Vrijwilligerswerk in Ghana

Afgelopen zomer ben ik naar mijn land van herkomst gegaan, Ghana. Niet om te chillen en te genieten van de zon, maar om kei en keihard te werken. Samen met World Servants ging ik met een groep mensen van het Leger des Heils naar Greater Accra om daar een school voor basisschoolkinderen te bouwen. Jazeker, ik, met nul ervaring op het gebied van bouwen. Ik, die met Bison lijm alles probeert te repareren. Maar het is gelukt, heel erg gelukt. Zo erg gelukt dat vandaag waarschijnlijk een aantal schoolkinderen les heeft gekregen in een lokaal waar ik stenen op elkaar heb gemetseld, waar ik gepleisterd en geverfd heb. Like a boss.

Ik zou graag alle informatie willen opschrijven, maar helaaas. Ik faal nogal. Ik heb tijdens de reis bijna elke dag in mijn logboek geschreven, zodat ik alles netjes had kunnen overtypen voor op mijn blog. Na drie weken kwam ik vrolijk terug uit Ghana en wil mijn koffer openmaken, tevergeefs.. De sleutel van mijn slot was weg.

Duuuuus, de helft van mijn spullen zitten nog in mijn koffer, de rest heb ik door een gat kunnen trekken. Ik heb nog wel hoop dat ik ooit de sleutel zal vinden, maar tot die tijd, zullen bepaalde spullen rotten in mijn koffer.

Ik zal dus kort vertellen wat er zich helemaal afgespeeld. We sliepen op het hoofdkwartier van het Leger des Heils in Accra. De kamers waren superchill, ik vond het zo leuk dat in een klamboe mocht slapen, het leek op mijn eigen plek waar ik kon chillen, ideaal! We hadden ook een binnenplaats waar we konden chillen, waar we soms in de avond gitaar/djembe speelden. Het enige waar ik maar niet aan kon wennen was dat we het toiletpapier niet mochten doorspoelen, omdat het toilet anders zou kunnen verstoppen. Boy, wat een drama was dat toen iedereen aan de diarree was.. Want ja, dat was gebeurd, ons vermoeden was dat we allemaal niet expres Ghanees water binnenkregen. Ghanees water ain’t for Europeans. Zelfs niet voor Ghanese-Nederlanders. Het waren nachten waarbij steeds rond dezelfde tijd wakker werd, mijn slippers aan deed, met de zaklamp op zoek ging naar toilet papier en in het donker over de binnenplaats naar het toilet sloop, in de hoop dat niemand anders wakker werd. Het aparte was, toen ik een halve dag terug in Nederland was, mijn lichaam helemaal was van ‘sweet heavens, we’re home, let’s go back to normal mode.’

Het bouwen zelf was best zwaar, de eerste dagen had ik eerst spierpijn en het vroege opstaan was niet chill, maar het was te doen! Het was best grappig dat elke keer als we met de bus door de stad reden mensen naar ons keken van: ‘Omg, white people! Look white people, white pe.. what is that black girl doing there?!’ Ze noemden mij serieus black American, en lulden in het Ghanees over ons en ik stond er bij met een blik van ‘Ik weet precies wat jullie zeggen, muahaha.’ Heerlijk. Tegen het einde aan kwamen ze er wel achter dat ik een volbloed Ghanees was en ook nog de taal sprak, dan vonden ze allemaal geweldig.

De mensen daar waren zo dankbaar voor het werk die we daar leverden. We deden ook nog kinderwerk, waarmee we speelden met de kinderen en ze ook nog lesgaven over HIV/aids.

Je weet toch dat mensen zeggen dat als ze op zo een reis zijn geweest, dat ze terugkomen en de wereld in een ander licht zien en willen veranderen? Dat is ook zo. Na een spelletjesdag op de school hadden we wat vies water in een flesje ergens staan. Een jongentje kwam op mij af en vroeg: “Mevrouw, ik heb zoveel dorst, mag ik dat water drinken?” That really broke my heart. In Ghana had ik ook nauwelijks gedoucht omdat het water zo koud was en als ik douchte, was het maar voor drie minuten. Sinds ik terug ben, douche ik kort en raak ik geïrriteerd als iemand de kraan lang en hard open laat staan. Maar, ik begin wel steeds langzamer langer te douchen..

Het was zeker een mooie ervaring en ik weet dat mensen daar heel blij zijn met het project die we opgestart hebben. In drie weken hebben we heel veel werk geleverd en niet alleen die drie weken, maar ervoor ook, op het voorbereidingskamp, tijdens het geld ophalen voor de reis, zoveel moeite.

It feels good to be nice.

Our masterpiece:

Ik ga sowieso deze zomer nog een keer terug om te kijken hoe het uiteindelijk geworden is :).

What’s new?

Het is inderdaad een tijdje dat ik geblogd heb. Ik zie dat ik nog maar minder dan een half uur hebt, dus dit wordt even een samenvatting van wat ik de laatste tijd heb uitgevoerd. Ik zie dat ik echt geen moer heb geschreven, terwijl er best veel gebeurd is. Ik zal het op chronologische volgorde kort proberen samen te vatten en vervolgens de komende dagen alles uitgebreider opschrijven. Dan heb ik in ieder geval iets waar ik de rest van de maand over kan praten!

• Juli 2012: Ik ben 19 geworden en deed vrijwilligerswerk in Ghana!
• Augustus 2012: Ik kwam terug van mijn vrijwilligerswerk in Ghana, ik heb geholpen tijdens de IDEE-week, ik heb gewerkt bij GTST en nog andere awesome events, ik heb geholpen tijdens de Anguilladag
• September 2012: Ik deed mee met een jongerendebat van het stadsdeel ZuidOost, heb gewerkt tijdens de Grand Prix, school begon weer en ik had een vak met biomedische wetenschappen, ik begon met het Honoursprogramma, ik ging naar de Kente dance, ik werd lid van AEGEE, ik begon met basketbal
• Oktober 2012: Er was een feest, ik ging naar ladies night van Pathé, ik ging op overdrachtsweekend met Anguilla, kreeg een nieuw bijleskind, ik ging naar mijn eerste constitutieborrel, ik ging door mijn enkel en moest naar de EHBO, ik ging op uitwisseling met AEGEE-Bamberg, ik ging in het bestuur als secretaris van Anguilla
• November 2012: We kregen een tegenprestatie van studievereniging Kraket, ik ging op eerstejaarskamp en op liftweekend met AEGEE naar Hamburg.

Genoeg stof om heel veel over te kletsen! Dit wordt een leuke maand met heel veel spannende verhalen.

Alweer drie jaar!

Ik was het bijna vergeten, maar ik heb vandaag mijn blog alweer drie jaar en sinds augustus weer enorm verwaarloosd. Ik moet morgenochtend om vijf uur op om te werken, dus ik zal het kort houden.
Sinds mijn laatste post is er heel veel gebeurd, teveel om nu te vertellen. 
Ik ben lid geworden bij studentenvereniging AEGEE, en dit is mijn eerste verhaal over hen:

Mijn eerste reisje als AEGEE-lid was dan zo ver, we gingen op uitwisseling naar Bamberg! Ik had er veel zin in, Duitsland is dan niet mijn favoriete land om op vakantie te gaan, maar een weekendje weg naar een typisch Duits stadje, daar zeg ik geen nee tegen! Op de heenweg zaten we met vijf man in een lekkere ruime auto, waarin we tot de grens nog vrolijk naar de radio luisterden. Eenmaal de grens over, toen alle smartphone verslaafden hun data uit moesten doen (ik) en de radio overging naar Duitse zenders, ging Acda en de Munnik erin. Helaas waren er geen andere cd’s en aangezien ik niet echt fan ben van Nederlandse muziek, sloot ik me maar af door mijn mp3-speler keihard te zetten. Toen we op een gegeven moment stopte om te gaan tanken, zag ik plotseling iets naar beneden dwarrelen. Het leek op een wit pluisje, maar het verdween heel snel. Een aantal minuten later, nadat we allemaal naar het toilet waren geweest, werd het duidelijk wat het witte pluisje was. Het begon namelijk te sneeuwen! In de ijskoude sneeuwstorm reden we richting Bamberg, waar we uiteindelijk bij de universiteit aankwamen en werden verwelkomd door de eerste groep AEGEE-Amsterdammers en de hosts, AEGEE-Bamberg. We sliepen op een zaal met een badkamer, keuken toilet en voldoende ruimte voor ons allemaal. Eerst deden we gezelschapspelletjes, aten we lekkere pasta en maakten we onze slaapplek op voor de korte nacht die zou volgen. De service was perfect, alles wat wilden, kregen we en meer! Er lagen zelfs matrassen, voor de mensen die een falend luchtbed of zo een dun matje hadden dat ze net zo goed op de grond konden slapen. Onze eerste nacht uit was supergezellig! We gingen met z’n allen naar een club in de buurt van onze slaapplek, waar we tot aan het einde bleven doorfeesten. De muziek was lekker, waarbij de beats uit de boxen bonkten. De DJ ging zelf helemaal los op zijn eigen muziek,  de mensen waren gezellig, het was wel een vrij kleine club, maar dat schepte juist de sfeer. Zoals gewoonlijk waren er vreemde dronken Duitse mensen in de club, die hoopten te scoren die avond. Helaas, zo makkelijk ben ik niet, haha. Nadat we al onze moves in Bamberg  die avond hadden laten zien en de beveiliging ons er bijna uit moest trappen, sloten we de nacht af.

De dag daarna hadden we een soort speurtocht door de stad. We kregen opdrachten die we in de stad moesten vervullen en daarbij ook foto’s maken als bewijs dat we er waren geweest. Dit waren simpele opgaves, zoals ‘Wie staat er afgebeeld op het standbeeld?’ en ‘waar staat dit standbeeld?’, maar juist zulke opgaven zorgen ervoor dat je echt de hele stad door moest en de mooie authentieke gebouwen zagen die Bamberg rijk is. Ik zat samen met Muhsen en Marien in het groepje en we hadden allemaal een taak: Muhsen sprak de mensen aan in het Duits, Marien las de kaart en ik was de mental support :). We gingen als een speer, maakten leuke foto’s en hebben uiteindelijk de speurtocht gewonnen! We kregen als echte winnaars Bambergs bier, chocola en pretzels, heerlijk. Het was ook de European Night, waarbij we allemaal Nederlandse drank en snacks hadden meegenomen en ook spelletjes speelden. We deden superhilarische drankspelletjes, zoals Vikingen, aten snacks, lachten heel wat af, übergezellig. Toen de European Night was afgelopen en iedereen zich langzamerhand ging klaar maken. Die avond zijn we dus weer uit geweest, naar een ‘80s feestje! Niemand had echter gezegd dat het een Duits ‘80s feestje was. De muziek vond ik echt minder, dus ik moest geforceerd dansen en doen alsof het leuk was. Af en toe kwamen er een aantal leuke nummers tussen.. en dan was het weer voorbij. Ik was zo blij dat het eindelijk bijna vier uur was en ze gingen sluiten! Tot bleek dat de klok een uur achteruit ging en ik nóg een uur langer moest blijven, je had mijn hoofd moeten zien! Toen we uiteindelijk gingen, was ik dan ook superblij en viel ik als een blok in slaap.
De laatste dag in Bamberg brachten we door op een oud kasteel, die al sinds de 15^e eeuw daar stond. Eerst kregen we een typisch Bavariaans ontbijt, met bier en weiβwurst. We deden ook een Bierbachelor, er waren zes soorten bier die we moesten drinken, die mocht je dan afvinken op je diploma en dan krijg je een Bierbachelor! Helaas ben ik geen bierdrinker, dus ging ik maar aan de worst. Die moest je heel apart opeten. Er zat een klein gaatje boven en dan nog een soort vel eromheen. Je moest het gat dippen in de mosterd en vervolgens de worst eruit zuigen. Ik was bloedserieus als een pro bezig met dat ding eruit te zeggen, wat er echt superhilarisch uitzag. Het is me uiteindelijk wel gelukt en het was nog lekker ook! Na het ontbijt gingen we dus naar het kasteel. Je kon met de trap naar boven en dan had je uitzicht op de velden en de pittoreske huisjes van Bamberg, heel mooi. In de universiteit deden we nog allerlei spelletjes en werd er nog bier gedronken. Ik en nog een paar mensen nog een kaartspelletje en als je verloor moest je een mix van drankjes drinken. Ik kreeg een combinatie jägermeister, koffie, mosterd, ham en azijn, superranzig. Ik dronk het met een pokerface, maar ik ging bijna over mijn nek. Een geslaagde avond! We bleven die nacht thuis, omdat de volgende groep vroeg in de ochtend moest vertrekken, maar het was desalniettemin een geslaagde avond.

Vroeg in de ochtend vertrokken wij, we kregen gesmeerde broodjes van AEGEE-Bamberg mee, namen afscheid en gingen na een geslaagd weekend weer terug naar Nederland.

Ik heb me niet aan mijn belofte gehouden om meer te posten, dus morgen meer!

Analyseren van de verdwijning

Ik ben mijn mp4-speler officieel kwijt.. Maar ik moet en zal hem terug vinden, dus ik ga terug denken en analyseren! Ik ga bedenken wat ik wanneer met wie deed en of ik mijn mp4 bij me had!

Let’s go:

10-13 mei was ik met Gyrinus Natans naar Praag. Op de heenreis (10 mei ‘s avonds) luisterde ik naar mijn mp4 en kwam er toen achter dat mijn oortjes kapot waren.

Ik ben de mp4 sowieso niet kwijtgeraakt op die reis, want volgens mijnING (ja ja, ik heb een nieuw wachtwoord!) ben ik op 15 mei naar de BCC gegaan om nieuwe oortjes te kopen. Ik kan me herinneren dat ik twijfelde tussen twee soorten en dat ik duidelijk het verschil hoorde nadat ik een andere soort had gekocht.

Op 23 juni had mijn zusje een optreden in Osdorp. Ik moest leren voor mijn tentamen en dat doe ik altijd met muziek. Ik wist alleen niet waar mijn mp4 was, dus heb ik met mijn laptop in de McDonalds gezeten en zo muziek geluisterd.

Dus, ik ben het tussen 15 mei en 26 juni kwijtgeraakt. Dit is een vrij grote periode, dus even kijken wat ik in die periode allemaal gedaan heb en of ik nog weet of ik mijn mp4 had of niet..

Volgens mijn agenda en aangepast aan mijn werkrooster en facebook statusupdates en foto’s:

• 15 mei: VU/Pannekoeken eten
• 16 mei: Werken in Okura hotel
• 19 mei: Werken bij Barbizon Palace/Sizzling Wok/ Leidse- en Rembrandtplein
• 20 mei: Bijlesgeven
• 21 mei: VU/Leerlab
• 22 mei: VU/Bijles + leren in het park Gaasperplas
• 23 mei: Leren in het park, Oosterpark Hier had ik hem nog!
• 24 mei: VU/Helius + leren in het park, Flevopark Hier had ik hem ook nog!
• 25 mei: VU/werken in Krasnapolsky + leren in het park, Amstelpark Hier weet ik het niet zeker, maar als ik het de dag ervoor had, dan toen ook wel..
• 27 mei: Werken in Okura
• 31 mei: VU Tentamen G&G
• 1 juni: Werken in Park Plaza
• 4 juni: VU/Leerlab
• 5 juni: Vaccinaties bij GGD
• 6 juni: VU/Borrel
• 12 juni: Eindfeest
• 14 juni: Commissiebedankdag VU
• 15 juni: Lezing/ Werken in NH Tropen Hier had ik hem volgens mij niet meer, ik moest met de nachtbus terug en had volgens mij geen muziek geluisterd..
• 17 juni: Werken in Park Plaza
• 18 juni: BBQ
• 19 juni: VU/Werken bij Stadsdeel Zuid
• 20 juni: VU/Bijles
• 22 juni: VU/Werken

Nou, ik ben het in ieder geval in Amsterdam kwijtgeraakt, that’s for sure. Ongeveer tussen 25 mei en 15 juni, dat is een kleinere periode, dat scheelt. Ik ga even wat hotels en kantoor mailen. Ik geef de hoop niet! Voor hetzelfde geld zit het in een van mijn tassen gewoon te chillen (al heb ik ze allemaal 34940594x bekeken)

Het was zo’n prettige mp4, heerlijk! Ze verkopen hem nu niet eens meer

R.I.P. Creative Zen.. mei 2008 – juni 2012

 

ps. Mocht je mij kennen en dit ding herkennen, of weet je nog wanneer ik waar met mijn mp4 was, of ‘per ongeluk’ meegenomen hebben, tell me! Me needs music..

Wachtwoorden

Sinds ik geïntroduceerd werd aan de computer, begon het dilemma met de wachtwoorden. Momenteel heb ik er zoveel dat ik er gewoon een systeem voor heb bedacht. Voor wachtwoorden voor bijvoorbeeld mijn e-mail adres, gebruik ik iets wat zo logisch is, dat het onlogisch is. Als ik mijn facebook wachtwoord zou vertellen, zou je letterlijk denken: are you fucking kidding me? Zo onlogisch is het. Voor accounts waar ik geen waarde aan hecht, zijn mijn wachtwoorden super simpel.
Voor mijnING heb ik ook een apart wachtwoord. Onlangs moest ik mijn supergeniale wachtwoord vervangen omdat ik hem al een jaar had. De dag daarna, was ik de nieuwe al vergeten.. Wat ik toen deed, was een app downloaden, namelijk password keeper. Ik had daar mijn nieuwe ING wachtwoord ingezet en niet eens onder de naam mijnING, just in case.  Password Keeper moet je ook weer met een wachtwoord vergrendelen. Na drie weken vrijwilligerswerk in Ghana gedaan te hebben, praktisch zonder internet in mijn bereik, moest ik even wat geld overmaken. Ik was mijn ING wachtwoord alweer vergeten. Ik denk, geen stress, ik open gewoon password keeper.

Dat wachtwoord ben ik ook vergeten.

Ik word zo moe van mezelf he.

Paintball

Al jaren hadden we ons voorgenomen om te gaan paintballen. Lekker in de bossen achter elkaar rennend en elkaar helemaal kapotschieten. Helaas was het altijd te duur.. Tot de dag dat ik besloot mijn 19e verjaardag vieren. Dagenlang was ik op zoek naar iets wat ik met mijn vrienden kon doen. Uit eten? Nee, te cliché. Gaan stappen? Nee, dat doen we in onze vrije tijd al. Een ballonvaart met zijn allen? Nee, dan gaat mijn portemonnee huilen en word ik waarschijnlijk gebitchslapped door de ING-medewerker die laatste zo trots was dat ik zo goed aan het sparen was. Helemaal desperate was ik aan het zoeken, tot ik het licht zag: Paintball! Niet dat paintball nou zo goedkoop is, maar ik dacht: Als ik nou alleen de hele goede vrienden uitnodig en gewoon superhard ga werken, is het vast te doen! Ondertussen heb ik heel het internet afgezocht naar de meest goedkoopste en de meest dichtstbijzijnde paintball-toko en uiteindelijk kwam ik uit op Realistic Sports and Leisure in Amsterdam, Aalsmeer en Assendelft. Het tweede probleem was een datum prikken. Op de middelbare school was het zoveel makkelijker. Bijna niemand had een bijbaan, bijna iedereen was single en het sociale leven was bijna non-existing (al kon ik met mijn 15-jarige kop makkelijk door als 19-jarige). Het was toen gewoon ‘Heb je maandag wat te doen? Nee zeker, hahaha.’ Nu was het een stuk lastiger, want ‘iedereen is jarig’, ‘ik moet werken’, ‘ik ben blut’, ‘mijn vriend en ik gaan op een romantische cruise naar Abu Dhabi’ of zoiets dergelijks. Dus ik dacht briljant een datumprikker te sturen en de meest geschikte datum was 12 juli. Was. Want plotseling had iedereen die dag tóch wat te doen. Omdat ik gierig was en per se doordeweeks wilde omdat het OV dan nog net gratis was, wilde ik het liever niet in het weekend doen, maar helaas, het zij zo. Het werd zondag 15 juli (en zelfs toen kon niet iedereen mee :( ).

Het tweede struikelblok was dat er gierige mensen in Nederland wonen die expres mijn plan wilde saboteren, want precies op die dag en op dat moment zaten én Amsterdam én Aalsmeer genadeloos vol. Dus gingen we maar naar Assendelft, waar ik eerlijk nog nooit van had gehoord. Vrijdag was ik heel even gaan kijken hoe het eruit zag, waar het was en hoe ik er het snelst kon komen (nog met gratis OV ofcourse) en het paintballveld lag letterlijk in the middle of nowhere. Nee, niet eens, het lag nog verder dan the middle of nowhere. Maar de locatie was écht super! Ik voelde me helemaal in mijn element, haha. De bussen stoppen er doordeweeks om het half uur en in het weekend om het uur en er rijdt maar één bus, maar het was wel cool. Als we met de auto waren gegaan, hadden we niks te klagen. Dus, gereserveerd en zaterdag lag ik stuiterend van opwinding (en van de liters cola die ik had gedronken omdat ik gewoon zo erg trek had in suiker) in bed. Zondag ochtend om 13.00 namen we de trein op Duivendrecht richting Zaandam en ondertussen pikten we iedereen op. Ik moet zeggen, ik heb zeer gevarieerde vrienden. Van luidruchtige Afrikanen, tot sneaky camper Aziaten. De treinreis was op zijn zachtst gezegd.. bijzonder. Op Zaandam pakten we de bus 59 en na nog een kwartiertje lopen waren we er. Daar aangekomen bleek er nog twee groepen te zijn, een van negen jongens en later nog een paar kids. Zoals gewoonlijk kregen we de meest sexy pakken aan, om ons enigszins te beschermen tegen de haat die wij eigenlijk aan elkaar hebben <3. Naast die pakken, waren er ook kogelvrije vesten, voor de dames! Natuurlijk waren er maar acht vesten beschikbaar op dat moment en raad eens met hoeveel we waren? Negen :D Raad eens welke bikkel zonder ging? This girl, ‘cuz I’ve got balls of steel.

Met adrenaline door ons lichaam pompend gingen we het veld in. Met onze geweren op onze schouders, onze helmen op onze hoofd net als de Hell’s Angels gingen we door de modder en ontweken we alle hindernissen.

Als eerste speelden we een spel waarbij ik iedereen in twee groepen mocht verdelen. We zaten op een veld en het doel was om de tegenpartij uit te schakelen. Ik helemaal undercover ninja style over de grond tijgeren alles, achter hindernissen verstoppen, mezelf zo dun mogelijk maken en achter een boom staan (net als in cartoons). Daar was ik echt heel goed in, hier is een foto van mij achter die boom, ik ben echt net een ninja:

Oké, just kidding. Maar ik was wel goed! Helaas was de tegenpartij ook goed, because I got hit.. Op mijn masker. Met verf in mijn mond, deeeeelicious <3. Vervolgens wisselden we van veld, met op het veld allemaal blokken waar je je achter kon verstoppen. H.O. was écht lekker bezig man, ze liep als één of andere Robocop door het veld en schoot als freaking Rambo, er kwam serieus nog net geen rook uit haar wapen.

Ondertussen ging ik weg van het blok, tijgerde ik door de brandnetels tot ik iemand in vizier zag en vervolgens begon te knallen. Ik was helaas zo opgewonden dat ik in mijn helm begon adem te halen en het scherm beslagen raakte, waardoor ik minder zag. Dus ik zit daar, in de bosjes, wachtend tot ik weer normaal kan zien en biddend dat zometeen het fluitsignaal afgaat, als ik iemand van de tegenpartij richting mijn teamgenoot zie gaan, hetzelfde hutje in. Jongen, ik schoot genadeloos op diegene, maar op de een of andere manier ketsten ze de hele tijd af.

Ik zou geen goede soldaat zijn.

Waar ik wel een beest in was, was Capture the flag. We hadden een hele strategie! Twee mensen zouden undercover onze vlag bewaken, terwijl de andere drie zouden aanvallen. Dus ik sneaky achter zo’n wand met gaten erin gluren of ik de tegenpartij zie, op zoek naar hun vlag, door de modder en over takken heen rollend als een ninja. En daar had je hem, de vlag. Eerst keken we of de vijand zagen en terwijl C.K. me dekte, sprintte ik over omgevallen boomstammen, nog net niet alle landmijnen ontwijkend (want die waren er niet), alle verfkogels ontwijkend als de Matrix (precies zoals deze foto natuurlijk):         

Zodra ik die vlag had gepakt, ging ik helemaal Speedy Gonzalez richting de vrije zone, bijna mijn nek brekend terwijl mijn voeten in de modder wegzakten. Ik voelde me echt als een baas, yeah.

We hadden ook besloten om nog een potje op het grote veld te doen met de andere groep jongens, dat was écht een warfront, seriously. Ik zat op een gegeven moment ergens in de bosjes en ik zag iemand. Dus ik met een evil smile mijn geweer laden en richten, word ik opeens van achteren drie keer op mijn booty geschoten, genadeloos. Ik draai me om en zo’n dude kijkt me aan en ik had zo een Darth Vader image bij hem, met zijn masker, pfft.

Op het einde waren bijna al onze verfballen op, dus besloten H.Z. en ik een konijnenpak aan te trekken, zodat de rest ons kon opjagen. Die blikken van iedereen toen we daar aankwamen, leedvermaak to the max. Wij als konijnen sprintten het veld in en zonder grap ik heb nog nooit zo hard gerend. Vooral toen HZ zei dat er nog een valk was die voorbij vloog, haha. Ik heb echt kutvrienden, ze hebben echt genadeloos geschoten haha. Maar vergeleken met de jongens, waren zij nog mild. Wij hadden geen kogels meer, maar bij het eindspel mocht iedereen die nog kogels had het veld in en vervielen alle regels. Het idee was dat je alle kogels op moest maken, maakt niet uit vanaf welke afstand. De scheidsrechter zei: “Ik tel tot vijf en dan mogen jullie schieten. Eén, twee, VIJF!” Een zo’n jongen was niet voorbereid en hij stond zonder beschutting midden in het veld en werd letterlijk lek geschoten, ik had het bijna in mijn konijnenpak gedaan haha.

Na het spel hadden we nog een groepsfoto gemaakt:

Eenmaal opgekleed en wat gegeten te hebben, was er één klein probleempje. Ik had gekeken hoe we naar het veld moesten en nog even snel gekeken hoe we terug moesten. Ik zag dat hij op zondag elk uur om x.35 vertrok. Waar ik geen rekening mee had genomen, was dat we natuurlijk in the middle of nowhere zaten en dat zondag de laatste bus om 18.35 vertrok. Hoe laat was het op dat moment? 18.50

Gelukkig was ik er vroeg achtergekomen dat er geen bus meer reed, anders zouden we daar staan en zou ik dit denken:

We hadden ook echt mazzel dat de jongens paintball + barbecue hadden. Want de slager, de held van de dag, was bereid ons met zijn busje naar station Beverwijk te brengen! Het was alleen wel een vijf-persoonsbusje en inclusief de chauffeur waren we met tien man. Dus je kunt je voorstellen hoe gezellig het in dat busje was! Je had echt de blikken van die tegenliggers moeten zien, precies zo:

 

H.O. zei nog: Nu moeten we voor de grap HELP schreeuwen!

Je kon me echt opvegen, haha. My friends are awesome.

Tijdens de hele rit was ik wel enigszins alert op het feit of er politie in de buurt was. We zouden echt een genadeloze boete hebben gehad, ik zou verantwoordelijkheid genomen moeten hebben, en dan waarschijnlijk boete voor: teveel mensen in een auto, geen gordels om én mijn ID is verlopen.

Thank God, no police! Ik moet toegeven, door dat ik de terugreis niet zo goed gepland had, hebben we tenminste een leuke ervaring gehad haha.

AWESOME! x

Bioscoop

Every single time, maar dan ook echt altijd. Ik ging gisteren naar Madagascar 3 (geniale film btw) en het was een 3D film. Pathé Arena (en volgens mij ook alle andere bioscopen) zijn een stuk strenger geworden. Je mag geen eigen consumpties mee (al was dat volgens mij altijd zo, maar als ze het zien he ), ze controleren alle kortingskaarten super goed, zo goed dat die gaat waarschijnlijk al mijn gegevens heeft nu. Als je boven bij de zaal aankomt, controleren ze weer en iedereen heeft zijn zitplaats, niks vrij zitten. Jammer hoor.

Anyway, het was dus een 3D film en die brillen moet je nu kopen voor een euro. Op zich niet duur, maar ik heb er thuis al zoveel. Hoeveel?

Een paar maanden geleden was ik samen met een paar vrienden naar The Darkest Hour 3D gegaan. Ik had genoeg brillen voor iedereen..
Het grappige was, het zijn van die typische allochtone vrienden, overal keihard om lachen enz. Wij hadden onze kaartjes gekocht en hadden vaste zitplaatsen. Maar een van ons had echt een rotplek, dus besloot ze ergens anders te gaan zitten. Jammer voor haar, kwamen de mensen die die stoelen gereserveerd hadden opdagen, dus moest ze opstaan. Toen ze opstond, viel haar 3D bril op de vloer. De meeste bioscoopgangers weten dat het best donker is in een bioscoopzaal, dus wij zaten met onze telefoons overal op de grond te schijnen. Die vriendin natuurlijk helemaal boos en geïrriteerd zoeken, ondertussen liepen de hele tijd mensen voor ons langs die in de stoelen naast ons moesten, wat haar nog bozer maakte. Jongens, jullie konden me serieus opvegen, ik ging helemaal stuk. Op een gegeven moment gaf ze het op en ging ze beneden nog een bril kopen. Haar popcorn liet ze op de grond staan en zei dat we erop moesten letten. Ik was nog steeds aan het lachen, dus mij kon ze eigenlijk niet meer serieus nemen. Drie keer raden wat er gebeurt. Een of andere lompe gozer moest er langs en die gast schopt vrolijk die bak om. Je had de kop van mijn vriendin moeten zien, onbetaalbaar! Het leuke was, dat die film niet tot nauwelijks in 3D was, haha. Ze had net zo goed geen bril kunnen halen. Toen de film afgelopen was, de lampen aan gingen en we die bril praktisch vlak voor ons zagen liggen, toen was mijn dag helemaal gemaakt. Het verbaast me serieus dat ik niet ben uitgedroogd van het huilen van het  lachen, echt ik ging bijna dood. Onderweg naar huis, had ik nog even een haatactie. We stonden in de metro en de deuren gingen automatisch dicht, maar de metro zou nog niet vertrekken, dus was het in theorie nog mogelijk om de deuren te openen. Ik stond bij de deur, terwijl de rest zat. Op een gegeven moment zag ik een paar jongens razendsnel die roltrap op sprinten om de metro te halen. Ik keek en dacht: fucked up, die halen ze niet. Als ik op het knopje had gedrukt, zouden ze het misschien gehaald hebben, maar ik ging er al vanuit dat ze hem zouden missen. Nou, die gasten werden leip, begonnen met shit te gooien tegen die deur, met hun 3D-brillen alles. Oops, my bad haha.

Anyway, waar was ik gebleven.
Ik baal dus dat ik al die brillen heb en ik neem me vanaf nu voor dat ik ze altijd meeneem. Jeez.

Jarig

Nog een paar minuten en dan ben ik 19! Ik word echt oud, haha. Het leven als achttien jarige was cool, op naar het volgende geweldige jaar! :)

Le festival

Het geld moet ergens vandaan komen, so in case you didn't know, ik heb drie baantjes. Niet omdat ik ernstig in geldnood zit, maar puur omdat het kan. Eerst zocht ik werk voor dat hele World Servants en nu spaar ik voor vakantie/studie/rijbewijs. En dan komen drie baantjes wel handig uit. Als eerste had ik me in oktober ingeschreven bij Studentsplus om bijles te geven aan schattige middelbare scholieren. Het duurde even tot ik een leerling kreeg, maar momenteel heb ik er twee, eentje uit 5vwo en eentje uit 3vmbo. Naast bijles geven, had ik me in november ook ingeschreven als horeca uitzendkracht bij Mise en  Place. Eerst moest je en paar trainingen ondergaan en tegen de tijd dat ik koon werken, was er bijna niets. Dus besloot ik in januari te solliciteren in het AMC om mee te doen aan een grootschalig Amsterdams onderzoek, waarbij ik mensen van Ghanese afkomst interview :)
Het is eigenlijk vooral uit ongeduld dat ik drie baantjes heb, want als ik bij  de ene niks had, ging ik dus al op zoek naar iets anders. En tja, tegen de tijd dat er weer werk was, had ik al drie baantjes haha. En mijn agenda zit nu dus propvol, meteen een reden waarom deze blog zo verwaarloosd werd, I needs moneyzzz.
Anyway, gisteren moest ik voor Mise en Place werken in Amsterdam Zuid/Amstelveen. Vanuit de VU ging ik even naar huis om te eten enz voor ik naar kantoor ging. Ik vertrek ruim van te voren, met het idee dat ik ongeveer vijf à tien minuten te vroeg aan zou komen, wat heel knap is voor mijn doen. Ik loop chill naar het metrostation, in het mooie weer.
Het mooie weer..
Precies deze gedachtegang vond plaats in mijn hoofd: 'Mooi weer..Vanochtend had ik het best koud, dus had ik een jas aan. Nu is het mooi weer, dus heb ik een vest aan.. /53&@5•3:»4©£$¥& mijn ov zit nog in mijn jas!' Dus ik snelle jelle naar huis, ov pakken en natuurlijk de metro gemist. Als alles goed was gegaan, zou ik nog op tijd geweest zijn. Maar het zat natuurlijk niet mee.Uitgestapt op weesperplein, kwam de tram ook nog eens te laat en was er weer zo een zeur die niks van ov-chip snapte, waardoor we te laat vertrokken én voor een open brug stonden..
Ik besloot om ze te bellen dat ik iets later zou zijn en kwam uiteindelijk een kleine kwartier te laat. Op kantoor moest eerst nog uitgezocht worden hoe we er het snelste heen konden en Google Maps kwam met zo een belachelijk vage routebeschrijving, te ziek. We besloten de tram naar Weteringscircuit te nemen en daar weer de tram naar weesperplein. Natuurlijk kwam de tram naar weesperplein te laat, zodat toen we op het perron aankwamen de metro net wegreed :D Inmiddels was het al vijf over half vier en hadden we, om precies te zijn, vijfentwintig minuten om in A'veen te komen. Zelfs als we die metro hadden gehaald, zouden we te laat zijn gekomen.. Eenmaal in de metro, besloten we de uitgeprinte Google Maps route te negeren en 9292 ov te vertrouwen. We stapten uit bij Rai, namen dat de bus (die we natuurlijk net gemist hadden en tien minuten moeten wachten) en na wat geploeter stapten we uit bij de van Heemvlietlaan, uiteraard aan de verkeerde kant van de straat afgezien we bij nummer 50 moesten zijn en we bij 400 nog wat waren. Fml.  


Na een tijdje te hebben gelopen, kwamen we eindelijk aan en bleek dat we net op tijd waren voor het buffet. Wij hadden nog allemaal visioenen van dat we bij de afwas moesten staan, gelukkig niet. Het hoofd kwam naar ons toe met twee koksoverhemden (ofzo) in de maten S en L en zei dat we het maar moesten wie de ene kreeg. Toevallig greep mijn collega naar de S en ik naar de L. Ik dacht die Small gaat me echt niet passen, dan maar een L. Boy, was I wrong. Hij had wel even mogen zeggen dat ze groot vielen, het leek net alsof het Halloween was en ik als zo een lakenspook verkleed was. Maar ja, mijn niveau van coolheid maakte het minder belachelijk.

Uiteindelijk kregen we allebei een kraampje en ik stond bij de Indiaase gerechten. Die man legde precies uit hoe alles heette, maar het ging het ene oor in en het andere uit. Toen de mensen uiteindelijk kwamen en vroegen wat was, zei ik gewoon met een ultieme pokerface wat erin zat. Ookal zeiden ze 'Is dit Fing Mo Ta saus', deed ik alsof ik het niet hoorde en zei ik met een glimlach, dit is rund in groene curry saus :)
Zo ging het eigenlijk twee uur lang door, ik stond achter het buffet en het enige wat ik hoefde te doen was een beetje die bakken door te roeren, zeggen wat de gerechten waren en wat bij te vullen. Het eten ging wel razendsnel weg, ongeveer anderhalf uur later was alles op en was het enige wat ik aan kon bieden komkommersalade. Ik zag mensen echt met een happy face naar me toe komen en vragen: 'Heb jij nog wat lekkers hier?' En dan ik, met een nog mogelijkere happy face: 'Ik heb heeeeerlijke komkommersalade over, het is nog gezond ook =D'. Ik verdien serieus een prijs voor mijn gastvrijheid, echt haha.
Op een gegeven moment gingen ze de toetjes uitdelen, kokosmousse, dus heb ik die bakjes zeer creatief in de vorm van een raket op de tafel geplaatst. Het enige nadeel is dat die mensen die hele tijd random bakjes pakten, dus de vorm steeds verpest werd. Ach, ja, dan had ik tenminste wat te doen.


Wat helemaal superchill was, was dat er keihard muziek afgespeeld werd. En met muziek bedoel ik muziek waar je écht lekker op kan dansen, geen non stop 'Techno' of 'Dubstep' of weet ik veel wat. Lekkere R&B, Hip Hop. Ik stond serieus achter het buffet mezelf in te houden om niet helemaal los te gaan. Soms betrapte ik mezelf erop dat ik mee zat te neuriën of toch even snel een beweging maakte en dan dacht ik: "NEIN, stay professional!" Maar het was echt lekkere muziek, als ik langs was gelopen, zou ik sowieso die party gecrasht hebben. Het grappige was, dat het wat oudere mensen waren. Laten we zeggen, 30+ waarvan de gemiddelde leeftijd waarschijnlijk begin de veertig lag). Op een gegeven moment speelde de DJ 'I Gotta Feeling - Black Eyed Peas' af. Tijdens dat lied wordt er rustig gezongen en op een gegeven moment barst de muziek los. Even de tekst zoeken.

Rustig stukje: 

'A feeling, woohoo, that tonight's gonna a good night

That tonight's gonna be a good night

That tonight's gonna be a good, good night'

En dan barst de muziek los

'Tonight's the night, let's live it up

I got my money, let's spend it up etc.'

Nou, de DJ zei tijdens dat rustige stukje 'Oké, ik wil dat iedereen nu gaat zakken, op je hurken, zakken, zakken, blijven zakken!' En toen 'Tonight's the night, let's live it up' kwam, schreeuwde hij dat iedereen nu in een keer omhoog moest springen, vanuit zijn/haar hurken. 

Nou jongen, je kon me serieus opvegen, haha. Die mensen kwamen echt langzaam rustig uit hun positie omhoog, iemand nog zijn rug vastgrijpend, je kon nog net niet alles horen kraken, haha. Anti-climax, they were too old for that shit. 

Maar het was wel leuk voor die mensen hoor, want de voetjes gingen serieus van de vloer, super gezellig! Ookal stond ik praktisch de hele avond te werken, zelfs ik heb een leuke avond gehad!

Ja, ik zou wel vaker op zoiets willen werken :)

Goede voornemens

Aan het begin van het jaar had ik allemaal goede voornemens opgesteld en nu bijna een half jaar later heb ik er een aantal best wel goed volgehouden. So proud! Helaas, had ik afgelopen jaar ook gezegd dat ik minimaal honderd nieuwe berichten zou posten voor 16 november en zoals jullie weten, ben ik er nog lang niet! Ik moet er nog een stuk of 95. Maar ik blijf optimistisch, ik heb immers nog zo een vijf maanden. Mijn trouwe volgers, ik ben er weer. Want in de maanden dat ik niks geschreven had, is er zoveel gebeurd, dat ik die honderd allang overschreden zou zijn. Nu is het alleen nog herinneren wat voor epische en minder epische gebeurtenissen zich hebben afgespeeld. Mijn geheugen is niet de allerbeste, maar mijn niveau van awesomeness moet ergens door worden gecompenseerd, haha.
Nu het schooljaar bijna voorbij is, heb ik alle tijd om jullie te verrijken met mijn nonsense verhalen die gelezen worden uit ultieme verveling ;)

Sizzling Wok

19 mei 2012, een dag die ik sowieso niet ga vergeten. Deze dagen blijven je bij, voor zolang als het mogelijk is. Maar, stel dat ik vergeet wat er ook alweer voorgevallen is, heb ik nog altijd deze post die me herinnert aan hoe hard die dag was, haha. Eerst moest ik in die ochtend werken in Barbizon Palace, bij het ontbijt. Makkie, beetje borden opruimen, tafels opnieuw indekken en klaar. Ik mocht zelfs eerder weg omdat het niet zo druk was. Vandaar uit ging ik naar huis en op metrostation Venserpolder aangekomen wilde in mijn OV opladen. Ik stop er rustig vijf euro in, eet dat *** apparaat mijn geld op en laad hij het geeneens op! Als het had gekund, had ik dan ding gestoken, echt. Dus ik helemaal boos op dat informatie paaltje drukken en tegen die man zeggen dat dat ding mijn geld had opgegeten. Schijnt er een storing te zijn ofzo en dat ik het terug moet declareren via GVB. Son of a ... Thuis moest ik me razendsnel omkleden en klaarmaken, want een goede vriendin van me vierde haar 18e verjaardag. Helemaal in stijl haalde ik een andere vriendin op en gingen we met de snodder naar nog een andere vriendin (haha), die ons met de auto naar Sizzling Wok zou brengen. Crazy ride, ik hield haar iPhone vast met navigatie en leidde de weg. Ik ben een ramp met wegen, maar dit ging niet slecht. Mede dankzij het feit dat ik er al 45945894x was geweest, de week daar voor nog, maar dat terzijde. Iets wat ook typisch allochtoons is, is dat we te laat waren, maar dan wel fashionably late, je weet toch. Voordat we gingen eten, werden er eerst foto's gemaakt. Ik heb de laatste tijd last van een supergroot ego (zoals CK zegt, niemand temt me meer haha), maar we zagen er écht lekker uit toen. De foto's zijn ook ab fab, no kidding. Ze waren zo leuk, dat het facebookprofielfoto's zijn geworden, dat zegt dus wat! Er kwamen zelfs mensen in auto's langs die langzamer reden en naar ons riepen of we modellen waren.

Na de foto's gingen we naar binnen om te eten. Onbeperkt eten. Onbeperkt drinken. Ik had net zo goed een portie obesitas en diabetes kunnen bestellen, haha. We gingen als beesten man, maar dan wel beesten met klasse. Tussen de maaltijd door, werd ik van rechts opeens aangetikt door H.O. en ze zei: 'Kijk daar, ze zijn aan het vechten!' Dus ik kijk, zie mensen helemaal losgaan en zeg: 'Ey, fitie!'

Het was geen gewoon gevecht, nee. Dit was gewoon bruut geweld. Een Afrikaanse vrouw in een mooie roze jurk was woedend en was aan het vechten met een of andere blonde snol. Van wat ik kon zien, is dat de vrouw in het roze pissed was en met dingen ging smijten naar een man en dat die blonde vrouw haar aanviel. Het was net Jerry Springer actie en wij zaten eersterang. Ze vlogen vechtend tegen de ruit aan en er werden nog net geen plukken haar uitgetrokken. Op een gegeven moment kwam het personeel eraan gerend, terwijl de deur van het restaurant openvloog en ze naar vechtend en krijsend naar binnenkwamen. De vrouw in het roze had een knalrode hak in haar hand waarmee ze ernstige schade teweeg wilde brengen, maar opeens verscheen de man die ook mee deed, haalde keihard uit en sloeg haar koelbloedig in haar gezicht. Wat een ongelooflijke klootzak. Ik dacht nog dat hij hen uit elkaar ging halen, de bitch.  Het hele restaurant zat zo: Instant shock moment. Die vrouw was nog aan het bloeden alles. Ze schreeuwde: "Why were you touching my son, call the police" enz.

Politie erbij gehaald, situatie uitgelegd (helaas konden wij het niet horen), maar er was waarschijnlijk iets gaande tussen de kinderen en toen werd die man/vrouw boos op dat kind, waardoor die Afrikaanse vrouw haar kind ging verdedigen. Terecht, als iemand aan mijn kind, of zelfs vriend(in) zat, zou ik ook pissed worden. 

Waar ik me al helemaal aan stoorde, is dat die blonde trut rustig naar de Burger King was gegaan, een beker cola had gehaald en daaruit voor de politie ging drinken. Ik wilde serieus opstaan, naar buiten gaan en die beker uit haar handen slaan. Trut. Het maakt me geeneens uit wie schuldig was, maar die chick zag er echt uit alsof ze dit elk weekend deed dus dat het haar geen zak uit kon maken.

Na de Sizzling Wok, gingen we nog met z'n drieën de stad in, dat was echt episch. We kwamen op precies de juiste plekken, met leuke muziek. We zijn ook naar Chupitos gegaan en hebben de bartenders in actie gezien met vlammen en alles. Als we van Leidse naar Rembrandt wilden, namen we de fietstaxi. Zonder grap, de fietstaxi is écht heel hard, dat ga ik oprecht vaker doen. De jarige had nog een collectebusje als kado gekregen en J. stond serieus op straat geld in te zamelen. Op Leidseplein stonden we in de rij om te pinnen, toen twee engelsmannen achter ons stonden en vroegen of wij moesten pinnen. Op een na, waren we al geweest, dus gingen ze in de rij staan. Ondertussen stelden ze zich voor (naam vergeten) en vroeg ik of ze geld wilde doneren. Meneer stopt er gewoon vrolijk vijf euro in and we were like 'whaat?! you serious?' . 

Anyway, aan het einde van de avond, toen we de nachtbus moesten halen, waren we op Leidse, maar daar reed de bus niet. Dus sprongen we in de fietstaxi, die reed ons naar Rembrandtplein en daar sprintten we naar de nachtbus die er al stond (en nog vijf minuten bleef staan -____-) C.K. zei nog: 'Krijgen we studentenkorting?' Dat kregen we helaas niet, maar we 'verjaardagskorting', BOEM. 

Zo doe je dat.

Geweldige dag. 

Free Cone Day @ Amsterdam

Als allochtoon is het eigenlijk kenmerkend dat je gierig bent en alles wat gratis is met alle liefde aanneemt. Dit geldt in ieder geval voor mij. Een aantal jaar geleden, ik was 14 geloof ik, kwam ik op station Duivendrecht en daar deelden ze gratis Kinder Bueno uit. Ik en wat vrienden gingen helemaal los man. Eerst gingen we langs iedereen die wat uitdeelden, vervolgens gingen we ergens de trap op en met de roltrap eraf, zodat het leek alsof we net uit de metro kwamen, we deden onze jassen uit, bril op, bril af, haar los, haar in een staart. Ik ben oprecht verbaasd dat ik nog geen obesitas heb, haha. Het is zo chill als die mensen allemaal gratis dingen uitdelen, daar kan ik echt van genieten. Ook op Amsterdam Zuid delen ze vrolijk drankjes en kortingsbonnen uit. Een paar weken geleden stapte ik uit de trein. Ik had afgesproken om met mijn groepje op de VU van te voren aan onze conceptmap te werken, die we daarna zouden moeten presenteren. Ik was al te laat, want normaal gesproken neem ik de metro. Meestal als ik uit de trein stap, heb ik geen zin om naar de metro halte te lopen voor die ene halte, maar loop ik vrolijk naar de VU. Is dit luiheid? Sort of. Ik ben te lui om naar de metro te lopen en ga liever tien minuten naar de VU lopen. Beetje vreemd, maar ja. Ik liep dus vrolijk over het Gustav Mahlerplein richting de VU, het zonnetje lekker schijnend (ja, het weer was bijna zomer toen in mei!), helemaal in mijn eigen wereld, op mijn eigen tempo. Opeens hoor ik iemand schreeuwen door een megafoon, dus ik draai mijn hoofd rustig om. Wat zie ik?

Het is dat mijn ogen niet groter konden worden dan wat in mijn kassen paste, maar ik volgens mij zag ik er echt zo uit:

Ik had nog mijn bril opgezet om te lezen of het er echt stond en ja! Dus ik sla meteen links af, linea reacta richting het busje en ik ga rustig in de rij staan, ondertussen iedereen druk aan het whatsappend en facebookend. Toen ik eenmaal aan de beurt was, zag ik dat ze dat ze van de halve literbakken uitdeelden. Jongen, ik was bijna klaargekomen haha. Ze vroegen nog aan mij met hoeveel mensen in het wilde delen (mijn groepje bestond uit vijf man), en ik kreeg gewoon twee bakken. I was like:
Dit was mijn aanwinst:

En we hebben genoten vriend!

Ik dacht eerst nog, in april toen de Free Cone Day in Amsterdam Centrum was, dat ik toen mazzel had (zie foto), maar ik trek gewoon lekkere dingen aan ^^.

Dus ja, ik houd van gratis, dat maakt alles gewoon veel lekkerder, haha. Misschien een beetje gierig, maar misschien is dat wel de Nederlandse mentaliteit die in mij gekropen is, in combinatie met mijn Ghanese roots om zonder schande nog meer te gaan halen =D