Skiën

Als afsluiting gingen we skiën in Snow World, en eigenlijk was het nogal een disaster. De allereerste keer toen ik ging schaatsen, was ik ongeveer negen jaar oud en heb ik zo’n vijfentwintig keer ijs gehapt. Ik ging ervan uit dat ik dit keer ook best wel vaak sneeuw zou happen, maar dat viel wel me. SD, HZ en ik zijn in ieder geval tot een conclusie gekomen, Afrikanen (allochtonen) horen niet op het ijs. Ik denk dat als je mijn acties had gefilmd, je gewoon zou huilen. Van verdriet of van vreugde, wat je leuk vindt. Voordat w vertrokken, moest ik natuurlijk mijn maag vullen, dus had ik een Turkse pizza en een kaasstengel gehaald <3 Als het moet, eet ik snel. En ik at ook snel, want je mocht de bus niet in als je aan het eten was. Op een gegeven moment zat bijna iedereen in de bus behalve de twee geliefde jongens van onze school, ik zal maar geen namen noemen. Die bastards weten wel wie ze zijn. Als jullie dit lezen, ik haat jullie niet? CK says “Dont hate, congratulate!” Dus, ik haat jullie niet. Ik verafschuw jullie alleen maar :) Deze twee toppers waren buiten nog kip aan het eten en ik zei: JA, NU WEG RIJDEN!!! Het gevolg daarvan was dat HZ het zo grappig vond dat ze bijna haar hele mondinhoud had geleegd in de bus :P Maar ik was serieus. Het liefst zou ik achter het stuur zitten en zoals Eddie Murphy zeggen: Watch me how fast I can make these motherfuckers run.
Tsja, ik zou wel graag mijn rijbewijs willen hebben, dan zou ik gewoon overal naar toe kunnen gaan (wat toegankelijk is voor de auto) zonder afhankelijk te zijn van een buschauffeur die misschien geen zin heeft en één shift over slaat zodat ik te laat kom. Wat HZ en ik me wel afvroegen was hoe onze buschauffeur aan zijn rijbewijs was gekomen. Ten eerste, de bocht die hij maakte om vanaf onze school op de weg te komen, was echt heel lelijk. Je zag de andere bestuurders gewoon lachen. Daarna nam hij een drempel ook heel lelijk waardoor de onderkant van de bus tegen het wegdek schuurde. En het toppunt was toen hij ging rijden met één hand en met zijn telefoon in zijn andere o.O Dus gingen we met z’n allen bidden in de hoop dat we veilig gezond en wel in Snow World zouden aankomen. En niemand wist eigenlijk waar het lag. In Spaarnwoude dacht ik? Maar waar dat ligt, not a clue. Het zal wel :P
Aangekomen in Snow World kwamen de VSC-havisten tegen die net hun ritje hadden gehad. Uiteindelijk waren wij aan de beurt . Ik zag iedereen in hun hele ski-outfit met alles erop en eraan. Wat had ik? Een oude funky broek met wijden pijpen die hoogwater waren. De schoenen die we kregen waren nog funkier, je kon er nauwelijks decent op lopen, haha. Ik voelde me net een pinguïn met reuma. Vooral toen ik moest bukken om de rest te helpen. Dat ging nog moeilijk dan toen mijn zusje me had laten vallen en ik mijn heup kneusde.

Small flashback:

Het was een doodgewone zondagochtend in januari. Althans, dat dachten we. Als je vanuit het raam naar buiten keek, was het weer gewoon normaal. De sneeuw was verdwenen en geen ijs te zien. Met goede moed stapten ik en mijn zusje naar buiten, richting de kerk. Bij de eerste stap al merkte ik dat het glad was, en na nog meer stappen dacht ik: dit wordt gevaarlijk. Dus liepen mijn zusje en ik schuifelend over de stoep. Nadat we op 3/4 van de weg waren, kwam er een jogger langs. Ik zei nog tegen mijn zusje dat diegene gek is, aangezien het hartstikke glad is. Volgens mij vond die gene ons juist raar, maar goed. We liepen verder en mijn zusje slaakte opeens een kreet. Ik draaide om, om te kijken wat er gebeurd was en ik zag haar nog net vallen. Als reactie spreidde zij haar benen om zo goed mogelijk terecht te komen, ten nadele van mij. Ze trapte namelijk tegen het been waar ik op steunde, waardoor ik keihard onverwachts onderuit ging, recht op mijn rechter heup. En ja, het deed pijn. Die jogger keek naar ons en ging gewoon verder, trut. Ik zat daar nog vijf minuten een beetje boos dat ik was gevallen en van de pijn en ging toen verder naar de kerk. De pijn bleef aanhouden en bij elke poging om te bukken deed het nog meer pijn. Na een week was de pijn nog niet weg, dus ging ik naar de huisarts. Die zei dat ik het gewoon gekneusd had en dat het na dat weekend wel weg zou zijn. Het is nu eigenlijk vrijwel weg, alleen merk ik dat als ik in een bepaalde situatie lig, ik nog steeds wat pijn voel. Maar dat komt wel goed :)

Back to the present: Ik had gekozen voor skiën met les, maar dat ging ook niet zo lekker. Als eerste moesten we met één ski een rondje lopen en KH schoot maar niet op, maar inhalen ging ook niet. Daarna moesten we zijwaarts omhoog lopen, dat voelde ik wel in mijn benen, damn. Bij het skiën naar beneden zij onze “lerares” de hele tijd, naar voren leunen en handen op de knieën, maar dat wilde ik wel eens vergeten. Het gevolg daarvan was je of door crosst naar de verkeerde baan, of gewoon sneeuw hapt. Ik had beide. MAAR, ik ben maar twee keer gevallen. En de eerste keer was niet echt vallen, ik verloor mijn evenwicht en gleed verder naar beneden met mijn handen. De tweede keer ging ik wel echt neer :P Echt precies nadat ik onze lerares had gevraagd hoe het ook alweer moesten (we moesten slalommen en pionen raken) ging ik neer :P
Omdat we echte daredevils zijn (ehum) besloten we op de lichtgevorderde baan te gaan. Dat had ik niet moeten doen, total disaster. Ten eerste, de lift lukte wel  maar van de lift(baan) afgaan, ging echt niet. Ik liet dat liftkoortje ding los, die knalde natuurlijk weg. Daarna wilde ik naar beneden skiën, maar ik kwamen gewoon niet van die baan af! En dat terwijl er mensen aankwamen, gelukkig kende ik hem. Hoe meer ik van de baan af wilde, hoe meer ik naar achter gleed. Volgens mij stond ik er echt zo’n vijf minuten en niemand kon me helpen omdat ze anders ook mee weg zouden glijden. Kortom: Allochtonen horen niet op het ijs. Nu ik dat zeg, ik zie altijd blanken of Aziaten (kunst)schaatsen :P Wel heel mooi.
Toen ik einde van de baan af was, kwam die liftbediener op me af en gaf me tips hoe ik er de volgende keer van af moest gaan. Dus ging ik nog een keer en toen ging het ook niet zo soepel, maar wel beter =D Daarna moesten we hem peren, omdat je per extra minuut één euro moest betalen, gierigheid.
Onderweg naar school kregen we nog sushi, zelfgemaakt door HZ =D

En dat was v6 naar Snow World, afsluiting van gym! Aan de ene kant is het jammer dat ik geen gym meer heb, want nu sport ik gewoon niet meer:O Dat komt wel goed.. sprak zij hoopvol.

xxx