De Klonie, dag 1

‘IDEE-week is softdrugs, de Klonie is harddrugs.’ Dat heb ik letterlijk geciteerd uit ons Superhelden boekje met informatie over de IDEE-week. Deze zin vat eigenlijk dit hele kamp samen, eigenlijk ben ik nu al klaar. Maar omdat het dan korter is dan wat jullie gewend zijn, ga ik lekker door.
De échte diehards die na de IDEE-week nog bikkel genoeg zijn om in the middle of nowhere te gaan overnachten met mensen die ze nauwelijks kennen, gaan dus mee naar de Klonie in Drenthe. Daar ben ik dus één van. Voordat de IDEE-week zelfs was begonnen wist ik al dat ik meeging, no matter what. I have to admit, toen het eenmaal zover was, dacht ik wel waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Ik kan nu nog rennen. Maar gelukkig heb ik het niet gedaan, want het was een leuke week, eentje die ik niet zo snel zal vergeten. Als ik meer had gedronken, zou ik het waarschijnlijk nu al vergeten zijn, haha.

Het was een regenachtige vrijdagochtend, ik stapte uit de metro en keek verwilderd om me heen. Vanaf overal zag ik mensen komen, richting de VU lopen. Sommigen bepakt met tassen, anderen met maar één tas.
Eigenlijk zag ik bijna niemand. Gelukkig kwam ik nog wel twee jongens uit mijn mentorgroep tegen die blijkbaar wisten waar we heen moesten. Ik ben niet echt een ochtendmens, dus ik was een echte kletskous, zong constant en was en het zonnetje in huis! Na bijna een uur (!) of meer te hebben gewacht, konden we eindelijk de bus in, waar ik meteen ging slapen met mijn mp4-speler op. Aangezien elke keer als ik met school op werkweek ging van die chantage ‘kijk hoe idioot ze slaapt’ foto’s van iedereen gemaakt werd (tot nu toe géén van mij, yeah) nam ik mijn voorzorgsmaatregelen. Ik ging letterlijk onder het zeil, met mijn hoofd onder mijn jas ging ik slapen. Mensen dachten wel echt van; what the hel is she doing? Maar aangezien we de hele IDEE-week achtervolgd zijn met een camera en ik niet van undercover foto’s houd, nam ik het zekere voor het onzekere. Tijdens de busreis kregen we dus een heel droog boekje in, met als enige academische waarde de telraam op de achtergrond (zonder grap). Die telraam moest je er overigens vanaf scheuren vanwege het spel die we zouden spelen.

Belangrijk detail: We hadden ook een smoelenboekje gekregen met iedereens foto en naam and guess what my name was? Ik heette Sjoerd. Ik zie er niet uit als een Sjoerd. Waarom heette ik dan Sjoerd? Ik denk omdat degenen die die foto’s maakte ondertussen bier aan het drinken waren en het hebben verkloot, haha.

Het spel heet Kiss or die (geloof ik) en het idee was dat iedereen zijn/haar naam op een briefje schreef, die inleverde en na het ophaalrondje mocht je een naam trekken. Diegene moest je dan proberen te vinden, kussen (op de blote huid) en dan kreeg je diegene haar/zijn briefje. Het doel is om zoveel mogelijk briefjes te verzamelen en dan win je.
What are the odds, ik trok degene die naast me in de bus zat, waarmee ik een hele week heb doorgebracht tijdens de IDEE-week en degene met wie ik een stapelbed deelde! My homegirl! Dat was écht heel toevallig, haha. Het maakte het spel wel minder leuk, ik had verwacht dat als ik een soort detective iemand moest proberen te vinden in de massa en diegene te bespringen om zo de wedstrijd te winnen. En als het toevallig een leuke jongen zou zijn, zou ik het helemaaaal niet erg vinden :) Omgekeerd ook niet, haha. Jammer genoeg is de realiteit niet zo.

Eenmaal aangekomen in het bruisende dorpje Ellertshaar moesten we een afdeling kiezen waar we zouden slapen, kleren aantrekken die vies mochten worden en gingen we kennismakingsspellen doen. Jongen, ik heb echt 300 namen naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Het grappige is dat ik er eigenlijk nog best veel weet. Wat ik heb is dat als je je voorstelt, je naam zo’n twee à drie keer zegt en we een gesprek hebben of samen wat doe, dat ik dat makkelijker onthoud dan ‘handshake; hoi, ik ben Tim’-achtig iets. Er waren zo’n twaalf spellen en mijn allereerste spel was.. aan de bar hangen. We vertelden wat over onszelf en hadden de mogelijkheid om wat bier of wijn te kopen. Ik had geen geld of zin in een van beide, maar een jongen (een echte heer die mijn shirt leuk vond) trakteerde ons allemaal op bier.

Shit.

Ik lust geen bier.

Hij had het al gekocht en uitgedeeld dus uit beleefdheid heb ik het ..niet..helemaal.een soort van..nauwelijks opgedronken. Ik bedankte hem, nam een slok en glimlachte alsof ik net mijn verstandskies heb laten trekken. Lekker hoor, dank je! Vervolgens gingen we een spel spelen, volgens mij komkommer sjoelen. Het doel was dat je een komkommerschijf in iemands mond moest proberen te schuiven (sjoelen) over een tafel met zure yoghurt. Dat zorgt voor een troep. (Volgens mij is dit ook gefilmd). Ondertussen had ik nog steeds dat biertje en ik was aan de beurt. Ik had het nog heel subtiel op een tafel gezet en gooide zonder genade yoghurt volop in het gezicht van mijn medespeler. Vervolgens wilde ik er heel sneaky vandoor gaan, maar ik werd tegengehouden want ik moest ook nog de volle laag krijgen van hem, jammer genoeg. Kortom, ik zat onder de stinkende yoghurt. Toen ik eindelijk weg kon, was ik opgelucht tot iemand achter me aankwam en zei; Is dit jouw bier?

Crap.

Uiteindelijk heb ik het gewoon op de grond gezet, “per ongeluk” op een plek waar veel mensen lopen en is het dus “per ongeluk” omgeschopt.
We hebben nog meer van die droge spelletjes gespeeld zoals knuffeltikkertje, de stoelendans waarbij de verliezer moest zingen (Ik zong een geweldige aria van De wereld is mooi, zo mooi, zo mooi. Ik weet eigenlijk niet eens wat een aria is en van wie dat liedje is en hoe het lied verder gaat na zo mooi, zo mooi)

Na de kennismakingsspellen gingen we eten (lekker, dank u kookploeg!) en vervolgens hadden we een boswandeling in de nacht. De groepen werden ingedeeld door alweer lootjes te trekken. Ik zat in groep varken en moest mijn groepsgenoten vinden door te knorren. Heel achterlijk, maar wel grappig. Ik liep dus rondjes ‘knor knor, varkens? oh, apen. knor, knor, varken!’ Wat bleek is dat mijn groep pas na twee uur mocht vertrekken, dus kon ik even lekker douchen en me lekker warm aankleden. Toen we eindelijk mochten vertrekken was het keihard aan het regenen, dus gingen we gewapend in poncho’s en met paraplu’s het duistere bos in. Ik ben niet snel bang in het donker, maar zonder grap, ik zag allemaal vreemde dingen in het bos. Het leek alsof er een dode olifant in het bos lag, serieus! Gelukkig had ik mijn big ass zaklamp bij me, zodat ik binnen een straal van 6 kilometer alles scherp kon zien (wat niet zo was want 1. mijn zaklamp is niet zo sterk en 2. ik ben bijziend en moet mijn lenzen nog halen)
Anyway, ik zat in een vrij leuk groepje. Het probleem alleen was dat ik de meeste van ze alleen in het donker heb gezien, dus als ik nu zou moeten aanwijzen wie ze waren, al sla je me dood. Degene met wie ik het langst gepraat heb, herinner ik me alleen nog. Omdat wij de laatste groep waren, hadden we een korte route en omdat het nog harder regende, werd het nog korter. We hadden twee stops, eentje waarbij we griezelverhalen moesten vertellen (die niet eng waren, gelukkig) en eentje waarbij je zo veel mogelijk kleding uit moest trekken en daar kreeg je punten voor. Je kon gelukkig zo ver gaan als je zelf wilde, maar er was één groep die niemand kon overtreffen. All of them went all the way, we couldn’t compete against that. Dus we hielden het ‘netjes’.

Na de wandeling ging ik me op onze kamer (die bestond uit 40 man ofzo) opwarmen, nog een keer (deels) douchen en gingen we los in de Klonie disco :)

Maar wel t/m 4 uur, want de dag daarna moesten we volgens het schema om 8 uur eruit en ik moest nog een heel weekend.

That was day 1! xx

ps. Trouwens, over dat Kiss or Die spel, ik lag er de eerste dag al uit. Ik had een nieuw iemand ontmoet daar en die ‘heeft mij betrapt’ toen ik mijn ‘lootjespartner’ een lebber op de arm gaf en dus moest ik de mijne inleveren :)