World Servants

Lieve vrienden, familie en geliefden,

Afgelopen weekend heb ik de kou, regen, wind en hagel getrotseerd om op de kerstmarkt spullen te verkopen. Waarom? Omdat ik van plan ben om aankomende zomer (2012) met World Servants naar mijn moederland Ghana te gaan om te bouwen aan een school. Het is voor mij belangrijk om een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van Ghana, het voelt een beetje als een taak om het land waar mijn ouders vandaan komen te helpen. Voor hetzelfde geld had ik daar nu gezeten en gehoopt op mensen die een school zouden bouwen voor mij.

World Servants organiseert projecten in het buitenland met als doel de lokale bevolking te helpen. Er wordt bijvoorbeeld gewerkt aan scholen, weeshuizen en woningen om de mensen die het wat minder hebben te steunen. Tijdens het project zelf zullen we ook de bevolking helpen en workshops geven aan de kinderen.

Behalve het feit dat wij hiermee de lokale bevolking helpen, zorgt dit project ook voor de eigen persoonlijke ontwikkeling. Je ‘bouwt’ aan jezelf door kennis te maken met andere culturen en leefomstandigheden, totaal verschillend van de Nederlandse cultuur.

Dit goede doel is anders dan de doelen waar u wellicht aan doneert. Het geld wat wij inzamelen brengen wij persoonlijk naar het land zelf en wij zelf gaan eraan bouwen. Het verdwijnt dus niet zomaar op één of andere bankrekening, we werken zelf aan het project.

Elke deelnemer draagt een steentje bij aan het bijeenbrengen van de kosten door een deelnemersbijdrage te betalen. De kosten bevatten onder andere  de bouwkosten, reis- en verblijfkosten, trainingen en voorbereidingskosten, een totaal van €2395,-

Nu ben ik ondertussen geld aan het sparen door te gaan werken en minder uit te geven, maar 2395 euro is en blijft een enorm bedrag. Dit geld krijg ik waarschijnlijk niet bij elkaar zonder donaties en sponsoren. Nu is mijn vraag of u mij zou willen helpen met een financiële bijdrage, elke cent helpt! Tevens zouden ideeën om geld op te halen altijd welkom zijn!

Indien u wat wilt doneren, dan kunt u geld overmaken op rekeningnummer 8702081 t.n.v. K. Esuon. Vergeet niet het project erbij te vermelden, GH212!

Ik en de mensen uit Ghana willen u alvast bedanken!

xxx

Work out

Ik heb dus sinds het begin van het schooljaar (rond eind september) een passe partout gehaald. Dit betekent dat ik bijna elke sport mag doen bij de bijhorende sportcentra, een goede deal vind ik! Aangezien ik vastberaden ben om mezelf in vorm te trainen, ga ik bijna elke dag samen met mijn fitnesspartner of naar het sportcentrum om te fitnessen of om aerobics te doen. Aangezien we de afgelopen twee maanden vrij vroeg uit zijn, hebben we gefitnesst. De meeste groepslessen beginnen meestal wat later.

Dus eigenlijk zijn wij heel goed bezig. Inmiddels zijn we al zo’n twee maanden bezig en ik wil niet zeggen dat ik inmiddels ben afgevallen en het lichaam van een godin had (die had ik al, haha), maar het is wel aan het werken! Ik ben al iets sterker aan het worden, maar dan op been gebied. Mijn armen hebben al helemaal geen kracht, ik kan nog nét twee sets van vijftien doen met het liften van gewichten (7.5 kg), terwijl ik met mijn benen al zo’n 60kg kan dragen in plaats van de 25kg toen we begonnen. De oefeningen voor mijn buik gaan ook wel aardig, tussen de 20-35 kg (verschillende apparaten) gaat het. Dus ik helemaal vrolijk: yeah, over een paar maanden kun je de was doen op mijn buik! (niet dat ik zo ver wil gaan als een vrouwelijke bodybuilder en dat als ik een potlood alleen al vasthoudt dat hij breekt).

Tot eergisteren.

Zo’n jongen die ik op kamp heb ontmoet had afgelopen maandag was buikspieroefeningen laten zien aan twee medestudenten. I saw how they were suffering, I smelled how they were suffering en nog steeds heb ik me laten overhalen om donderdag ook mee te doen.

Big mistake.

Ik had geen idee voor hoeveel activiteiten ik mijn buikspieren gebruikte..
Maargoed, de oefeningen waren zwaar voor iemand die blijkbaar buikspieren heeft als een pasgeboren kuiken. Waarschijnlijk lag het aan mij, want onze jongeman deed het alsof het niets was. Waarschijnlijk zou hij het nog kunnen doen terwijl hij de krant aan lezen was. En bij mij brak het zweet uit, mijn spieren scheurden, mijn lichaam wilde het al opgeven en meneer heel vrolijk: nee, niet tot vijftien, tot vijftig!
Zonder grap, ik ben volgens mij 36x gestorven die dag. Volgens mij is de pijn die ik die dag voelde, gelijk aan een bevalling!
Oké, ik stel me aan. Maar het was wel zwaar, dat zeker.
Toen we eindelijk klaar waren, riep hij nog: zeg het maar of je spierpijn hebt, zo niet dan doen we het de volgende keer wat zwaarder.

Ha, no way!

Ik wist dat ik spierpijn zou krijgen, maar ik bleef optimistisch, want die nacht ging ik om één uur naar bed en ik voelde niks. Ik dacht: Oh, ik kan veel zwaarder aan, ik voel niks!

De ochtend daarna ging mijn wekker af en ik probeer omhoog te komen (je weet wel, door je buikspier aan te spannen en je bovenlijf naar boven te brengen) en BAM spierpijn! It hit me like a drunk driver on a highway in the middle of the night. En jongens, ik voel het nog steeds. Bij bijna elke handeling die ik deed, voelde ik de pijn. Bij het oppakken van mijn tas, het reiken naar een product op de bovenste plank, bij het niezen, bij het hoesten, bij het fietsen.

Máár, dit betekent dat het werkt! Ondanks de pijn (die op zaterdagavond net zoals vrijdagochtend is) doe ik de volgende keer gezellig mee. Dit is goede pijn, geen nonsense ik-had-zin-om-je-te-steken-pijn, maar nog-een-paar-keer-en-je-abdominals-zullen-zo-mooi-zijn-dat-je-‘s winters-zelfs-naveltruitjes-gaat-dragen-pijn.

Volgende week weer terug naar de sportschool! Hopelijk ben ik volgende week wel weer volledig hersteld :)

xxx

Wilskracht

Als er iets is waarvan ik dacht dat ik het had, was het wilskracht. Don’t get me wrong, soms heb ik een ijzeren wilskracht. Nee is nee, en als je geen genoegen neemt met nee, dat wordt het nooit :). Maar als het gaat om dingen die slecht maar o zo leuk voor je zijn, ben ik echt een watje.

Nee, geen gekke dingen, ik heb het over televisie series.

Sinds ik samen met een vriendin en haar medestudent naar de Coffee Company ben geweest en hij mij vertelde over How I Met Your Mother, ben ik verslaafd. Eerst dacht ik: Heh, hoe kan je een serie maken over hoe iemand de moeder van zijn kinderen heeft ontmoet? Na één aflevering ben je toch wel klaar?

I was wrong. Ik heb sinds begin september zes seizoenen HIMYM gekeken. ZES seizoenen, waar zij zes jaar over hebben gedaan om te maken, heb ik in minder dan drie maanden gekeken. En dan nog te bedenken dat ik mezelf heb onthouden om er te vaak naar te kijken. Vannacht was het zo ver, ik keek de laatste aflevering van seizoen 6. Ik had mezelf nog zo voorgenomen om niet meer te kijken tot ze in de VS klaar waren met seizoen 7.

Ik heb vandaag negen afleveringen van seizoen 7 gekeken.

I know, I’m weak! Ik heb tussendoor ook nog House gekeken (heb de hele dag geen zak uitgevoerd, gewoon omdat het kon!) maar uiteindelijk eindigde ik toch bij HIMYM. Waarschijnlijk word ik helemaal gek als ik het uitgekeken heb en dan de hele tijd moet wachten tot eindelijk een nieuwe aflevering komt.

It will kill me! Ik moet echt stoppen met kijken.

Nog eentje. Dan houd ik er echt mee op voor de rest van het jaar..

Who am I kidding.. I’M HOOKED! <3 <3 <3