Le festival

Het geld moet ergens vandaan komen, so in case you didn't know, ik heb drie baantjes. Niet omdat ik ernstig in geldnood zit, maar puur omdat het kan. Eerst zocht ik werk voor dat hele World Servants en nu spaar ik voor vakantie/studie/rijbewijs. En dan komen drie baantjes wel handig uit. Als eerste had ik me in oktober ingeschreven bij Studentsplus om bijles te geven aan schattige middelbare scholieren. Het duurde even tot ik een leerling kreeg, maar momenteel heb ik er twee, eentje uit 5vwo en eentje uit 3vmbo. Naast bijles geven, had ik me in november ook ingeschreven als horeca uitzendkracht bij Mise en  Place. Eerst moest je en paar trainingen ondergaan en tegen de tijd dat ik koon werken, was er bijna niets. Dus besloot ik in januari te solliciteren in het AMC om mee te doen aan een grootschalig Amsterdams onderzoek, waarbij ik mensen van Ghanese afkomst interview :)
Het is eigenlijk vooral uit ongeduld dat ik drie baantjes heb, want als ik bij  de ene niks had, ging ik dus al op zoek naar iets anders. En tja, tegen de tijd dat er weer werk was, had ik al drie baantjes haha. En mijn agenda zit nu dus propvol, meteen een reden waarom deze blog zo verwaarloosd werd, I needs moneyzzz.
Anyway, gisteren moest ik voor Mise en Place werken in Amsterdam Zuid/Amstelveen. Vanuit de VU ging ik even naar huis om te eten enz voor ik naar kantoor ging. Ik vertrek ruim van te voren, met het idee dat ik ongeveer vijf à tien minuten te vroeg aan zou komen, wat heel knap is voor mijn doen. Ik loop chill naar het metrostation, in het mooie weer.
Het mooie weer..
Precies deze gedachtegang vond plaats in mijn hoofd: 'Mooi weer..Vanochtend had ik het best koud, dus had ik een jas aan. Nu is het mooi weer, dus heb ik een vest aan.. /53&@5•3:»4©£$¥& mijn ov zit nog in mijn jas!' Dus ik snelle jelle naar huis, ov pakken en natuurlijk de metro gemist. Als alles goed was gegaan, zou ik nog op tijd geweest zijn. Maar het zat natuurlijk niet mee.Uitgestapt op weesperplein, kwam de tram ook nog eens te laat en was er weer zo een zeur die niks van ov-chip snapte, waardoor we te laat vertrokken én voor een open brug stonden..
Ik besloot om ze te bellen dat ik iets later zou zijn en kwam uiteindelijk een kleine kwartier te laat. Op kantoor moest eerst nog uitgezocht worden hoe we er het snelste heen konden en Google Maps kwam met zo een belachelijk vage routebeschrijving, te ziek. We besloten de tram naar Weteringscircuit te nemen en daar weer de tram naar weesperplein. Natuurlijk kwam de tram naar weesperplein te laat, zodat toen we op het perron aankwamen de metro net wegreed :D Inmiddels was het al vijf over half vier en hadden we, om precies te zijn, vijfentwintig minuten om in A'veen te komen. Zelfs als we die metro hadden gehaald, zouden we te laat zijn gekomen.. Eenmaal in de metro, besloten we de uitgeprinte Google Maps route te negeren en 9292 ov te vertrouwen. We stapten uit bij Rai, namen dat de bus (die we natuurlijk net gemist hadden en tien minuten moeten wachten) en na wat geploeter stapten we uit bij de van Heemvlietlaan, uiteraard aan de verkeerde kant van de straat afgezien we bij nummer 50 moesten zijn en we bij 400 nog wat waren. Fml.  


Na een tijdje te hebben gelopen, kwamen we eindelijk aan en bleek dat we net op tijd waren voor het buffet. Wij hadden nog allemaal visioenen van dat we bij de afwas moesten staan, gelukkig niet. Het hoofd kwam naar ons toe met twee koksoverhemden (ofzo) in de maten S en L en zei dat we het maar moesten wie de ene kreeg. Toevallig greep mijn collega naar de S en ik naar de L. Ik dacht die Small gaat me echt niet passen, dan maar een L. Boy, was I wrong. Hij had wel even mogen zeggen dat ze groot vielen, het leek net alsof het Halloween was en ik als zo een lakenspook verkleed was. Maar ja, mijn niveau van coolheid maakte het minder belachelijk.

Uiteindelijk kregen we allebei een kraampje en ik stond bij de Indiaase gerechten. Die man legde precies uit hoe alles heette, maar het ging het ene oor in en het andere uit. Toen de mensen uiteindelijk kwamen en vroegen wat was, zei ik gewoon met een ultieme pokerface wat erin zat. Ookal zeiden ze 'Is dit Fing Mo Ta saus', deed ik alsof ik het niet hoorde en zei ik met een glimlach, dit is rund in groene curry saus :)
Zo ging het eigenlijk twee uur lang door, ik stond achter het buffet en het enige wat ik hoefde te doen was een beetje die bakken door te roeren, zeggen wat de gerechten waren en wat bij te vullen. Het eten ging wel razendsnel weg, ongeveer anderhalf uur later was alles op en was het enige wat ik aan kon bieden komkommersalade. Ik zag mensen echt met een happy face naar me toe komen en vragen: 'Heb jij nog wat lekkers hier?' En dan ik, met een nog mogelijkere happy face: 'Ik heb heeeeerlijke komkommersalade over, het is nog gezond ook =D'. Ik verdien serieus een prijs voor mijn gastvrijheid, echt haha.
Op een gegeven moment gingen ze de toetjes uitdelen, kokosmousse, dus heb ik die bakjes zeer creatief in de vorm van een raket op de tafel geplaatst. Het enige nadeel is dat die mensen die hele tijd random bakjes pakten, dus de vorm steeds verpest werd. Ach, ja, dan had ik tenminste wat te doen.


Wat helemaal superchill was, was dat er keihard muziek afgespeeld werd. En met muziek bedoel ik muziek waar je écht lekker op kan dansen, geen non stop 'Techno' of 'Dubstep' of weet ik veel wat. Lekkere R&B, Hip Hop. Ik stond serieus achter het buffet mezelf in te houden om niet helemaal los te gaan. Soms betrapte ik mezelf erop dat ik mee zat te neuriën of toch even snel een beweging maakte en dan dacht ik: "NEIN, stay professional!" Maar het was echt lekkere muziek, als ik langs was gelopen, zou ik sowieso die party gecrasht hebben. Het grappige was, dat het wat oudere mensen waren. Laten we zeggen, 30+ waarvan de gemiddelde leeftijd waarschijnlijk begin de veertig lag). Op een gegeven moment speelde de DJ 'I Gotta Feeling - Black Eyed Peas' af. Tijdens dat lied wordt er rustig gezongen en op een gegeven moment barst de muziek los. Even de tekst zoeken.

Rustig stukje: 

'A feeling, woohoo, that tonight's gonna a good night

That tonight's gonna be a good night

That tonight's gonna be a good, good night'

En dan barst de muziek los

'Tonight's the night, let's live it up

I got my money, let's spend it up etc.'

Nou, de DJ zei tijdens dat rustige stukje 'Oké, ik wil dat iedereen nu gaat zakken, op je hurken, zakken, zakken, blijven zakken!' En toen 'Tonight's the night, let's live it up' kwam, schreeuwde hij dat iedereen nu in een keer omhoog moest springen, vanuit zijn/haar hurken. 

Nou jongen, je kon me serieus opvegen, haha. Die mensen kwamen echt langzaam rustig uit hun positie omhoog, iemand nog zijn rug vastgrijpend, je kon nog net niet alles horen kraken, haha. Anti-climax, they were too old for that shit. 

Maar het was wel leuk voor die mensen hoor, want de voetjes gingen serieus van de vloer, super gezellig! Ookal stond ik praktisch de hele avond te werken, zelfs ik heb een leuke avond gehad!

Ja, ik zou wel vaker op zoiets willen werken :)

Goede voornemens

Aan het begin van het jaar had ik allemaal goede voornemens opgesteld en nu bijna een half jaar later heb ik er een aantal best wel goed volgehouden. So proud! Helaas, had ik afgelopen jaar ook gezegd dat ik minimaal honderd nieuwe berichten zou posten voor 16 november en zoals jullie weten, ben ik er nog lang niet! Ik moet er nog een stuk of 95. Maar ik blijf optimistisch, ik heb immers nog zo een vijf maanden. Mijn trouwe volgers, ik ben er weer. Want in de maanden dat ik niks geschreven had, is er zoveel gebeurd, dat ik die honderd allang overschreden zou zijn. Nu is het alleen nog herinneren wat voor epische en minder epische gebeurtenissen zich hebben afgespeeld. Mijn geheugen is niet de allerbeste, maar mijn niveau van awesomeness moet ergens door worden gecompenseerd, haha.
Nu het schooljaar bijna voorbij is, heb ik alle tijd om jullie te verrijken met mijn nonsense verhalen die gelezen worden uit ultieme verveling ;)

Sizzling Wok

19 mei 2012, een dag die ik sowieso niet ga vergeten. Deze dagen blijven je bij, voor zolang als het mogelijk is. Maar, stel dat ik vergeet wat er ook alweer voorgevallen is, heb ik nog altijd deze post die me herinnert aan hoe hard die dag was, haha. Eerst moest ik in die ochtend werken in Barbizon Palace, bij het ontbijt. Makkie, beetje borden opruimen, tafels opnieuw indekken en klaar. Ik mocht zelfs eerder weg omdat het niet zo druk was. Vandaar uit ging ik naar huis en op metrostation Venserpolder aangekomen wilde in mijn OV opladen. Ik stop er rustig vijf euro in, eet dat *** apparaat mijn geld op en laad hij het geeneens op! Als het had gekund, had ik dan ding gestoken, echt. Dus ik helemaal boos op dat informatie paaltje drukken en tegen die man zeggen dat dat ding mijn geld had opgegeten. Schijnt er een storing te zijn ofzo en dat ik het terug moet declareren via GVB. Son of a ... Thuis moest ik me razendsnel omkleden en klaarmaken, want een goede vriendin van me vierde haar 18e verjaardag. Helemaal in stijl haalde ik een andere vriendin op en gingen we met de snodder naar nog een andere vriendin (haha), die ons met de auto naar Sizzling Wok zou brengen. Crazy ride, ik hield haar iPhone vast met navigatie en leidde de weg. Ik ben een ramp met wegen, maar dit ging niet slecht. Mede dankzij het feit dat ik er al 45945894x was geweest, de week daar voor nog, maar dat terzijde. Iets wat ook typisch allochtoons is, is dat we te laat waren, maar dan wel fashionably late, je weet toch. Voordat we gingen eten, werden er eerst foto's gemaakt. Ik heb de laatste tijd last van een supergroot ego (zoals CK zegt, niemand temt me meer haha), maar we zagen er écht lekker uit toen. De foto's zijn ook ab fab, no kidding. Ze waren zo leuk, dat het facebookprofielfoto's zijn geworden, dat zegt dus wat! Er kwamen zelfs mensen in auto's langs die langzamer reden en naar ons riepen of we modellen waren.

Na de foto's gingen we naar binnen om te eten. Onbeperkt eten. Onbeperkt drinken. Ik had net zo goed een portie obesitas en diabetes kunnen bestellen, haha. We gingen als beesten man, maar dan wel beesten met klasse. Tussen de maaltijd door, werd ik van rechts opeens aangetikt door H.O. en ze zei: 'Kijk daar, ze zijn aan het vechten!' Dus ik kijk, zie mensen helemaal losgaan en zeg: 'Ey, fitie!'

Het was geen gewoon gevecht, nee. Dit was gewoon bruut geweld. Een Afrikaanse vrouw in een mooie roze jurk was woedend en was aan het vechten met een of andere blonde snol. Van wat ik kon zien, is dat de vrouw in het roze pissed was en met dingen ging smijten naar een man en dat die blonde vrouw haar aanviel. Het was net Jerry Springer actie en wij zaten eersterang. Ze vlogen vechtend tegen de ruit aan en er werden nog net geen plukken haar uitgetrokken. Op een gegeven moment kwam het personeel eraan gerend, terwijl de deur van het restaurant openvloog en ze naar vechtend en krijsend naar binnenkwamen. De vrouw in het roze had een knalrode hak in haar hand waarmee ze ernstige schade teweeg wilde brengen, maar opeens verscheen de man die ook mee deed, haalde keihard uit en sloeg haar koelbloedig in haar gezicht. Wat een ongelooflijke klootzak. Ik dacht nog dat hij hen uit elkaar ging halen, de bitch.  Het hele restaurant zat zo: Instant shock moment. Die vrouw was nog aan het bloeden alles. Ze schreeuwde: "Why were you touching my son, call the police" enz.

Politie erbij gehaald, situatie uitgelegd (helaas konden wij het niet horen), maar er was waarschijnlijk iets gaande tussen de kinderen en toen werd die man/vrouw boos op dat kind, waardoor die Afrikaanse vrouw haar kind ging verdedigen. Terecht, als iemand aan mijn kind, of zelfs vriend(in) zat, zou ik ook pissed worden. 

Waar ik me al helemaal aan stoorde, is dat die blonde trut rustig naar de Burger King was gegaan, een beker cola had gehaald en daaruit voor de politie ging drinken. Ik wilde serieus opstaan, naar buiten gaan en die beker uit haar handen slaan. Trut. Het maakt me geeneens uit wie schuldig was, maar die chick zag er echt uit alsof ze dit elk weekend deed dus dat het haar geen zak uit kon maken.

Na de Sizzling Wok, gingen we nog met z'n drieën de stad in, dat was echt episch. We kwamen op precies de juiste plekken, met leuke muziek. We zijn ook naar Chupitos gegaan en hebben de bartenders in actie gezien met vlammen en alles. Als we van Leidse naar Rembrandt wilden, namen we de fietstaxi. Zonder grap, de fietstaxi is écht heel hard, dat ga ik oprecht vaker doen. De jarige had nog een collectebusje als kado gekregen en J. stond serieus op straat geld in te zamelen. Op Leidseplein stonden we in de rij om te pinnen, toen twee engelsmannen achter ons stonden en vroegen of wij moesten pinnen. Op een na, waren we al geweest, dus gingen ze in de rij staan. Ondertussen stelden ze zich voor (naam vergeten) en vroeg ik of ze geld wilde doneren. Meneer stopt er gewoon vrolijk vijf euro in and we were like 'whaat?! you serious?' . 

Anyway, aan het einde van de avond, toen we de nachtbus moesten halen, waren we op Leidse, maar daar reed de bus niet. Dus sprongen we in de fietstaxi, die reed ons naar Rembrandtplein en daar sprintten we naar de nachtbus die er al stond (en nog vijf minuten bleef staan -____-) C.K. zei nog: 'Krijgen we studentenkorting?' Dat kregen we helaas niet, maar we 'verjaardagskorting', BOEM. 

Zo doe je dat.

Geweldige dag. 

Free Cone Day @ Amsterdam

Als allochtoon is het eigenlijk kenmerkend dat je gierig bent en alles wat gratis is met alle liefde aanneemt. Dit geldt in ieder geval voor mij. Een aantal jaar geleden, ik was 14 geloof ik, kwam ik op station Duivendrecht en daar deelden ze gratis Kinder Bueno uit. Ik en wat vrienden gingen helemaal los man. Eerst gingen we langs iedereen die wat uitdeelden, vervolgens gingen we ergens de trap op en met de roltrap eraf, zodat het leek alsof we net uit de metro kwamen, we deden onze jassen uit, bril op, bril af, haar los, haar in een staart. Ik ben oprecht verbaasd dat ik nog geen obesitas heb, haha. Het is zo chill als die mensen allemaal gratis dingen uitdelen, daar kan ik echt van genieten. Ook op Amsterdam Zuid delen ze vrolijk drankjes en kortingsbonnen uit. Een paar weken geleden stapte ik uit de trein. Ik had afgesproken om met mijn groepje op de VU van te voren aan onze conceptmap te werken, die we daarna zouden moeten presenteren. Ik was al te laat, want normaal gesproken neem ik de metro. Meestal als ik uit de trein stap, heb ik geen zin om naar de metro halte te lopen voor die ene halte, maar loop ik vrolijk naar de VU. Is dit luiheid? Sort of. Ik ben te lui om naar de metro te lopen en ga liever tien minuten naar de VU lopen. Beetje vreemd, maar ja. Ik liep dus vrolijk over het Gustav Mahlerplein richting de VU, het zonnetje lekker schijnend (ja, het weer was bijna zomer toen in mei!), helemaal in mijn eigen wereld, op mijn eigen tempo. Opeens hoor ik iemand schreeuwen door een megafoon, dus ik draai mijn hoofd rustig om. Wat zie ik?

Het is dat mijn ogen niet groter konden worden dan wat in mijn kassen paste, maar ik volgens mij zag ik er echt zo uit:

Ik had nog mijn bril opgezet om te lezen of het er echt stond en ja! Dus ik sla meteen links af, linea reacta richting het busje en ik ga rustig in de rij staan, ondertussen iedereen druk aan het whatsappend en facebookend. Toen ik eenmaal aan de beurt was, zag ik dat ze dat ze van de halve literbakken uitdeelden. Jongen, ik was bijna klaargekomen haha. Ze vroegen nog aan mij met hoeveel mensen in het wilde delen (mijn groepje bestond uit vijf man), en ik kreeg gewoon twee bakken. I was like:
Dit was mijn aanwinst:

En we hebben genoten vriend!

Ik dacht eerst nog, in april toen de Free Cone Day in Amsterdam Centrum was, dat ik toen mazzel had (zie foto), maar ik trek gewoon lekkere dingen aan ^^.

Dus ja, ik houd van gratis, dat maakt alles gewoon veel lekkerder, haha. Misschien een beetje gierig, maar misschien is dat wel de Nederlandse mentaliteit die in mij gekropen is, in combinatie met mijn Ghanese roots om zonder schande nog meer te gaan halen =D

Het bed en het bierkratje

Het was een rustige zaterdagmiddag. Al een halve week was ik mijn sleutels kwijt. Omdat mijn ouders het zat waren dat ze 's avonds  telkens de deur voor mij moesten openen, besloot ik mijn zaterdag toe te wijden aan het zoeken naar mijn sleutels. Mijn eerste stap was het zoeken op plekken waar hij regelmatig lag. Dus ik heb al mijn tassen leeggehaald, alle jassen en broeken, maar niks. Toen moest ik dus proberen te herinneren wanneer ik hem ook alweer voor het laatst had. Aangezien mijn geheugen net een zeef is, zou het moeilijk worden. Maar op de een of andere manier kreeg ik de force van boven of zoiets en alles werd helder. De laatste keer dat ik hem had was, 12 juni, want ik was heel even naar de vu gegaan en ging eerst naar huis (waarbij ik mijn sleutels had gebruikt om de deur te openen), vervolgens ging ik de stad in en kwam ik weer thuis, waarbij ik de deur ook zelf opende. Dus ik was het sowieso thuis kwijtgeraakt. Eenmaal thuis paste ik de outfit die ik die avond naar het feest aan zou trekken. Mijn conclusie was dus: of ik heb het op mijn bed gesmeten of ongerust in mijn kledingkast gelegd. Op mijn bed lag het niet, dus ik smijt alle kleren uit mijn kast. Tevergeefs. Nu was mijn kamer een ongelooflijke troep en ik had mijn sleutels nog niet. Nu moet je even weten, want dit is van belang bij dit verhaal, als ik Smaakpolitie heb gekeken, krijg ik een schoonmaakaanval en moet alles brandschoon zijn. Als ik 's nachts uit bed stap en ik onderweg naar de deur op alles behalve op de vloer stap, moet ik ook schoonmaken. Echter, er zou die dag ervoor iemand komen slapen, dus veel tijd had ik niet, met als resultaat dat ik alles onder het bed had geschoven. Dus als laatste wanhopige poging keek ik onder mijn bed en ja hoor, dat zat hij te chillen. Helemaal blij ging ik naar mijn ouders om mijn vondst te laten zien! Maarja, die troep in mijn kamer moest wel opgeruimd worden. Aangezien ik mijn sleutels eindelijk had gevonden, was mijn humeur kapot goed en had ik gewoon zin in opruimen. Dus super enthousiast spring ik op mijn bed om te beginnen en opeens hoor ik krak en zakt mijn bed in O_o. Meteen een hartslag van 200/150, zweet breekt me uit, adrenaline giert door mijn lichaam, post-traumatisch stress syndroom. Maar, ik zei dus al dat er een immense troep onder mijn bed lag. Het chille daaraan, was dat het als een buffer werkte en alles opving, dus de schade was beperkt ^^.  Ik dacht wel: Omg, why me. Met een ijzeren pokerface liep ik naar mijn pa en zei: Mijn bed is ingezakt. Hij keek echt met een blik van : hoe dan?! En terecht, can't blame him. Nou, eerst moesten we het matras eraf halen en toen hij zag wat er allerlei onder lag kreeg ik echt een 'wtf'-blik. Dus eerst moest dat allemaal opgeruimd worden. Ik heb koelbloedig allemaal dingen weggegooid, wel met pijn in mijn hart. Vervolgens hebben we het bed gefixt door er een bierkrat onder te zetten. Om eerlijk te zijn ligt het nu gewoon beter, haha. Blijkbaar zat het inzakken er al aan te komen, dus lag het al minder. Geluk bij een ongeluk zou ik dus zeggen :D