niet echt af. En daar komt ook nog bij dat diezelfde man tegen mijn hand geleund stond, tegen een stang, dus dat deed ook vrij pijn. Karma?
In het Louvre is er niet echt veel gebeurd, behalve het feit dat we naar het toilet moesten en er een vrouw voor we was die een HELE grote boodschap was bezig achter te laten, met gekreun en al. Toen ze eruit was en ik erin ging, was ik bijna ter plekke flauw gevallen. Alleen het feit dat ik niet in een stink WC wilde vallen weerhield mij ervan. Zie je het al voor je, ambulance personeel gaat de dames toilet in om meisje (17) te redden uit de stank. Shame, shame. Ik heb dus ook niet op de bril gezeten en de rest ook geadviseerd dat niet te doen. Ook hebben we de aapjes opgezocht omdat dat blijkbaar een schandaal was omdat het seksueel getint was. Ik zie niet wat er zo schandalig aan is. Ik had echt wat heel anders verwacht, maar ja. In dat tijdperk (welke ook alweer?) waren ze heel preuts. In dit tijdperk, als we iemand in bikini zien lopen, is dat alleen vreemd als het hartje winter is. En dan nog kijkt niet iedereen op, wie weet heeft diegene een fotoshoot ofzo, c’est possible. Na het Louvre gingen we boven chillen, gewoon liggen bij die piramides, lekker in het zonnetje. Er was alleen een jongen (het zijn altijd jongens xD ik heb eigenlijk niet op de meisjes gelet, but who cares :D) en die zat een beetje lonely foto’s van zichzelf te maken. Het enge was dat hij de hele tijd naar ons keek, ik heb blijkbaar iets met starende mensen. Durven ze me niet aan te spreken ofzo? Ik bijt niet :D Die gast in de metro (Edward/Robert) sprak me ook meteen aan :) Tenzij het lag aan de alcohol?
Anyway, het was vrij eng, vooral omdat MA insueerde dat hij zometeen uit zijn zakken mitrailleurs zou pakken om iedereen neer te knallen (xD). Maar het zou zomaar kunnen, hij zag er ook uit als zo’n type. Ik had geen zin om hem aan te spreken, stel dat hij Pools was ofzo en totaal geen engels kon o.O Na een tijdje besloten we te gaan omdat we om 6 uur hadden afgesproken, dus ik zeg: Okay, we lopen subtiel weg, en als hij ons volgt en in de metro zit, wilt hij ons vermoorden. Dusse, laten we niet in een steegje lopen xD
Ik heb teveel fantasie, die gast kwam helemaal niet achter ons aan. Tot NG en KH naar het toilet moesten en MA en ik stonden te wachten en iedereen voorlieten omdat ze dachten dat we in de rij stonden. Dus toen we aan de overkant stonden, liep hij opeens langs en keek ons aan. Ik keek eerst zo: o.O (reflex) en toen hij me aankeek lachte ik heel lief naar hem. En hij gaf een blik van herkenning en groet en ging wel met een meisje. Dus hij keek wél de hele tijd naar ons, anders herkende hij ons niet en had hij ons niet aangekeken! Ik ben dus niet paranoïde :).
Eenmaal aangekomen op de afgesproken plek, kwamen we de buschauffeur nog tegen en gingen we even kletsen. Daarna gingen we naar de supermarkt waar MA en ik cheese dippers hadden gehaald xD Het was lekker. Nadat we IL’s stukgemaakte tas hadden gemaakt, had ik MA bijna per ongeluk vermoord.
I’m such an idiot.
We wilden oversteken en ik roep heel vrolijk: Hij’s groen =D en wandel gezellig over de weg. Maar, in Frankrijk heb je “stoep-zebrapad-eilandje + stoplicht-zebrapad-stoplicht+stoep”. En blijkbaar was alleen die laatste stoplicht op groen, die eerste niet. Natuurlijk moesten er twee idiote Fransen op een scooter met 80 km/h voorbij rijden, bijna MA te hebben geschept. Crazies. Als ze haar hadden geraakt zou ik ze waarschijnlijk helemaal hebben uitgescholden in het Nederlands, waar ze geen zak van verstaan en dan zouden ze mij waarschijnlijk gek vinden :) But thank God, nothing happened =D Hopelijk was het niet zo erg net op tijd, volgens mij viel de afstand wel mee.
Wachtend op de andere was er nog een zwerver met aandacht te kort die we negeerden en vervolgens gingen we avondeten, in de Chinese buurt, maar wel in een Thais restaurant waar ze Katonees (chinees) spraken. Apart :P We waren dus met 34 man, en je zag die medewerkers door het raampje gluren en echt kijken van: O. My. Goodness.
Het eten was wel belachelijk lekker, wat je allemaal wel niet krijgt voor €9.30! En omdat ik cheap ben, heb ik gewoon een glas water genomen, ik had toch al drinken bij me :) Ik snapte dat voorgerecht eerst niet omdat je zo’n gigantisch blaadje kreeg, maar dat werd pas uitgelegd toen ik de helft al op had, dus dat had niet zoveel zin meer:P Als toetje kregen we lychees ofzo en daarna gingen we naar het Wijnfeest.
Ja, dat is een feest die ik niet zo gauw zal vergeten. Aangezien ik toch al lang bezig ben, kan ik hier ook alle details vertellen :) Langste dag, langste verhaal, lekkere kost voor een saai tussenuur.
We gingen weer met de metro en toen we uitstapten moesten we echt belachelijk veel trappen op, maar ik wilde me niet tegenover KS toegeven dat ik moe was.
Ik: Ben je al moe?
KS: Nee, jij?
Ik: Nee man, dit lukt me makeklijk
KS: Ik zou zo naar beneden willen gaan om dan weer opnieuw naar boven te gaan.
Ik: Oh ja, dan ga ik mee =D
KS: En dan draag ik iemand op mijn rug naar boven.
Ik: O, als jij mij dat doet, dan doe ik daarna jou =D
Hoezo competitief?
Eenmaal aangekomen gingen we wat rondlopen, waar we wat macarons hadden gekocht, één een al suiker, hihi. Ik liep heel trots met dat bakje macarons over het plein en uiteindelijk kwamen we op het einde uit, waar een man tegen KH, MA en IL zei dat hij frans was, maar verdwaald en nog meer crap. Of ze wisten waar de Eiffeltoren was enz.
BULLCRAP!
Ik schreeuw dus: Rennen, het is een pooier! en had toen samen met NG tweemanslol.
Aan de voet van de Sacre Coeur gingen we onze macarons eten en wat kletsen, vlakbij de politieagenten, wat wel zo veilig voelde, al heb ik het gevoel dat zij eerder weg zouden zijn dan wij als er een ontploffing kwam :P Na de macarons hadden KH en IL als ik me niet vergis een fles wijn gehaald, die we hadden opgedronken. Ik had echt 1/5 van het glaasje gedronken, want zo lekker vond ik het niet. FH’s witte wijn was lekker, waar iedereen wat van had gedronken. Het feit dat het zo gezellig was, trok blijkbaar gekken aan. Er kwam een fransman af op het groepje van FH enz. en die begon te kletsen en te boksen en heel vreemd te doen. Uiteindelijk gebruikten ze JB en BS’ geweldige boekje met “niet subtiele” zinnen voor hinderlijke mensen, maar die gast snapte het gewoon niet. Nou, hij begreep het wel, maar wilde gewoon niet weg. Tip: Volgende keer een zin met: Donder op, of anders ruk ik je slagaderen eruit en wurg ik je ermee, en voer je dan aan die K9 honden!
Dat is wel duidelijk denk ik.
Maar terwijl we aan het kletsen waren, heel gezellig met wijn enz. stootte IL me aan. Er staat daar een gast de hele tijd naar je staren, daar aan de overkant.
Ik kijk dus op, kijk hem recht aan en hij glimlacht een beetje eng naar me. Ik glimlach vlug terug en kijk meteen weg. En toen zag ik dat hij onze richting op kwam en ik zat te trippen, O God, O God, hij komt eraan, O God, O God, ga weg, ga weg.
Maar dat had niet veel effect, omdat hij 1. geen Nederlands kon en 2. ik het in mijn hoofd dacht. Ik dook een beetje in elkaar in de hoop dat hij me niet zou zien, wat natuurlijk helemaal nergens op sloeg. Dus ik vraag: Is hij weg?
Zeggen ze: Ahahaha, nee xD Hij zit achter je. Draai je om, draai je om
Ik: NEEEEE, ik ga me niet omdraaien *van de zenuwen in lachen uitgebarsten*
Ondertussen zocht ik wat in mijn tas om me mee te verdedigen, maar er kwam alleen maar een banana box uit (broodtrommel voor je banaan), wat ik krampachtig vasthield. Ik draaide me een heel klein beetje om en ik zag hoe belachelijk dichtbij hij zat, het was gewoon eng, dus draaide ik me snel om en zat helemaal in de stress. Voor hetzelfde geld had hij me direct besprongen, want ik zat op de trap dus ik was in een kwetsbare positie, zo snel kan ik niet in zo’n situatie opstaan om weg te sprinten, want dan zou ik iedereen hebben weggetrapt. Op een gegeven moment voelde ik dat hij steeds meer dichterbij kwam en opeens hoorde ik een stem in mijn oor fluisteren: Bonsoir mademoiselle.. en bleef mar tegen me praten en het leek alsof ik op dat moment alles meteen kon vertalen, maar het ging het ene oor in en het andere eruit wat het enige wat er door me heen ging was: O my goodness! O my goodness! Maar hij zei dus iets in de trant van “goedenavond jongedame, iets met mooi en of ik mee wilde gaan of komen ofzo” Ik was echt niet helder op dat moment en ook vrijwel in shock, als ik me had opgedraaid had hij me ene dikke lebber gegeven o.O Ik weet niet eens meer hoe hij eruit ziet, ik zie een mengelmoes van Orlando Bloom en Joe Jonas voor me, maar dat slaat helemaal nergens op want dan zou hij belachelijk knap zijn geweest en dat zou ik me heus wel hebben herinnerd <3 IL begon het eng te vinden en zei dat we weg moesten, dan zou hij vast wel stoppen, dus iedereen stond op, maar ik kon me echt niet bewegen, dus ik moest opgetrokken worden, pfft. I have to admit, hij had wel zo’n sexy franse lage stem, heel verleidelijk. Als ik mezelf niet was, zou ik vast en zeker mee zijn gegaan. Later stonden we in een groepje, maar hij kwam daar ook gewoon op af blijkbaar, ik zag hem niet, dus trok IL me weg en verdwenen we in de nacht. Ondetussen had KH nog wat Rosé over haar broek gegoten, elegant :P
Blijkbaar zat hij nog heel verbaasd om zich heen te kijken, maar ik zag hem echt niet meer. In plaats daarvan kwamen we Robert/Edward en co weer tegen =D Dus dachten we, kom we blijven daar, zij spreken frans en regelen het vast wel. Maar die gast kwam (gelukkig) niet opdagen. Er kwamen alleen mensen langs die dachten dat we Duits waren, maar nee. WE ZIJN HOLLANDS! Eén iemand zei: I love you, Allemagne!
Tss.
Op het einde gingen we naar beneden waar er muziek werd gemaakt. Ik riep nog: Polonaise! Maar er was niet zoveel ruimte. RM wilde steevast een polonaise doen, maar ik zei adt ik niet wilde, want het ging niet zo soepel. Dus greep hij NG, maar die wile ook niet. Hij wilde blijkbaar egen afwijzing dus bleef haar vasthouden. Resultaat: NG begin hysterisch te schreeuwen en te slaan, schiet los, vertrapt mijn voet, ik vlieg door de pijn naar achter en knal met mijn hoofd tegen SR’s neus. Kettingreactie =D
Ik was gewapend met mijn dangerous paraplu. Met één knop schiet hij uit en als je daarmee geraakt wordt, voel je wel wat. En als je daarna er ook een klap mee krijgt, kom je niet zo gauw terug. Als er iets is wat ik heb geleerd die dag, is het: Kijk mensen niet recht in de ogen aan als je op een wijnfeest rondwandelt. En volgens AS vallen fransen op een grote voorgevel, maar die creep van mij kon ze niet zien, dat was haast onmogelijk. En zo groot zijn ze overigens niet, lalala. Het was gewoon mijn geweldige charme, het feit dat ik wijn in mijn handen had en mijn amazing smile (ego:P)

Nou, dat was dag 2 =D x

ps. btw, midden in de nacht wist ik opeens precies wat hij had gezegd, maar toen ik weer wakker werd was ik het weer kwijt…

Parijs, day 1

C’est Paris.
Traditioneel getrouw gingen v6 naar Parijs op examenreis, met geen idee wat ze te wachten stond. Zou het een heel drukke “week” worden, zou het heel gezellig worden of zou iedereen ruzie krijgen. Zou de Eiffeltoren opgeblazen worden, met ons erop of ernaast, of de Notre Dame? Zouden we lastig gevallen worden door (dronken) Fransen of door vervelende Eiffeltorenverkopers?
Je leest het allemaal hier, op meconnected.blogspot.com
Een vroege vogel zoals ik, die altijd zo vroeg mogelijk opstaat, was uiteraard heel blij dat de bus vertrok om 6 uur ‘s ochtends. Vol goede moed zette ze haar wekker om half 4 uur ‘s ochtends en viel tegen 9 uur ‘s avonds in slaap. Toen de wekker om 5 uur ‘s ochtends afging, stapte ik met een big smile met bed uit en dacht: Paris, here I come.
En dan nu serieus:
Ik slaap altijd zo lang mogelijk uit, dus toen mijn ouders zeiden dat we om half 6 zouden vertrekken, zette ik mijn wekker om 5 uur, een tijd waarvan ik het bestaan nauwelijks wist . Diezelfde dag had ik nog even snel wat spullen in mijn koffer gemikt omdat ik diezelfde dag had meegelopen op het VU, de dag daarvoor een Franse kennistoets had en daarna ging shoppen en de dag daarvoor moest leren voor de Franse kennistoets :) Om 5 uur ging mijn wekker, dus stapte ik brak uit bed met maar 4 uur slaap en pakte nog snel de laatste spullen. Ik besloot van broek te wisselen, met mijn tandenborstel in mijn hand. Nadat ik mijn broek had, wilde ik mijn tanden poetsen, kon ik mijn tandenborstel niet meer vinden. Ik heb o-ver-al gezocht, maar ik kon hem nergens vinden, zucht. Ik was om 5 uur opgestaan, 10 voor half 6 vond ik hem eindelijk, onder mijn kast… Dus ik gooide snel mijn spullen in mijn koffer en ging naar beneden, met nog een laatste blik werpend om te kijken of ik alles bij me had. Ik deed mijn hand op de klink van de auto deur en opeens: Shit, mijn kussen ligt nog boven. Heerlijk, ochtendgymnastiek. Ik ben de trap opgerend en zag mijn kussen heel chill op de bank liggen. Eenmaal beneden kreeg ik een veelbetekenende blik van mijn ouders, maar het was heel normaal om mijn kussen die naast mijn koffer lag te vergeten. Mijn reden: Ja, maar de kussensloop heeft dezelfde kleur als de bank, dus hij was praktisch onzichtbaar.
En dat is waar.
Dus we reden naar school en zaten nog 10 minuten te kletsen, tot ik zag dat de bus eraan kwam. Ik sloot me aan bij mijn vrienden en ging daar verder kletsen, terwijl we de bus ingingen, ik naast KH en NG naar MA. Na naar onze ouders te hebben uitgezwaaid en mijn mentor te hebben opgepikt die achter de bus moest rennen (op zijn verjaardag nota bene :P) was het “slaap-inhaal-tijd”, ieder zijn eigen bank. Met mijn übercoole Offline masker, en mijn mp3 speler in heb ik even 2 uur geslapen, tot we films gingen kijken. Ik vond Zombie land niet zo leuk, dus ik pak heel stoer mijn eigen portable speler en zet hem aan.
Dat was de bedoeling in ieder geval, want hij ging niet aan. Omdat ik hem op uit had gezet. En als ik hem op uit had gezet, betekent het dus dat hij de hele tijd op aan stond $^#$&^#%^%$%#$%
Geen film gekeken dus.
Ik zal jullie de hinderlijke details besparen, dus we gaan even door tot het moment dat we aankwamen. Ik was nog niet helder toen, dus ik pakte MT’s koffer en ging ermee weg, terwijl zij helemaal in de stress zat (als je dit leest, sorry again.) We kregen niet meteen onze kamer en omdat we een persoon miste, werden de kamer weer herschikt. En we kregen ook niet meteen de code, dus ook niet meteen een kamer. Resultaat, in andermans kamer super snel omkleden, om daarna volledig in stijl Parijs in te gaan. We gingen als eerste met de bus naar Père Lachaise, een begraafplaats met veel bekende mensen. Call me paranoid, maar sommige graven leken opengebroken dus ik verwachtte ieder moment besprongen te worden door één of andere zombie :P Dat viel gelukkig wel mee, we (lees: ik) werden alleen aangevallen duiven en lieveheersbeestjes. Met NG als onze TomTom leidde ze ons door Père LaChaise en we vonden de graven eigenlijk best wel makkelijk. Toen we aankwamen bij Victor Noir (een duistere legende vertelt dat als je zijn kruis aanraakt, je een goed seksleven zult hebben.) Na het zo’n 48 keer te hebben aangeraakt (grapje) kwamen er twee toeristen kijken, dus het was wel een beetje beschamend, als hij zag wat één van ons (ik noem geen namen) had gedaan. Nadat hij weg was, toen deden we allemaal 48 keer (grapje). Er kwam toen een vrouw die een takje bloemen voor hem neerlegde, tussen zijn benen. En toen zei ze in het frans: Hebben jullie liefdesproblemen? ^^Wij: Non xD
Toen zei ze nog wat in het Frans, wat we niet exact begrepen, maar wel snapten waar ze op doelde toen ze zo’n handbeweging maakte (denk heel goed door, dan weet je wat ze deed), waarop ik antwoordde: Je sais xD en daarna ging ze weg. Misschien zei ze wel: 30 jaar geleden had ik het achtenveertig keer aangeraakt en ik heb er nooit spijt van gehad, dus ik raad het jullie ten zeerste aan ^^.
Na de begraafplaats, waar overigens auto’s doorheen racen alsof ze achterna worden gezeten door duiven, gingen we naar Saint German des Prés, waar we eerst gingen wandelen om vervolgens avond te eten. De groep scheidde in tweeën en ik, MA en KH gingen op zoek naar een andere plek. Aangezien het een beetje schandalig is om weer terug te gaan (ik heb ook mijn trots), werden we gemotiveerd om door te zoeken. Uiteindelijk vonden we een heel schattig cafeetje waar we lekker hebben gegeten. KH was een beetje boos op me omdat het enige wat ik in het frans zei: J’ai faim. xD Dus in dat cafeetje deed ik het woord en dat ging eigenlijk best wel okay. Het eten was ook good =D Als toetje namen we Ben & Jerry ijs en gingen terug naar de afgesproken plek voor een groepsfoto =D Waar NG trouwens een trauma aan heeft opgelopen, maar ze weet zelf wel hoe dat gebeurd is xD Na ons te hebben volgevreten gingen we met de metro naar de Eiffeltoren. Ik vond de metro eerlijk gezegd nog steeds vrij eng, want je weet maar nooit welke Fransman er eng naar je gaat glimlachen  (op een wijnfeest bijvoorbeeld =.=) en dan zijn jas open doet en je meer bommen uit zijn binnenzak ziet steken dat het aantal puisten op mijn hoofd na een zak pinda’s. En geloof me, dat zijn er veel. Maar gelukkig is er niks gebeurd, anders zat ik hier niet vrolijk te typen =D
Behalve he  t feit dat we om de 2 millise conde werden belaagd door Eiffeltoren verkopers die EH aanzagen voor Lady Gaga (awkwaaaard). In verband met de terreurdreiging werden we gecheckt, dus tassen met zo’n apparaat gescand. Ik, braveling, had geen mitrailleur, granaat of traangas bom bij me. Al werd ik wel een beetje agressief toen die Eiffeltoren verkopers met robotduiven begon te gooien zodat ze vlogen. Eentje had zelfs mijn mentor geraakt, how cruel. Ik wou dat hij hem vertrapt had :P Pluspuntje: Toen ze dachten dat de politie eraan kwamen, waren ze wel allemaal in één keer weg xD
Nog even melden: In de lift was er zo’n jongen die de hele tijd luisterde wat JD en AN aan het vertellen waren, over One Three Hill ofzo. Ik zag ook dat hij steeds hen of mij aankeek, maar ik wist 100% zeker dat hij geen moer verstond van wat wij zeiden. Waarschijnlijk omdat hij het zo’n idiote vreemde taal vond, wilde hij het gewoon horen. Anyway, in de lift naar boven was ik nog steeds aan het kletsen, maar ik merkte dat hij nog steeds keek (daar heb ik onderhand een radar voor gecreëerd, alleen werkt hij niet zo goed met alcohol samen.) Dus ik kijk hem aan en zeg: Je veter zit los. En vreemd genoeg keek hij naar beneden o.O Toeval hoop ik? MA en ik hadden ook al zo’n vooral in BCN (Wauw, die jongen heeft echt vreemd haar, blablabla. Op het einde zei hij: Dankjewel! Maar ja, in zo’n culturele buurt weten ze vast maar een paar woordjes? Hij kan vast ook wel Zweeds ofzo.) Dus heb ik hem maar genegeerd, al bleef hij staren. Gekke shit.
Nou, dat was dus dag 1. In de metro kwamen wel een paar interessante figuren tegen. Eerst stapte er zo’n jongen uit die zijn veters gematched had met zijn shirt, waar SR en ik de hele tijd over kletsen. Na een tijdje kwam zijn vriend de metro in en toen begonnen ze tegen mijn klasgenoten te sjansen, Enrique en Jonas :P Toen zij me eenmaal niet meer interesseerden kwam er een groep studenten naar binnen, helemaal vrolijk (lees: aangeschoten) en eentje keek om zich heen of er nog wat interessants te beleven was. Ik zat zeg maar voor de plek waar hij stond, dus keek hij mij aan, glimlachte en zei: Hai. En ik “Hai” hem terug, en we bleven maar kletsen want hij was leeeeeeuk. Hij leek op Robert Patterson a.k.a Edward Cullen a.k.a. de vampier uit Twilight, alleen dan leuker (: Ik wilde met hem op de foto, maar dat is een beetje vreemd. Ik ken ook mijn grenzen, straks viel dat meisje, vast zijn vrienden, was bijna Bella, maar dan anders, me aan:P
Iedereen wilde natuurlijk weten of we drugs hadden, how superficial :P Well, I can’t put the blame on them, Amsterdam is known about that kind of things.
Ah, Paris, c’était super! x

It’s all in the muscles

Wauw, dit moet toch een van de geweldigste sportdagen zijn geweest, ik heb me serieus doodgelachen xD Het feit dat NG en ik twee uur eerder waren opgestaan om ons in te schrijven voor volleybal en paardrijden was het he-le-maal waard :)

Volleybal: drama

Als ik me het goed kan herinneren, hadden we in de vierde klas een volleybal toernooi. Aangezien wij meestal wat rammen en dan helemaal dubbel liggen omdat de bal aan de andere kant van het veld belandde, hadden wij ons vernoemd naar team DISASTER.

(O nee, voor dat helse Uni-hockey toernooi heette we DISASTER. Tijdens volley waren we gewoon een disaster.)

We hebben zo erg belachelijk verloren xD Niet alleen van onze mede zesdeklassers, maar ook van vierde klassers en het kleine zusje van NG. Yes, I should feel ashamed. Maar het was gewoon hilarisch hoe mijn teamgenoten reageerden. Bij bijna elk doelpunt lagen we dubbel en soms gingen we zo erg helemaal stuk dat het team daarna gewoon weer een punt konden maken, omdat HZ op de grond lag of zoiets dergelijks. Ik weet ook niet hoe we het voor elkaar kregen, maar we konden ook helemaal niet serveren, dus zo verdienden de tegenpartij ook punten :) How easy! Ik moet toegeven, soms wilde ik mijn hoofd door de muur smijten, want die zouden we makkelijk kunnen hebben, en de tegenpartij maar leedvermaak hebben :P Als zij de bal overspeelden, belandde hij of over het net op de grond, terwijl 99% van mijn team kijkt hoe de bal over het net op grond komt óf slaan we zo hard dat hij naar achteren vliegt. Of HZ is aan het kletsen, ziet de bal op haar afkomen en slaat hem in één reflex naar de andere kant van de gymzaal. En dit keer overdrijf ik niet. Als die bal een hoofd van iemand was, zou zijn gebit in zijn hersenstam zitten en aan de achterkant van zijn hoofd uitpuilen, zonder grap. Tijdens het spel hadden we ook een geweldige coach met een dijk van een stem die maar niet ophield en het verbazingwekkend genoeg vandaag nog prima deed! En dan heb ik het natuurlijk over NG die ons tevergeefs probeerde te overtuigen om serieus te spelen. Mais c’est impossible als MA de bal ziet aankomen en duikt alsof er een granaat gesmeten wordt xD Of als HZ’s arm zo gevormd is dat de bal ALTIJD gericht wordt op de scheidsrechter (twee keer) en tegen andere mensen hun hoofd.

Hilarious disaster xD

Na onze niet zo vernederende wedstrijden (27-13 is vrij netjes vind ik.), want we hebben eigenlijk allemaal wel onze kwaliteiten, alleen als je ons samen zet, vraag je gewoon om drama http://www.dramabutton.com . Het was zo fijn om weer met z’n allen te zijn, I’ve missed it.
Na volleybal kwam het echte drama. HZ moest eigenlijk schaken, maar pas om 1 uur, zo laat moesten wij ook paardrijden. Omdat ze niet alleen achter wilde blijven, ging ze mee, en ik nam haar achterop.
Even een algemene oproep:

Unless you feel like killing yourself, never ask me for a lift.
op de fiets alleen natuurlijk. Zodra ik mijn eigen auto/helikopter heb, mag iedereen mee =D

What happened, even kort samenvatten:
Ik kwam mijn fiets nauwelijks op, ik moest echt eerst vijf meter rennend fietsen tot ik op kon starten en bijna tegen een busje reed. Mijn niet zo trouwe possy was er allang vandoor en liet ons aan ons lot achter, om ons vervolgens uit te lachen. Daarna kwamen we aan bij een stoplicht en nadat ik eindelijk was opgestart, was het stoplicht alweer op rood, dus de auto’s achter ons vonden het vast niet zo prettig xD En waar het stoplicht op groen was gegaan, moesten wachten omdat ik met twee km/h voorbij probeerde te fietsen. En het feit dat ik de hele situatie hilarisch vond hielp mijn snelheid ook niet bepaald. Eenmaal aan de overkant kwam er een vrachtwagen langs, HZ zegt nog: Wijk niet uit naar links, er komt een vrachtwagen. Driemaal raden welke richting mijn fiets (dus niet ik!) op ging xD Bijna een f-ing hartverzakking xD Toen besloten we te gaan lopen, wat eigenlijk sneller ging dan het fietsen én veiliger was. Toen we bijna bij NG’s huis aankwamen, zei ik tegen HZ dat ze weer achterop moest klimmen, zodat het zou lijken dat we de hele rit gefietst hadden. Echt, we komen voorbij het raam, ik zie glimlachen van oor tot oor in het raam, damn, hoe happy kun je kijken xD De rest van onze tijd hebben we besteed aan brownies eten, kletsen, op de laptop klooien, broodjes eten, muziek luisteren en lachen.

Natuurlijk werd het later en moesten we naar paardrijden. Raad eens wie er weer achterop ging? Ze lijkt wel gek :P Ik ging wel sneller dan daarvoor. (browniepower!) We fietsten weer een stukje, op een gegeven moment zelfs op de stoep en zorgden praktisch voor een verkeersontstopping. Het zielige was vooral dat ik de heuvel niet op kwam xD Dat is echt schandalig, want dan blijf je halverwege een helling van 10 graden hangen xD Dus tsja, dat hebben we ook deels gefietst en gelopen :P We kwamen er wel uiteindelijk en na die immense paarden te hebben gezien (sommigen met een hoofd net zo groot als mijn romp), gingen we paardrijden! For the first time in my whole life and it went well =D

Dus NG, je wens is uitgekomen, je hebt me op een paard gezien =D Beviel het je? xD

Mijn eerste paard (eigenlijk pony geloof ik) was Unoxx en dat was echt super, niet alleen vanwege zijn naam :) Ik wilde eerst op Kingston (geloof ik) maar MA had die ingepikt. Op het einde was ik toch blij dat ik Unoxx had :P Het draven was eerst wel pijnlijk aangezien ik eerst niet goed kon staan dus dat hopsen ging niet zo soepel en dan krijg je klappen van het zadel, auch. Maar het ging vrij goed, yeaah. doordat een paar mensen niet waren komen, mocht ik na een getal te hebben gekozen onder de tien (zes, voor de nieuwsgierigen) nog een keer en toen ging ik op Khyber (die naam kon ik gisteren echt niet onthouden, maar nu wel!) die een beetje eigenwijs was en de hele tijd achter zijn broer aan liep, dus soms gewoon aso voordrong :P Maar ik mocht wel alleen rijden, dus ik ben vooruit gegaan! Ik zou wel nog een keer willen, maar mijn spieren blijkbaar niet, cause I’ve got some muscle ache, “if that’s an excisting word, prob not.”

Kortom, het was voor mijn gevoel de beste sportdag die ik ooit op deze school heb gehad :) Jammer dat ze het dit jaar pas doen, ik zou volgend jaar ook wel willen:P

That’s all folks! x