Het bed en het bierkratje

Het was een rustige zaterdagmiddag. Al een halve week was ik mijn sleutels kwijt. Omdat mijn ouders het zat waren dat ze 's avonds  telkens de deur voor mij moesten openen, besloot ik mijn zaterdag toe te wijden aan het zoeken naar mijn sleutels. Mijn eerste stap was het zoeken op plekken waar hij regelmatig lag. Dus ik heb al mijn tassen leeggehaald, alle jassen en broeken, maar niks. Toen moest ik dus proberen te herinneren wanneer ik hem ook alweer voor het laatst had. Aangezien mijn geheugen net een zeef is, zou het moeilijk worden. Maar op de een of andere manier kreeg ik de force van boven of zoiets en alles werd helder. De laatste keer dat ik hem had was, 12 juni, want ik was heel even naar de vu gegaan en ging eerst naar huis (waarbij ik mijn sleutels had gebruikt om de deur te openen), vervolgens ging ik de stad in en kwam ik weer thuis, waarbij ik de deur ook zelf opende. Dus ik was het sowieso thuis kwijtgeraakt. Eenmaal thuis paste ik de outfit die ik die avond naar het feest aan zou trekken. Mijn conclusie was dus: of ik heb het op mijn bed gesmeten of ongerust in mijn kledingkast gelegd. Op mijn bed lag het niet, dus ik smijt alle kleren uit mijn kast. Tevergeefs. Nu was mijn kamer een ongelooflijke troep en ik had mijn sleutels nog niet. Nu moet je even weten, want dit is van belang bij dit verhaal, als ik Smaakpolitie heb gekeken, krijg ik een schoonmaakaanval en moet alles brandschoon zijn. Als ik 's nachts uit bed stap en ik onderweg naar de deur op alles behalve op de vloer stap, moet ik ook schoonmaken. Echter, er zou die dag ervoor iemand komen slapen, dus veel tijd had ik niet, met als resultaat dat ik alles onder het bed had geschoven. Dus als laatste wanhopige poging keek ik onder mijn bed en ja hoor, dat zat hij te chillen. Helemaal blij ging ik naar mijn ouders om mijn vondst te laten zien! Maarja, die troep in mijn kamer moest wel opgeruimd worden. Aangezien ik mijn sleutels eindelijk had gevonden, was mijn humeur kapot goed en had ik gewoon zin in opruimen. Dus super enthousiast spring ik op mijn bed om te beginnen en opeens hoor ik krak en zakt mijn bed in O_o. Meteen een hartslag van 200/150, zweet breekt me uit, adrenaline giert door mijn lichaam, post-traumatisch stress syndroom. Maar, ik zei dus al dat er een immense troep onder mijn bed lag. Het chille daaraan, was dat het als een buffer werkte en alles opving, dus de schade was beperkt ^^.  Ik dacht wel: Omg, why me. Met een ijzeren pokerface liep ik naar mijn pa en zei: Mijn bed is ingezakt. Hij keek echt met een blik van : hoe dan?! En terecht, can't blame him. Nou, eerst moesten we het matras eraf halen en toen hij zag wat er allerlei onder lag kreeg ik echt een 'wtf'-blik. Dus eerst moest dat allemaal opgeruimd worden. Ik heb koelbloedig allemaal dingen weggegooid, wel met pijn in mijn hart. Vervolgens hebben we het bed gefixt door er een bierkrat onder te zetten. Om eerlijk te zijn ligt het nu gewoon beter, haha. Blijkbaar zat het inzakken er al aan te komen, dus lag het al minder. Geluk bij een ongeluk zou ik dus zeggen :D