IDEE-week dag 1

Ik heb net een van de geweldigste weken ooit achter mijn rug. Van maandag tot maandag ben ik zo intensief geweest met mijn nieuwe school, dat ik (ja, ja!) ben afgevallen, woehoe! Ik schrijf dit verslag hoestend en met een ik-heb-gisternacht-maar-een-uur-geslapen-because-we-danced-all-night-long. Op precies te zijn, ging ik rond één à twee uur naar beneden en hebben we gefeest tot kwart over 7. Om vervolgens heerlijk te douchen en knock out in slaap te zijn gevallen voor een uurtje. Het vreemde was dat ik het gevoel had dat ik heerlijk geslapen had. Ondanks dat alles, ben ik vandaag gebroken. Vannacht had ik blijkbaar koorts, ik ging om negen uur naar bed en toen mijn ma me om half 11 wakker maakte voor een paracetemol schrok ik me dood. Om 1 uur ben ik wakker gebeld (!) door mijn moeder dat ik moest gaan eten. Nou, ik voel het nog steeds in mijn benen hoor. Dus ik sta stijf van de medicijnen (Lees: Aleve, Strepsils & Vicks)

Anyway, ik schrijf deze post eigenlijk speciaal voor de eindexamenkandidaten die niet weten wat ze moeten verwachten als ze naar het HBO/WO gaan. Op televisie hoor je allemaal verhalen van ‘studenten die protesteren’ of ‘ontgroeningen’ etc. Maar da’s allemaal vrij vaag vind ik, ik kan (lees: kon) me niet echt voorstellen hoe het is om een student te zijn. Voor de basisschool hoef je je niet voor te bereiden, want tja, wat kan dat een 4-jarige nou schelen? Naar de middelbare school is ook een vrij grote stap, maar er zijn een miljoen boeken uitgegeven over scholieren en nog een ziljoen cliché Hollywood films. Maar over de universiteit of HBO? Rien, voor zover ik weet. Dus bij deze:

IDEE-week dag 1

De dag voordat ik aan de introductie begon, kreeg ik een mailtje van mijn mentormama die ons even informeerde. Ze stuurde er ook een foto bij, maar die kreeg ik echt niet in mijn hoofd. Ik weet niet of mijn hoofd vol zat en er niks meer bij paste of dat ik gewoon niet helder was. Elke keer als ik die foto zag, was ik na een half uur weer vergeten hoe ze eruit zagen. Uiteindelijk zat het beeld van mijn mentoren vast geankerd in mijn hoofd en op dit moment zou ik die foto precies na kunnen tekenen (eigenlijk niet). Ik had ze ook direct herkend toen ik ze zag :)
Eerlijk gezegd had ik naarmate de week dichterbij kwam, steeds minder zin erin. Ik zag het al helemaal voor me, een zaal met 1000 man, waarbij ik niemand ken, awkward silences, vreemde mensen, alles. Maar, dat viel reuze mee! Alleen begon het niet zo lekker, want ik had géén idee waar ik naar toe moest. Gelukkig had ik een reddende engels, NV die er al was en me via whatsapp begeleidde naar waar ik heen moest. Long live technology! Ik weet niet hoe ik ooit zonder smartphone heb kunnen leven, ik ben altijd en overal en online en kan overal komen via Google maps en 9292ov <3 Maar ik voelde me alsnog een loser, op de eerste dag wist ik al geen zak. Ik liep een beetje als een loser door het gebouw waarvan ik dacht dat ik heen moest. Daarna liep ik naar buiten naar een ander gebouw en kreeg ik te horen dat ik weer terug naar het eerste gebouw moest. D-r-ama. Gelukkig vond ik het uiteindelijk wel. Als opening kregen we een aantal toespraken van de burgemeester van Amsterdam, de rector en nog een geniale en komische man die ons ervan overtuigd heb dat we briljant zijn. En dat zijn we ;) Ik zat meteen al naast een aardig iemand waarmee ik meteen ging kletsen. Jammer genoeg raakte ik haar kwijt in die hele meute die de zaal uitkwam, maar ik zie haar vast nog wel eens.
Ik ben de helft van het verhaal volgens mij al vergeten.
Uhm, we moesten daarna nog met alle G&L studenten naar het Wis- en Natuurkunde gebouw (mijn thuishaven het aankomende academisch jaar) om naar een powerpoint te kijken en luisteren waarvan er nauwelijks geluid uit komt. Ik zat daar te kijken met een blik van wtf.. Ik hoop dat er niet veel belangrijke info in die powerpoint stond, want:

1. Ik zat iets te ver weg, dus ik kon niet zien wat er op het beeld was (wat eigenlijk achterlijk van me is, want ik weet dat ik niet scherp zie. al beweer ik van wel, –1 is niet scherp)
2. Ik hoorde dus niks (dat ligt niet aan mijn oren, al moet men soms wel eens wat herhalen. het is de leeftijd denk ik. sinds ik 18 ben, gaat alles achteruit, c’est la vie)

Daarna ontmoette ik eindelijk mijn (mentor)mama en papa voor deze week, leuke mensen. Als ik word ingedeeld in groepen heb ik altijd mazzel (behalve de reorganisatie van vwo 6, dat was gewoon kut) en mijn klasgenoten waren allemaal stuk voor stuk ook leuk. In het begin was het natuurlijk onwennig, niemand kende elkaar en het was zo stil (zo stil zul je ons waarschijnlijk nooit meer krijgen) dat onze papa zei dat we heus wel met elkaar mochten praten. Beetje awkward, but that doesn’t matter. Sommige kletsen me nu de oren van mijn hoofd, haha. We deden eerst een sleutelspel (de hoeveelheid sleutels die je had bepaalde hoeveel je over je zelf moest zeggen) en ik moet toegeven, 80% ging langs mij heen. Ik heb mensen daarna denk ik wel vijf keer gevraagd waar diegene ook alweer vandaan kwam. De namen wist ik allemaal wel in één keer (applaus) en ben er daarna van de 18 maar eentje vergeten. Wat overigens niet vreemd was, want ze lijken allemaal zoveel op elkaar. Geloof je me niet? M was vergeten wie een meisje was, en wat voor beschrijving kreeg ze: Ze is niet zo lang, blond haar en blauwe ogen.

Wauw. Dat is half Nederland :P Maar nu weet ik alle namen en het ging vrij snel. Na het voorstelrondje gingen we lunchen, betalen voor de Klonie kamp en wat spellen spelen. Het eerste spel was.. vrij apart. We gingen een kamertje binnen, waarvan ik eerst dacht dat het een collegezaal ofzo was en daar werden in twee groepen gesplitst. Het doel was om een persoon aan te wijzen die zoveel mogelijk kleding van de andere groepsleden aan moest trekken en degene die het meeste aanhad won. Wij kwamen niet verder dan halverwege de twintig, terwijl het record op 36 geloof ik stond. Wat een faal. Maar ja, je kent elkaar zo’n drie uur, ik zou me persoonlijk niet helemaal uitkleden in front of everybody. Dus ik gaf mijn vest en t-shirt en de rest gaf ook wat kleding. Het arme kind kon nauwelijks bewegen en ze zag eruit alsof ze op Schiphol erachter was gekomen dat ze teveel bagage had en dus 10 kilo kleding heeft aangetrokken om alles toch nog mee te kunnen nemen. Dat zou ik in ieder geval doen als ik in zo’n situatie zat. No way dat ik terug naar huis zo gaan! Het spel daarna was een quiz over alles, waarbij ik er tijdens de eerste ronde al uit lag. Vervolgens moest iedereen in een kring zitten en mocht iemand met een dobbelsteen een nummer gooien. Op het bord stond een lijstje met bijv. dat als je 1 gooit, alle blonde mensen een plek op moesten schuiven. Op een gegeven moment zit er dan vier man op je schoot en ik weet niet voor wie het erger is, degene die onder geplet wordt, degene in het midden die kut zit of degene bovenaan die nauwelijks kan zitten en al haar beenspieren voelt. Ik zat of boven of helemaal beneden, niet zo fijn, wel erg intiem. En vervolgens moesten we de hele cirkel rond en moest degene bovenaan de namen zeggen. Het vervelende eraan was dat sommige mensen namen waren vergeten, dus daar zit je dan terwijl je benen branden heb je iemand die best comfortabel zit die zegt: Uuuuuuhm, was het Bart? Nee? Shit, wat was het ook alweer. Hmm. Alsof die alle tijd van de wereld heeft. I was almost dying.

Even graven in mijn herinneringen. Hierna mochten we rondlopen op de informatiemarkt waar ik nog ex-klasgenoten tegen kwam =D Het weer was lekker, ik werd tegengehouden door allerlei studentenverenigingen en allerlei reclame. Ik heb heel veel dingen ingevuld waarvan ik eigenlijk niet meer weet waarvoor. Ook ga ik genieten van de eerstejaarskorting op een abonnement voor het sportcentrum en aan het einde van het jaar ben ik een gespierde godin die zowat kan vliegen. Het enige wat ik wil is eigenlijk de trap op kunnen lopen en niet daarna aan de beademing te hoeven. Slechte, slechte conditie! Voor de rest hadden we nog een wandeling door de school universiteit uni VU en was het de bedoeling dat we in de kroeg zouden chillen tot het avondeten. Nou, die kroeg was zo stampvol, je zou door daar te staan alleen al 6x aangerand worden. Per ongeluk dan. Dus gingen we maar buiten chillen waarbij we gestalkt werden door een wesp, the bitch. Vervolgens hadden we avondeten (wat by the way heel erg lekker was, maar eigenlijk niet genoeg want wij afrikanen eten 3x zoveel. ik snap ook niet hoe mensen na de helft te hebben gegeten vol zaten).
Om de eerste dag af te sluiten, hadden we nog een kroegentocht. Waar ik eigenlijk geen zin in had, maar toch was meegegaan want elke keer als ik ergens geen zin in heb, blijk ik het toch leuk te vinden. En het was ook leuk :P Ik mag mezelf ook nu met trots de meest slechtste Amsterdammer ooit noemen. Geboren en getogen in Amsterdam, maar ik zou echt niet weten waar ik was op dat moment. Om mezelf te verdedigen, ik kom uit Amsterdam Zuidoost, dus dan mag het. Om naar de kroegen te gaan, moesten we naar de Wallen. Ik dacht dat ik er ooit was geweest, maar blijkbaar niet. Na al die mensen achter de ramen te hebben gezien, liep ik op een gegeven moment met een pokerface en tunnelvisie door de straten alsof er geen moer te zien was. Maar, het was hartstikke gezellig in de café’s en we deden hele geinige spellen, waar ik nogal in faalde. Eerst deden we zo’n handenspel waarbij je in een rondje om de beurt op de tafel moest klappen. Op een gegeven moment staar je naar de hand die moet klappen, maar vergeet je gewoon dat het je eigen hand is, heel grappig. Het spel daarna was Suck and Blow. Daarbij moest je een kaart op tegen je lippen zuigen en die doorgeven aan degene naast je door het tegen zijn/haar lippen te blazen. Tegen de klok in, ging altijd goed, met mijn mentor. Met de klok mee, faalde ik best vaak, met als resultaat dat ik per ongeluk twee keer een klasgenote van me heb gekust. En elke keer als er de kaart viel, moest je wat drinken.

Wat heb ik geleerd? Ik lust geen bier, maar wel Wieckse rose bier én nog steeds een fan van Jillz en soortgelijke vrienden. Geef al het nieuws een kans, het kan leuker zijn dan je denkt.

Het einde van dag 1! x

ps. Ik heb nauwelijks foto’s gemaakt, wat alleen maar betekent dat het zo leuk was dat ik er geen tijd voor had gekregen, maar ik probeer er wel wat moois van te maken ;)